Basketbalveldje (2) - Het echte verhaal

 Met een zonnebril op mijn neus en een lach op mijn gezicht loop ik langs een basketbalveldje. Het is warm, ik heb spijt dat ik geen zomerjas draag. Op het veldje, asfalt omrand met een ijzeren hek, staat een jongeman. Eentje maar, hoewel ik twee fietsen en twee tassen zie. De jongeman draagt een zwarte broek en een wit hemd waarin zijn arm- en borstspieren goed uitkomen. Hij kijkt me vluchtig aan, zwaait met zijn armen en maakt een handstand. Een slordige, mag ik wel zeggen, zo'n handstand die men altijd op straat uitvoert. Lang houdt hij de handstand niet vol. "He," roep ik naar hem en gooi mij tas en jas op de grond.

Basketbalveldje (1) - Zo doe je dat

Met een zonnebril op mijn neus en een lach op mijn gezicht loop ik langs een basketbalveldje. Het is warm, ik heb spijt dat ik geen zomerjas draag. Op het veldje, asfalt omrand met een ijzeren hek, staat een jongeman. Eentje maar, hoewel ik twee fietsen en twee tassen zie. De jongeman draagt een zwarte broek en een wit hemd waarin zijn arm- en borstspieren goed uitkomen. Hij kijkt me vluchtig aan, zwaait met zijn armen en maakt een handstand. Een slordige, mag ik wel zeggen, zo'n handstand die men altijd op straat uitvoert. Lang houdt hij de handstand niet vol. "He," roep ik naar hem en gooi mij tas en jas op de grond.

We zijn goed bezig

"Wat heb je deze avond gedaan?" Met een kritische blik bekijk ik mezelf in de spiegel. Ik weet het antwoord: niks. "Je had zoveel kunnen doen! Je weet toch wel dat je voor dinsdag die vier hoofdstukken moet hebben gelezen?" Ik weet het. "Je had er vanavond al aan kunnen beginnen. Elke dag een hoofdstuk, zondag samenvatten. Maar nee hoor."  Ik weet het en hoe erg ik het ook vind, ik vind het niet erg.

Miek en klefheid

"Ik hou van jou en wil jou nooit meer kwijt, jij bent heel mijn wereld en wij zijn perfect" 
Wie kent het niet? Zo'n klef stel op sociale media (of misschien nog erger: in het echte leven) dat elkaar elke vijf minuten laat weten hoe erg ze verliefd zijn. Zo klef, dat je er bijna gek van wordt. 
Natuurlijk, je mag laten weten dat je een relatie hebt en dat je nog steeds stapelverliefd bent, maar er zit een verschil tussen een lief berichtje en een klef berichtje.

Dingen die je wel tegen elkaar zegt, maar niet op internet zet:
1) "Ik hou van jouw kusjes, ik wil er nog een!"
*geeft kusje*
"Ik wil nog een kusje!"
"Je hebt er net eentje gehad!"
"Dat was geen kusje, dat was een stukje hemel"

2) "Gaan jullie straks uit eten? Dan moet je echt goed eten. Kies het lekkerste uit!"
"Het lekkerste heb ik al, dat is mijn vriendinnetje."

3) "Mijn hart gaat sneller kloppen als ik je zie, dat voel ik gewoon!"
"Ik voel mijn hart niet, ik heb geen hart."
"Oh nee, hoe komt dat!"
"Jij hebt mijn hartje."

Gelukkig plaats ik nooit kleffe dingen online ;-)

Miek en Draw Something!

Misschien ken je het, misschien ook niet: Draw Something. Een soort pictionairy voor op je smartphone. Hier wat van mijn mooiste creaties. 

GEEN Gelukkig Nieuwjaar

Ik had besloten: ik wenste niemand dit jaar via sociale media een gelukkig Nieuwjaar. 

