Welkom op mijn blogsite. Ik ben Miek en wil weten wat u van mijn blogs vindt. Dat kunt u doen door op een of meerdere labels te klikken ("Leuk", "Dit is Miek." of "(Freaking) mooi geschreven").
Heeft u een vraag, wilt u reageren, heeft u een mening of is er iets anders dat u per se kwijt wilt? Dat kan door bij een van mijn berichten een reactie te plaatsen. Ik zal zo snel mogelijk reageren.
Ik hoop dat u mijn berichten met veel plezier leest en dat u vaker terugkomt.
Over precies een week s het zover: op 1 november 2013 ga ik
met mijn lieve meiske naar Boudewijn de Groot, in mijn beleving de beste
Nederlandstalige artiest ooit. Om alvast in de stemming te komen, zal
ik elke maandag een blog plaatsen waarin ik een nummer uitlicht.
Vrijgezel Dit is een nummer dat je met een gerust hart 'oud' mag noemen. Vrijgezel stamt namelijk uit het jaar 1966. Het nummer is een beetje in dezelfde stijl als Meisje van Zestien, Woningnood en Meneer de President. Luister zelf maar naar deze versie en bekijk dan het filmpje, waarbij ik een flauw vermoeden heb dat er sluikreclame in zit.
Het Land van Maas en Waal Ik heb er hier al een lange blog aan besteed, dus veel meer zal ik er niet over zeggen, behalve dat het een ge-wel-dig goed nummer is om mee te eindigen!
Nog
zo'n twee weken wachten en dan is het zover: op 1 november 2013 ga ik
met mijn lieve meiske naar Boudewijn de Groot, in mijn beleving de beste
Nederlandstalige artiest ooit. Om alvast in de stemming te komen, zal
ik elke maandag een blog plaatsen waarin ik een nummer uitlicht.
Helaas kan ik van Achter Glas geen filmpje vinden dat van goede kwaliteit is, dus je zult het met deze versie moeten doen. Bij de titel 'achter glas' dacht ik eerst aan een prostituee, al vond ik dat niks voor Boudewijn om over te zingen. Het gaat dan ook niet over de rode buurt, maar over foto's. Mensen op foto's, achter glas, kunnen niks zeggen. Rustig nummer, mooie woorden.
Meester Prikkebeen
Een oude bekende waar ik eerder ook al over heb geschreven. Nog steeds vind ik de clip geweldig en ben ik jaloers op zijn gezicht, omdat er in de loop der jaren alleen wat rimpels zijn gekomen, maar hij verder nog precies hetzelfde lijkt.
Meisje van Zestien
Ook over dit nummer heb ik al eens een blog gewijd. Boudewijn de Groot eindigt met dit nummer, als we de toegift niet meerekenen.
Nog zo'n twee weken wachten en dan is het zover: op 1 november 2013 ga ik met mijn lieve meiske naar Boudewijn de Groot, in mijn beleving de beste Nederlandstalige artiest ooit. Om alvast in de stemming te komen, zal ik elke maandag een blog plaatsen waarin ik een nummer uitlicht.
Berlijn Berlijn is typisch zo'n nummer waar ik even voor moet gaan zitten, mij erop moet voorbereiden om het nummer te luisteren. Komt dit nummer namelijk onverwachts langs, dan zap ik door. Mijn hoofd staat er dan niet naar. Zonde, want het is een mooi nummer. Als ik aan Berlijn denk, denk ik aan de Berlijnse muur, aan Duitsland, aan de oorlog. In dit nummer wordt het stad schitterend beschreven. 'Midden in de stad staat het geraamte van een kekr tot momument gebombardeerd. Alsof dat nodig is in deze stad, die eeuwig door de oorlog wordt verteerd.' Deze en nog vele andere prachtige zinnen zitten in dit nummer verwerkt. Moeder
Ook Moeder is zo'n nummer waar ik voor moet gaan zitten. Boudewijn de Groot werd op 20 mei 1944 geboren in een Japans interneringskamp in Batavia (tegenwoordig Jakarta), voormalig Nederlands-Indië. Zijn moeder overleed in juni 1945 in het Japanse interneringskamp Tjideng. Na de oorlog, in 1946, keerde het gezin terug naar Nederland, waar de kinderen, Boudewijn, zijn broer en zijn zus, in verschillende gezinnen werden ondergebracht, zodat zijn vader kon terugkeren naar Indië. Zo kwam De Groot terecht in het gezin van een tante in Haarlem.
