En nu de rest...

Iedereen die me kent, weet dat ik Wiskunde wil onderwijzen.

Hartstikke leuk, maar er begint een druk op me komen te liggen. Zo'n twee keer per week ben ik nog op mijn oude middelbare school te vinden. Eens in de week beheer ik de huiswerkklas. Het idee is simpel: leerlingen uit de eerste klas konden zich hiervoor inschrijven. Ze kozen de dagen uit: minimaal een, maximaal vier (maandag t.m donderdag). Het is dan ook de bedoeling dat ze er op de ingeschreven dagen zijn, aanwezigheid wordt genoteerd. Per dag kunnen ze dan anderhalf uur aan hun huiswerk zitten. Ik zit daar dan bij, om ervoor te zorgen dat ze echt hun huiswerk maken en dat ik eventuele vragen kan beantwoorden.

Omdat ik dus en de lerarenopleiding doe, en de huiswerkklas begeleid, wordt er van mij verwacht dat ik al bijna de ideale docente ben. 

Ik beheer ook de fanhyve van de middelbare school. Iedere maand stuur ik een groepsbericht, met daarin nieuwtjes. Dat er nieuwe foto's zijn geplaatst, of dat er een docente moeder is geworden. Tot nu toe heb ik alleen maar positieve reacties gekregen. Nou zijn er dus leerlingen die nog op mijn oude middelbare school zitten (gelukkig maar!). Hoe dan ook: omdat ze weten dat ik de lerarenopleiding doe en dat ik de huiswerkklas begeleid, wordt er positief over mij gedacht. Te positief. 

En nu en nu de rest nog nakomen...

"Zoals bijvoorbeeld"

Hallo, ik ben Hind, en ik leid een heel druk leven. (...) Maar soms wil ik er even tussenuit, naar Marokko, of het verre Oosten, met een product van Therme. Zoals bijvoorbeeld blabla lotus... 
En dankjewel, Hind! Alle lieve kindertjes van Nederland die voor de buis zitten als deze reclame voorbijkomt, krijgen de "informatie" dat zoals bijvoorbeeld goed is.  
Onbewust pikt een mens nou eenmaal dingen op, dus ook bij het tv kijken. Het kan dan gaan om nieuwe woorden, bepaalde zinsconstructies, maar ook om gebaren, emoties en dergelijke.
Zoals bijvoorbeeld is hartstikke fout. Deze fout wordt een tautologie genoemd (hetzelfde zeggen op twee manieren).

Zo zijn er Geaccepteerde tautologieën: vast en zeker, enkel en alleen. Deze zitten vastgeroest in de Nederlandse taal. Een voorbeeld: "Dat wil jij vast wel doen." en "Dat wil jij zeker wel doen." In beide zinnen wordt hetzelfde gezegd. In de zin "Dat wil jij vast en zeker wel doen." wordt hetzelfde gezegd als in de eerste twee voorbeelden, alleen krijg je hier meer nadruk.
Ook zijn er Ongeaccepteerde tautologieën: zoals bijvoorbeeld, maar...echter, nooit niks. Deze zijn, je raadt het al, onjuist. Een voorbeeld: "Hij doet nooit iets!" en "Hij doet niks!" wordt hetzelfde gezegd. In de zin "Hij doet nooit niks!" staat er, als je oplet, dat hij nooit niet-iets doet, oftewel: hij doet altijd wat. Tja, dat bedoelde je niet..
Nog een reden om geen fan te zijn van Idols (;

Je laat je vrienden toch niet wachten?!

Je hebt de reclame vast wel gezien: een man, en wel een jongeman, ligt samen met een vrouw in bad. Het is een reclame, dus het is zijn vriendin in hun prachtige, geweldige, mooie, perfecte huis. Haar hoofd leunt op zijn borst, zijn hand streelt haar haren. Heel lief en romantisch allemaal. En dan..

BAM! De telefoon maakt een geluid. Vroeger betekende dat dat je gebeld werd, nu kan het van alles betekenen. Ineens staan zijn vrienden in de badkamer.