Iedereen (een grote meerderheid, althans) plaatste de gebruikelijke wensen al dagen, soms weken van tevoren. Als je een van de eerste bent, is het nog leuk, maar na een tijdje klikt niemand meer op 'vind ik leuk' en bestaat er ook een grote kans dat slechts een paar het lezen. 
Het wensen van een gelukkig Nieuwjaar begint op mij over te komen als een verplichting. Je meent het niet, het is een eenmalige begroeting. Net als in Amerika met hello, how are you? Ze verwachten geen antwoord, het is slechts een (beleefde) begroeting.
Een "gelukkig" jaar bestaat niet. Hoe mooi, vrolijk en blij het jaar ook was, we zullen het nooit erkennen als een gelukkig jaar, omdat er simpelweg altijd downs tussen de ups zitten. 

Dit betekent niet dat ik mensen geen gezondheid toewens. 
Sterker nog, ik hoop dat mijn vrienden en familie een gezond leven mogen hebben. Dat ze vechten om ziektes te overwinnen en daar de kracht voor vinden, dat ze ook hun rust nemen en goed naar hun lichaam luisteren. 
Ik wens dat ze een wijs leven mogen hebben. Dat ze de juiste beslissingen maken op de belangrijke momenten, maar ook dat ze fouten maken om ervan te leren. 
Ik wens ze een gezellig leven, dat ze omringd mogen worden met hun dierbaren. Ik wens dat er gelachen wordt, dat er naar de positieve dingen in het leven wordt gekeken, ook als er zoveel negativiteit is. Dat er veel liefde mag zijn, dat men elkaar accepteert en respecteert, dat er wat liever met elkaar wordt omgegaan en dat er ook eens aan de medemens en aan de aarde wordt gedacht. 

Dus, in plaats van een gelukkig Nieuwjaar, wens ik dit allemaal. Niet alleen voor 2013, maar voor de rest van het leven.

Kerst layout!

Okee, okee, de bedoeling was om deze layout al begin december te plaatsen. Helaas werkte Blogger niet mee... Al weken zijn er problemen met het plaatsen van nieuwe templates. Gelukkig heeft ondergetekende (nee, niet Miek!) een manier gevonden om dit te omzeilen, en jullie alsnog te verblijden met een leuke nieuwe kerst layout!
En natuurlijk horen daar de welbekende kerstwensen bij. Bij deze wens ik dus alle lezers van Miek. is Uniek! een heel gezellige kerst en een voorspoedig 2013!

xx Jen

Miek en haar haar

Welkom Miek, welkom. We gaan het vandaag over jouw verschillende haarstijlen hebben. Wat daarvan heb je er aardig wat gehad, klopt dat?

Nou ja, aardig wat.. Twee keer ben ik met een 'extreem' kapsel thuisgekomen, en een paar keer met iets wat tussen apart en normaal in ligt. Eigenlijk valt het wel mee hoor, haha.

Dat valt dan op zich nog wel mee. Vertel er eens meer over, wat voor haarstijlen heb je bijvoorbeeld gehad?

Tot mijn 16e had ik nooit wat bijzonders. Natuurlijk wel een beetje variëren in haarlengte, wel of geen pony en de kant van de scheiding, maar meer niet. Tot dus een paar weken na mijn 16e verjaardag, toen besloot ik om het kort te laten knippen en zwart-blauw te laten verven. Ik heb er geen seconde spijt van gehad!

Zo, dat klinkt als een grote verandering.

Ja, dat was het ook wel. Ik wilde gewoon wat anders, haha.

Dat was dus de eerste keer dat je een 'extreem' kapsel had. Hoe ging het daarna?

Zo'n acht maanden later nadat ik mijn haar kort had laten knippen en geverfd, ging ik weer naar de kapper. In de tussentijd was ik niet geweest.

Zo, dan was het korte vast niet meer zo kort.