Dit nummer verwoord zijn gedachten, zijn gevoelens op een manier die je raakt, zonder dat het zwaar overkomt. Goed gedaan!
Het
is nog slechts een klein maandje ver weg! Op 1 november 2013 ga ik met mijn lieve meiske
naar Boudewijn de Groot, in mijn beleving de beste Nederlandstalige
artiest ooit. Om alvast in de stemming te komen, plaats ik steeds een blog waarin ik nummers van hem uitlicht.
1967, laat het even tot je doordringen. 1967: maar lieft 46 jaar geleden! Toen, in dat jaar, kwam Testament uit. Eerder heb ik er al een blog over geschreven, dus we gaan naar het volgende nummer op de setlist.
De enige versie die ik op YouTube van Het is Mooi Geweest kan vinden, is een live-versie, opgenomen met een wiebelige camera. Het geluid is niet optimaal, maar beter iets dan niets. Het nummer klinkt wel lekker, al kan ik er niet echt een goede mening over vormen.
Het
is nog slechts een klein maandje ver weg! Op 1 november 2013 ga ik met mijn lieve meiske
naar Boudewijn de Groot, in mijn beleving de beste Nederlandstalige
artiest ooit. Om alvast in de stemming te komen, plaats ik steeds een blog waarin ik nummers van hem uitlicht.
In 1970 kwam het nummer Verdronken Vlinder uit. Ik heb er eerder al een blog over geschreven. Door naar de volgende dus!
Als ik het nummer Beneden alle Peil hoor, denk ik om eerlijk te zijn meteen aan Travestie. De reden is logisch:in beide nummers zit een hoge vrouwenstem en tekstregels van Beneden alle Peil zitten in Travestie. Travestie begint met de regels 'Ze is zeventien jaar en speelt gitaar. Verlegen zingt ze mijn repetoir. Zich niet bewust van het gevaar. Ik kijk naar haar. Zo'n meisje noemt zich dan een fan, maar weet totaal niet wie ik ben. Zingt teksten die ik niet meer ken met haar Lolita-stem.' Wel, de eerste keer dat ik dat nummer hoorde, was ik zeventien, speelde ik gitaat en zong ik, zachtjes, want ik kan niet zingen, enkele nummers van hem. Ik was het vorige nummer nog aan het oefenen en viel stil toen Travestie voorbij kwam. Een bananensplit-momentje: "waar hangen de camera's, hij zingt over mij!" De rest van het nummer is ruwer en ik ontwaakte. "Oké, het gaat niet over mij, maar het begin.."
Beneden alle Peil is in dezelfde stijl en telkens als ik dat nummer hoor, komt datzelfde gevoel naar boven.
Het
is nog slechts een klein maandje ver weg! Op 1 november 2013 ga ik met mijn lieve meiske
naar Boudewijn de Groot, in mijn beleving de beste Nederlandstalige
artiest ooit. Om alvast in de stemming te komen, plaats ik steeds een blog waarin ik nummers van hem uitlicht. Ballade van de onsterfelijkheid Een vrolijk nummer, beetje in de stijl van Het land van Maas en Waal. Toch zit in dit nummer een boodschap. Iets als ´geniet, het kan zo voorbij zijn´ of ´wat we nu belangrijk vinden, lijkt later niets´. Zinnen als "Maar later als je groot bent, wordt later als je dood bent" en "En langzaam schuif je op, naar een plaatsje bij het raam. Daar mag je dan gaan zitten, beetje praten, beetje pitten, totdat de hemel opengaat en dan roepen ze je naam" worden luchtig gezongen. Boudewijn kan dat: zware onderwerpen luchtig maken.
Het
is nog slechts een klein maandje ver weg! Op 1 november 2013 ga ik met mijn lieve meiske
naar Boudewijn de Groot, in mijn beleving de beste Nederlandstalige
artiest ooit. Om alvast in de stemming te komen, plaats ik steeds een blog waarin ik nummers van hem uitlicht.