De slogan volgt: "Je laat je vrienden toch niet wachten?!"

Even doen alsof ik die man ben.

Met mijn partner lig ik lekker in bad, heel knus, heel romantisch. Opeens gaat mijn mobiel af.

Daar heb ik al moeite mee. Als ik in bad ga (of douchen, of naar de wc of weet-ik-veel waar in huis) neem ik echt niet mijn mobiel mee. Die zit dan nog in mijn jaszak of in zijn houdertje.

Maar oké, mijn mobiel gaat af. Het is geen beltoon, dus ik denk dan: dat sms'je of wat het ook mag zijn, kan ik ook lezen als ik uit het bad ben. Als het zeer dringend is, dan word ik wel gebeld.

Maar oké, ik kijk naar het berichtje. Een vriend van Hyves, Facebook, Twitter, Netlog, Linkedin, Sugababes, MySpace, Youtube of van weet-ik-veel welk medium heeft iets geplaatst. Ik houd het simpel: het is een nieuwe profielfoto. Ik denk dan: wat leuk, een nieuwe foto. Nee, niet eens. Het zal meer iets zijn van: boeit mij het dat je een nieuwe foto hebt! Als hij echt ongelofelijk mooi, ontroerend, speciaal of iets anders spectaculairs is, dan krijg je vast wel een Reactie, een Respect, een Notitie of weet-ik-veel wat ik nog meer kan doen.

Nog steeds zit ik in de badkuip, samen met mijn partner, de telefoon in mijn handen.

De reclame zegt nu eigenlijk: "hup, geef een reactie!" En dan denk ik: "nee, waarom zou ik?" Gaat die vriend dood als ik een uur later, of morgen, of volgende week, of misschien wel nooit, een reactie geef?

Volgens mij maak je er mensen alleen maar angstig van. Iemand met een laag zelfbeeld kan gaan denken: "O nee, mijn foto staat al 21 uur online, en er is nog geen reactie op gegeven!" De Reacties en Respects gaan ook een mindere betekenis krijgen. Veel "R&R" betekent dan niet automatisch meer dat je foto spectaculair is, maar dat je veel vrienden hebt die ook iets op hun foto willen, laten zien dat ze vrienden hebben, dat ze belangrijk zijn.

Dus ja: Ik laat mijn vrienden wachten! Ik verwacht ook niet dat zij hun werk uit hun handen laten vallen, omdat er een nieuwe blog van mij is uitgekomen.

P.S.: Reactie, Respect, stuur door?

First things First

Lang heb ik nagedacht: zou ik wel, of zou ik niet een site voor m'n blogs maken?

Op z'n lekker Rotterdams: waarom niet!

Wel, zo'n site moet je onderhouden, regelmatig wat nieuws erop zetten, iets boeiends erop zetten, je blogs promoten (want het is toch wel erg leuk als jij niet de enige bent die je tekstjes leest), je publiek verbreden, tevreden houden, aan het denken zetten.

Toch dacht ik: ja, ik wil een aparte site! Logische vraag is dan: waarom?

Wel, ik heb Hyves (big suprise als een Nederlander (= ), en daar kan je inderdaad blogs op zetten. Toch doe ik dat niet al te vaak: mijn meesterwerken moeten daar alleen op, vind ik. Toch heb ik wel iedere week wat te melden (of niet, maar dan doe ik alsof). Het kunnen ook kleine dingetjes zijn, wat ik op de fiets meemaak als ik naar school fiets of iets dergelijks. 

Het is ergens ook wel een uitdaging: als ik ongeveer elke week iets wil posten, moet het toch van enige kwaliteit zijn, toch? Ik bedoel: ik kan wel beschrijven hoe ik wakker word, maar daar zit niemand op te wachten (mocht toch iemand denken: "Ja, ik wil dat wel weten!", dan hoef ik het niet te weten).

Dit dan als kleine inleiding, binnenkort zal er vast wel een meer boeiend verhaal verschijnen!

Miek.