Nee, haha, het zag er echt niet meer uit. De uitgroei was donkerbruin, dat mengde mooi met zwart-blauwe. Die kleur vervaagde langzaamaan ook namelijk. Maar ja: het model was er dus helemaal uit, dus ik ging weer naar de kapper. deze keer werd het rood-paars en nog korter, ik schat een centimeter of drie. Dat bleef bijna een jaar goed, tot ik in september 2010 weer naar de kapper ging. Hetzelfde verhaal: het model was er helemaal uit, het zat gewoon niet meer. Deze keer werd het niet zo kort hoor, gewoon ongeveer tot schouderlengte.

Weer de 'normale' kant op, zeg maar?

Zo kun je het wel noemen, haha. De vriendin van de broer van een vriend van mijn broer deed de kappersopleiding en had een model nodig om te oefenen. In dat schooljaar deed zij zo eens in de twee maanden mijn haar. Steeds een redelijk kort koppie, maar wel een ander model.

Maar nu is je haar een stuk langer, het kan zelfs in een staart!

Haha, klopt. Ik was dat korte haar zat aan het worden, ik wilde het weer langer. Zo rond juli 2011 liet ik het groeien, en dat doe ik nog steeds. In de tussentijd ben ik een of twee keer naar de kapper geweest, vooral voor de dode puntjes. Ook wel voor het model hoor, na een tijdje zit het toch niet.

En nu is het lang. Wat is je volgende stap?

Geloof het of niet: ik wil het weer kort! Dat vind ik toch leuker staan denk ik, het is net wat stoerder, net wat meer voor Miek. Ik wacht tot het een vlecht van zo'n 25cm is, dan kan ik het doneren. Ik zou het zo zonde vinden om het nu af te knippen. Niet voor mezelf, maar voor een ander. Ik kan best nog een paar maanden wachten op een nieuw kapsel. Als ik het nu zou knippen, zou mijn haar te kort zijn voor een pruik en kan niemand er wat mee!
Goed van je zeg! Heb je al een idee voor een nieuw kapsel?
Ja, ik heb wel een idee, wat P!nk nu heeft lijkt me wel wat, maar dan wil ik niet dat het opgeschoren is aan de zijkanten. Ik wil het iets gelijkmatiger. Ik wil ook niet dat het teveel op het kapsel van Miley Cyrus lijkt, ik ben nou niet bepaald fan van haar. Het moet niet alleen als hanenkam kunnen, ik wil ook dat het wat netter kan. Gelukkig heb ik nog de tijd om iets leuks te zoeken!

Ik wens je er veel succes bij, het gaat vast leuk staan.

Dankjewel, ik hou je op de hoogte.

17 oktober 2008

Dit is een van de eerste blogs van mij. Een van de eerste, en ook een van de persoonlijkste. Het gaat over het echte begin van mijn coming-out, die vandaag precies vier jaar geleden begon.
Mijn leven heeft zulke grote sprongen gemaakt. 
Ik heb allemaal vrienden die het accepteren, of sterker nog: die er geen punt van maken. Ik ben Miek, waar mijn voorkeur ook ligt.
Ik heb een fantastische vriendin met wie ik zielsgelukkig ben en met wie ik een toekomst wil bouwen. 
Ik woon in een land waar de homo-emancipatie hoog op de agenda staat. Natuurlijk, er zijn dingen die beter kunnen (automatisch co-ouderschap als vrouw A met vrouw B getrouwd is en vrouw A een kind baart), maar ik ben al heel tevreden.
Tegenwoordig noem ik mezelf lesbisch en niet biseksueel. 

Vrijdag 17 oktober 2008.
Om half 10 begint ons cluster met natuurkunde. We hebben een toets over een paar paragrafen van hoofdstuk 2. Een beetje zenuwachtig maak ik hem; ik wacht op mijn presentatie Nederlands. Na natuurkunde hebben we pauze, ik zit samen met R. en R. in de aankomsthal mijn boterham met leverworst te eten. Daarna Engels in 209. Niks bijzonders, ik merk alleen dat ik de presentatie Nederlands toch wel een beetje spannend vind. Daarna Nederlands, normaal in lokaal 307, maar door een roosterwijziging dit maal in 207.
Ik moet als 4e. Voor mijn gevoel is het behoorlijk warm, en ik wapper met mijn blaadje waar mijn spreekschema opstaat. Dan ben ik eindelijk aan de beurt.
Ik deel m'n spreekschema's aan iedereen uit; 1 per 2 tafels.