Avond
Dit nummer is echt absoluut mijn favoriet! Zoals hij zelf in het filmpje zegt, is het refrein heel simpel, iets dat iedereen mee kan zingen. De coupletten maken mij blij, rustig. Een gevoel van "het komt het goed". Vroeger dacht ik bij dit nummer aan het open podium van mijn middelbare school. Samen met een medestudent en een docente hadden we het over Boudewijn de Groot. De docente kende het nummer Avond niet en vroeg of ik een stukje van de tekst kon zeggen. In plaats van het bekende refrein te noemen, schoot mij als eerst het begin te binnen en zei ik dat. Ze herkende het nog steeds niet, waarop ik zei: "mevrouw, u heeft een computer, ga opzoeken!". Zij antwoordde met een lach: "nee, ik hoor het liever live." Wel, drie maanden later stond ik daar, met gitaar en al. Het klonk nergens naar, want ik kan absoluut niet zingen, maar het was wel geweldig! Pas toen ik begon met zingen bedacht ik mij dat dit, vanwege de tekst, kon worden opgevat als liefdesverklaring. Gelukkig is de solo redelijk lang en kon ik toen het verhaal vertellen.
Dat was toen. Tegenwoordig denk ik aan mijn vriendin, aan onze toekomst samen. Vaker wel dan niet pink ik een traantje weg bij dit nummer, of ik nou thuis, in de metro of in de tram zit. Schitterend gewoon!
Jimmy
Ik loop de setlist af, en dit is het volgende nummer. HIER heb ik al een blog over dit nummer geschreven.
Het
is nog slechts een klein maandje ver weg! Op 1 november 2013 ga ik met mijn lieve meiske
naar Boudewijn de Groot, in mijn beleving de beste Nederlandstalige
artiest ooit. Om alvast in de stemming te komen, plaats ik steeds een blog waarin ik nummers van hem uitlicht.
De vondeling van Ameland Een mooi, maar ook wel droevig nummer. Als in meerdere nummers van zijn tournee, zit er zoveel details in de instrumenten. Kijk maar naar de accordeon en het muzikale stukje met de bekkens. Ook de live-versie zingt hij met gevoel, al vind ik persoonlijk zijn stem hier iets minder.
Het land van koning Jan Dit nummer heeft wel iets weg van De vondeling van Ameland. Het gaat over een fantasiewereld, met opnieuw schitterende instrumenten en zang die je meenemen de fantasiewereld in. De live-versie lijkt sprekend op de versie die op de CD staat.
Het
is nog slechts een maandje ver weg! Op 1 november 2013 ga ik met mijn lieve meiske
naar Boudewijn de Groot, in mijn beleving de beste Nederlandstalige
artiest ooit. Om alvast in de stemming te komen, plaats ik steeds een blog waarin ik nummers van hem uitlicht.
Een eiland in de verte vind ik persoonlijk een mooi, maar erg rustig nummer. Beetje 13 in een dozijn. Om eerlijk te zijn, heb ik er weinig over te zeggen. Het is een saai filmpje, maar hier kun je het nummer beluisteren.
Het
is nog slechts een maandje ver weg! Op 1 november 2013 ga ik met mijn lieve meiske
naar Boudewijn de Groot, in mijn beleving de beste Nederlandstalige
artiest ooit. Om alvast in de stemming te komen, plaats ik steeds een blog waarin ik nummers van hem uitlicht.
Nu de datum steeds dichterbij komt, ga ik steeds vaker nummers van hem plaatsen. Afgelopen maandag waren dat de eerste twee nummers van zijn afscheidstour, vandaag komen nummer drie en vier.
Eva
De Groot heeft
twee nummers die zo heten, met slechts een overeenkomst: het woord "Eva"
komt er niet in voor. Het nummer, van het album Picknick, begint met de
woorden "Ik houd de wereld in mijn hand, het glazen ei vol land en wolken."
Het nummer zit vol met poëtische gedachtes. Nou ja, je moet het zelf
maar beluisteren. Een rustige tokkel met een viool erdoor nemen je mee.