"Zitten we met z'n allen in de bioscoop, gaat het licht uit. Roept er een man; 'He, ik zie geen ene flikker!' Roept er achterin een man: 'Ja, hier zo!' Dit is een mop over een homoseksueel, want mijn presentatie gaat over seksualiteit."
Ik vertel waar ik het over ga hebben en ik begin.
"Als je geen hetero bent, denk je vaak dat je er alleen voor staat. Dat is helemaal niet zo, er zijn er aardig wat, ook beroemdheden (...) dan nog Carry Slee, de kinderboekenschrijfster, en Tila Tequila, bekend van 'A shot at Love, with Tila Tequila', zij is biseksueel."
Ik ben even stil en kijk naar m'n schoenen; ze zijn een beetje vies. Ik denk na. Ik haal diep adem en ga verder.
"Zoals ik al zei, 1 op de 20 jongeren is geen hetero. Dat zou dan dus eentje in deze klas zijn."
Weer ben ik stil. Ik kijk de klas rond.
 "Ik zal het maar makkelijk voor jullie maken, want; ik ben geen hetero."
Ik haal kort, maar diep adem.
"Ik ben biseksueel."
Er gaat een zacht, geschokt geluid door de klas. Ik hoor nog T. "nee joh." zeggen. Nu kijk ik weer naar de leerlingen; alsof ik blind was toen ik het zei.
"En dat was mijn presentatie, zijn er nog vragen?"
Nog half geschokt kijkt de klas me aan. Voor mijn gevoel wordt er gefluisterd, maar dat kan ook mijn verbeelding zijn. Niemand heeft een vraag.
"En u meneer, heeft u nog een vraag?"
Ik kijk de docent aan, die links van me zit te schrijven. Hij kijkt vluchtig omhoog en antwoordt van niet.
Ik pak mijn blaadje en loop weg van het bureau. Ik zit rechts, naast T. en voor D. . Ik leun tegen de muur en haal adem. De docent zegt iets, maar ik heb er geen oor voor. Voor mijn gevoel is het benauwd en ik wapper met mijn blaadje. De docent kijk me aan.
"En Miek, heb je nu het gevoel dat je langzaam dood gaat?"
"Dat valt wel mee hoor."
Ik glimlach een beetje, terwijl ik over mijn hele lichaam lichtjes tril.

Miek en het nieuwe schooljaar

De vakantie loopt nu langzaamaan ten einde. Uitgerust aan het nieuwe schooljaar beginnen.

Een nieuw begin, nieuwe voornemens, nieuwe spullen. 

Op mijn mp3-speler (nee, ik maak geen grapje, ik bedoel geen Ipod en ik gebruik ook mijn telefoon niet om muziek te luisteren: ik gebruik echt een mp3-speler) heb ik al wat nieuws neergezet, maar ik ben nog van plan om er eens goed naar te kijken en te luisteren. Weer eens wat anders horen dan mijn standaard.

Nieuwe kleren gekocht met mijn meiske, met voor mij een nieuwe kleur: roze! Ik wil nog schoenen kopen, maar dat heeft minder haast. 

Bij de nieuwe outfit hoort natuurlijk ook een nieuw kapsel! Geen middenscheiding meer, maar een schuine, met een schuine lok. Ook is het weer iets korter. Net boven de schouders, dat vind ik toch het prettigst denk ik.

Geen nieuwe kamer, geen nieuwe indeling, maar de muren heb ik wel veranderd. Er hangen nu nog veel meer foto's aan de muren. Aan het begin van de vakantie heb ik alles goed schoongemaakt, en dat ga ik deze week weer doen.

Ook geen nieuwe etui, maar wel eentje extra. Vorig jaar had ik er al een voor mijn pennen/potloden en een aparte voor de markeer- en whiteboardstiften, nu heb ik er nog een extra voor mijn passer. Het hoesje was namelijk kapot gegaan, en ik ging daarom op zoek naar het kleinste euitje (dat ik voor het mooie toch net wat groot vind). Er zit ook een extra passer in, die het totaal op twee grote en een kleine brengt, om het etuitje goed te vullen.

Nieuwe schoolboeken besteld, samen met nog een boek: Rijbewijs B / Deel Theorieboek + Cd-Rom van de ANWB. Met de gezondheid van mijn vriendin is het verstandig als ik kan rijden en het is handig voor later. Ik heb nog geen precieze planning gemaakt, maar ik zou wel graag voor het einde van het schooljaar een leuk gekleurd autootje willen besturen. 

Voor deze blog heb ik het plan om elke vrijdag wat te posten over school of over de wiskunde, en verder laat ik het de vrije loop. 

Ik heb er weer zin in!

Miek en ideeën voor blogs

Ik krijg altijd een idee voor een blog op een moment dat ik het niet kan verwerken. Bij deze een lijstje met onderwerpen, in de hoop dat ik ze eens uitwerk.

- OV-chipkaart

- Gay Pride (botenparade)

- Huizenmarkt/Kantoren

- Foto.com vs. Hema.nl

Hopen dat het wat wordt. ;-)

Miek en haar kamer - deel 2

In deel 1 werd de bekleding van Miek's kamer besproken, nu gaan we het over de inhoud hebben: wat staat er wel en wat staat er niet? Een korte, snelle vragenronde voor Miek.

Vier ongebruikelijke voorwerpen die in je kamer staan.

1. Een keukentrapje. Omdat ik veel aan mijn muur heb hangen, moet ik er wel bij kunnen als het loslaat of als ik nog meer wil ophangen.

2. Een Rubik's 4x2x2 toren. Als wiskundige ben ik lichtelijk geobsedeerd door hun kubus, en heb dus ook de toren gekocht.

3. Een kruik. Deze is niet van mij en ik gebruik hem ook niet. Mijn moeder kreeg deze eens in een Kerstpakket, en mijn vriendin gebruikt de kruik als ze last heeft. Ik zet dan wel het heet water op hoor, zij hoeft alleen maar lekker te liggen. ;-)

4. Een scheurkalender uit 2008. Ik vond de kalender toen mijn broer zijn kamer aan het uitmesten was, en vond het zonde om weg te gooien. Per dag staan er Grootmoeders wijsheden in. Dat kan toch altijd nog van pas komen, haha.

Vier gebruikelijke voorwerpen die je niet in je kamer hebt staan.

1. Een televisie. Geen zorgen hoor, ik kan wel tv kijken, maar dat doe ik op mijn pc-scherm. Niet via internet, ik heb een tv-kaart in mijn pc-kast. Zo kan ik tv kijken op een klein scherm en ondertussen mijn mail bekijken, maar ik kan ook op volledig scherm kijken. Het is maar net waar ik zin in heb.

2. Een nachtkastje. Ik heb een plank schuin boven mijn bed hangen, daar staan mijn lamp op en ligt een boek over geheime geometrie. Mijn wekker staat op het bureau, zodat ik er wel uit moet als hij afgaat.

3. Een lijst. Alles wat aan mijn muur hangt, hangt zonder een lijst. Dus ja: ik heb geen fotolijsten of schilderijen aan de muur.

4. Een dvd/cd-speler. Tja, als je geen tv hebt, is een dvd-speler overbodig. Hetzelfde geldt ook een beetje voor de cd-speler.

Miek en haar kamer - deel 1

Kleurrijk en druk. Zo is haar kamer in twee woorden te beschrijven. Ik heb het over de kamer van Miek, onder andere bekend van haar blog "Miek is Uniek", waar ze onderwerpen als homoseksualiteit, wiskunde, het onderwijs en het alledaagse leven behandeld.
 

Haar kamer is nauwelijks te omschrijven, daarvoor zou je eigenlijk zelf een kijkje moeten nemen. Veel jongeren hebben bijvoorbeeld wel een poster in hun kamer hangen. Miek ook, maar zij heeft het net een tikkeltje anders: bij haar hangen ze niet aan de muur, maar aan het plafond.
Miek, vertel eens: wie hangen er aan je plafond en waarom daar?
Het zijn wel erg veel mensen om op te noemen hoor! Het zijn 64 posters van artiesten, zoals P!nk, Green Day, Katy Perry, Avril Lavigne, Anouk, Fall Out Boy.. Mensen die ik goed vind en waarvan er posters in de Hitkrant stonden. Daar had ik namelijk vroeger een abonnement op.
Dat zijn er aardig wat, 64! Maar waarom op je plafond?
Mijn muren hangen vol met krantenartikelen en foto's, maar dat is niet helemaal de reden. Toen ik begon met het ophangen van foto's en posters, had ik nog genoeg plek op mijn muren; die waren toen natuurlijk nog leeg. Langzaamaan werden mijn muren wat voller, en zei een vriendin voor de gein: hang een poster op het plafond! Wel, dat deed ik, boven mijn bed, zodat ik ernaar kon kijken. Ik moet je wel eerlijk bekennen dat ik niet meer weet wie er op stond. Van een naar meerdere, met een hoogtepunt van boven de 80 posters. Toen hingen ze wel over elkaar hoor, niet netjes in rijen zoals nu.
Goed dat je erover begint, want je muren hangen dus ook vol. Zit daar nog een verhaal achter?
Maar natuurlijk! Ik begon met zo'n 16 foto's, die nog waren gemaakt met een fotorolletje. Dat waren foto's met goede vrienden en familie. Dat beviel mij wel, en ik ging foto's bestellen om aan mijn muur te hangen.
Stop, want hier begin ik het al vreemd te vinden. Waarom stopte je de foto's niet in een boek?
Een boek pak je er niet elke dag bij om naar te kijken. De eerste foto's kwamen ook uit fotoboeken, deze foto's zaten er los in, omdat we ze bijvoorbeeld dubbel hadden. Toen ik ze ophing, kon ik er elke dag naar kijken. Dat heb ik nog steeds: elke keer als ik mijn kamer binnenkom, kijk ik even naar mijn fotomuur.
Oké, dus je bestelde nieuwe foto's om aan je muur te hangen.
Ja, en dat bleef ik eigenlijk doen. Ik heb nu drie keer foto's besteld, en deze zomer wordt de vierde keer. Dan wordt het weer allemaal anders. Ik wil de krantenartikelen netjes opbergen en daar oude foto's ophangen. Ik heb weer een hele stapel gevonden in oude fotoboeken. Bovendien heb ik door het weghalen van de artikelen meer ruimte voor mijn nieuwe collectie.
En wie staan er dan allemaal op die foto's?
Mensen die wat voor mij betekenen. Mijn ouders, schoolvrienden, oude bekenden, je weet wel. De foto heeft meestal ook wel een betekenis. Zo heb ik een foto van mij met een goede vriend van mij, bijnaam Rennie, naast een pashokje van de H&M. Samen liepen we daar en hij wees naar een paars jurkje. "Pas deze eens," zei hij, en ik keek hem aan met een blik van: ben je niet goed wijs. Maar toch deed ik het, en het stond me toch leuk! Ik kocht het jurkje en draag het nog steeds. Verder zijn het foto's van schooluitjes, vakanties en andere uitstapjes.

Ik moet bekennen: haar kamer ziet er wel heel gaaf uit! Op haar fotomuur hangen nu precies 200 foto's, en op haar andere muren nog een stuk of 40. Het is even wennen, al die ogen die je aankijken (je bent hier ook echt niet in een uur uitgekeken), maar dan heeft het wel wat.

Miek en haar coming-out

Stoer, slim, een tikkeltje eigenwijs. Zo is Miek in enkele woorden te omschrijven. "Je hoeft je geen zorgen te maken," zei de hoofdredacteur tegen mij, "ze is echt aardig, heel relaxt." Met knikkende knieën knik ik maar. "Ze praat alleen een beetje veel en een beetje snel, maar dat kun jij wel aan."

Een tikkeltje eigenwijs.. Dat is nogal zacht uitgedrukt! Daar zitten we dan, op de rode bank waar we wel vaker interviews afnemen. Witte schoenen, een paarse en een oranje veter, donkere spijkerbroek, wit hemdje en een roodgeruit bloesje. Haar colbertje heeft ze uitgedaan. 

We hebben het net gehad over je coming-out, wat vond je er nou van?

Achteraf gezien heb ik het heel gek gedaan. De meesten mensen "exploderen": eerst beste vriend(in), dan ouders, broer/zus, vriendenkring, rest van de wereld. Misschien in een andere volgorde, maar zo doen de meeste mensen het: van klein naar groot. Ik had een beetje het omgekeerde: ik implodeerde. Eerst mijn beste vriendin, toen de klas, en daarmee ook de hele school. Later pas mijn ouders.

"En daarmee ook de hele school", zeg je, vond je dat niet vervelend?

Oh nee hoor, ik was al een bekend, dan krijg je dat. Waarom zoveel mensen mij kende, weet ik niet. Het was een grote school, bijna 1500 leerlingen, maar elke docent kende mijn naam. De meeste leerlingen trouwens ook. Ik was gewoon heel vrolijk, deed mee met activiteiten, hielp ook met organiseren. Nou ja, als dan bekend wordt dat ze gay is, dan gaat dat als een lopend vuurtje. Eerst naar de andere 4-havo klassen, daarna de rest. Eigenlijk vond ik het allemaal wel best, dan hoefde ik het maar een keer te vertellen, haha.

Waarom heb je ervoor gekozen om het pas later tegen je ouders te vertellen, het is toch logischer om bij hen te beginnen!

Ja, daar heb je eigenlijk wel gelijk in, maar zo dacht ik niet. Ik moest het even kwijt, en dat deed ik tijdens de les Nederlands. Ik vond het ook een beetje gek om het aan mijn ouders te vertellen: je zegt toch ook niet dat je hetero bent, denk ik dan.

Dat is waar. Vind je het lastig om het over homoseksualiteit te hebben?

Wie, ik? Haha, ik praat over niks anders! Dan heb ik iets in de krant gelezen, of was er iets op tv, en dan wil ik erover praten. Dat moet ook wel een beetje, want in sommige kringen heerst er nog een taboe. Het is ook een groot onderwerp! Je kunt er heel intiem en persoonlijk over praten, over je eigen ervaringen, maar ook in verband met de maatschappij.

Ah, vandaar ook dat je er zo vaak over blogt!
Ja, precies! Soms heb ik het over mij in privésferen, dan over het onderwijs, de maatschappij.. Als ik mij en mensen maar aan het denken zet.

Zou je, als het kon, iets veranderen aan je coming-out?

Oef, dat is een lastige vraag. Hoe apart het ook was, ik denk het niet. Misschien zou ik het eerder vertellen aan mijn ouders, omdat het gek is dat ze het relatief laat wisten. Maar verder.. nee hoor, laat maar zo. ;-)

Dan nog een tip die jij zou willen geven aan onze lezers?

Beetje een cliché, maar doe het op je eigen tempo op je eigen manier. Wel raad ik je aan om eerst een vriend of vriendin in vertrouwen te nemen. Er samen over praten, hoe je erachter bent gekomen en zo. Dat maakt het ook makkelijker. Denk ook niet te moeilijk: vaak hebben je ouders al een vermoeden. Bijna elke ouder denkt zo: als mijn kind maar gelukkig is, of dat nou met een vriend of een vriendin is.

Miek en het geloof

Goedenavond dames en heren, en welkom bij de eerste aflevering van "Het geloof", een programma waarbij we praten met semi-bekende Nederlanders over het geloof. Onze eerste gast is Miek, een jonge vrouw die over haar leven als lesbische docente blogt.

Allereerst welkom, Miek. Mag ik Miek zeggen?

Maar natuurlijk mag dat!

Haha, mooi zo. We zijn hier om over het geloof te praten, wat heb jij met het geloof?

Het is voor mij iets speciaals. Een grote groep mensen gelooft in God of in Allah, en al hun verhalen bevatten een gemeenschappelijk deel. Dan moet er toch een kern van waarheid in zitten?  Het heeft ook iets magisch, er is een God, en iedereen kan er kracht uit halen, maar niemand kan Hem of Haar aanwijzen, zeggen wat het precies is. Geloven is een belangrijk deel in het leven.

Geloven is een belangrijk deel in het leven, wat geloof je dan?

Zo, dat is een lastige vraag! Ik beschouw mezelf niet als een atheïst, hoewel ik niet zoveel met het geloof heb. Ik ben christelijk opgevoed en dat wil ik ook doorgeven. Het zit hem dan vooral in de normen en waarden: wees eerlijk, behandel alle mensen gelijk en op zo'n manier zoals je zelf ook behandeld wilt worden.

Maar daar hoef je niet voor te geloven.

Dat klopt, dat hoeft ook niet. Toch wil ik mijn kinderen stukken van de Bijbel meegeven. Misschien een beetje hypocriet, want ik heb die niet helemaal gelezen en ga zelden naar de Kerk. 

Mag ik vragen hoe vaak je gaat?

Daar durf ik bijna geen eerlijk antwoord op te geven. De laatste keer was met familie, en daarvoor met Kerst. Als ik bruiloften niet meetel, vrees ik dat de keer daarvoor ook met Kerst was. Een a twee keer per jaar betekent dat, dat is eigenlijk niks. Maar je hoeft niet naar de Kerk te gaan om gelovig te zijn.

Wat doe jij dan nog meer aan het geloof, als je niet naar de Kerk gaat, bid je bijvoorbeeld?

Bidden doe ik eigenlijk ook zelden, eens per maand gok ik, waarschijnlijk nog minder. Ik ben een stille Christen; je hoort me niet, ik doe niks, maar beschouw mezelf wel als een gelovige.

Maar wat geloof je dan precies?

Vooral de basisprincipes van het Christendom: er is een God, hij verzorgt het leven. Zijn zoon is Jezus, uit de maagd Maria, en hij stierf voor onze zonden. Verder wat ik net ook al zei: de normen en waarden. Ik neem de Bijbel ook niet al te letterlijk, ik zie het als een omnibus met verhalen waar je over na kunt denken. Er is weleens tegen mij gezegd dat God een hekel heeft aan homo's en dat het volgens de Bijbel niet mag. Ik heb het nergens gelezen, maar dat betekent niet dat het er niet staat. Mijn punt is: als het er staat, wat is dan de context en wat wordt er precies bedoeld? Je kunt mij niet wijsmaken dat God een hekel heeft aan homo's. God heeft elk mens gemaakt, met al zijn talenten en tekortkomingen en daar hoort seksualiteit bij. Degene die het hardst roepen dat homoseksualiteit niet mag, is bang voor verandering. 

We zitten bijna door de tijd, dus nog een vraag: wat wil je met het geloof?

Ik wil uitzoeken wat ik er later mee wil en wat ik geloof. Als geloof een politieke stroming was, was ik een zwevende kiezer. Het stoort mij alleen niet zo, mijn onwetendheid over wat ik geloof. Misschien laat ik het wel zo en blijf ik een halve gelovige. Als ik maar goed en eerlijk leef en dat ook aan anderen geef.