Ook de live-versie is schitterend. Hij iets iets sneller, maar verder is er weinig veranderd. De Groot speelt op de gitaar en verder word je onder andere weggedragen door een xylofoon, viool, accordeon en een contrabas.
De Engel is Gekomen
Ook De Engel is Gekomenis een rustig nummer. Tenminste, het begin. Het tempo blijft hetzelfde, maar op een gegeven moment komen er meer instrumenten bij. Je moet er wel tegen kunnen hoor, zo'n rustig intro, van mij hadden ze ook bij 1.17 mogen beginnen. Hoe dan ook, de tekst heeft wel wat, zoals eigenlijk alle teksten wel wat hebben. Als het je einde is, dan is het je einde, dan is het voorbij. Rustig, vrolijk. Maar nogmaals: je moet tegen de muziek kunnen, al met al is het best een lang nummer.
Wat ik zo gaaf vind aan de live-versie, zijn de speciale geluiden. Zo staat er een rij glazen waar een man met zijn vinger overheen gaat. Ik weet niet hoe 'ie het doet, maar ik vind het leuk!
Het
is nog slechts een maandje ver weg! Op 1 november 2013 ga ik met mijn lieve meiske
naar Boudewijn de Groot, in mijn beleving de beste Nederlandstalige
artiest ooit. Om alvast in de stemming te komen, zal ik elke maandag een
blog plaatsen waarin ik een nummer uitlicht.
Strand.
Het nummer Strand stamt uit 1964 en is geschreven door Lennaert Nijgh en Boudewijn de Groot. Het is een eenvoudig nummer qua muziek:slechts een gitaartje, dat hij zelf bespeeld. De tekst alleen is niet lastig uit te spreken, al maakt het tempo het wel wat lastig.
De live-versie vind ik persoonlijk gaver. Het nummer is al belachelijk snel, dan verhoogt hij het tempo ook nog eens! Hier en daar een klein foutje, die hij met een lachje wegwuift. Misschien de zenuwen (al lijkt mij dat niet, gezien zijn ervaring), misschien het tempo niet goed in gedachten, misschien een tijd niet gespeeld, maar goed. Hij zingt nog steeds verstaanbaar, wat al een kunst op zich in. Chapeau!
Canzone 4711
Bij het lezen van de titel dacht ik dat ik het nummer niet kende. Nu ik hem op heb staan, komt hij mij wel bekend voor. Canzone 4711 komt uit 1967 en is ook weer geschreven door Lennaert Nijgh en Boudewijn de Groot. Persoonlijk vind ik in het origineel zijn stem in combinatie met de muziek niet echt prettig. Ik weet niet precies wat het is, maar het trekt me niet aan.
De enige live-versie die ik kan vinden, is van niet al te beste kwaliteit, maar dat buiten beschouwing gelaten, vind ik het een grote verbetering. Ik kan mij mee laten slepen met de muziek, die een stuk rustiger en vloeiender is.
Bij beide nummers ben ik benieuwd hoe Boudewijn de Groot ze op 1 november presenteert. Ik wacht rustig af.
Het
is nog een kleine twee maanden ver weg, maar op 1 november 2013 ga ik met mijn lieve meiske
naar Boudewijn de Groot, in mijn beleving de beste Nederlandstalige
artiest ooit. Om alvast in de stemming te komen, zal ik elke maandag een
blog plaatsen waarin ik een nummer uitlicht.
We zijn nog steeds in het jaar 1974. Het nummer komt mij echt niet bekend voor, maar als Wikipedia zegt dat dit nummer een single is geweest, dan wil ik dat best geloven.
Een leuk deuntje, het refrein is makkelijk mee te zingen, geen lastige tongvallen. Helaas ook geen diepzinnige zinnen. Ik kan er weinig poëtisch in ontdekken. De stijl van de muziek doet mij heel erg denken aan Jimmy, dat is dan wel weer positief.
Na het nummer voor de derde keer te hebben beluisterd, kan ik het steeds beter waarderen, ik begin er een diepgang in te zien. Het doet me denken aan "Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doet dat ook de ander niet" en "oog om oog, tand om tand". In een relatie is het geven en nemen, en het is wel prettig als dat een beetje 50/50 verdeeld is. Overigens is het verstandig om te denken dat je 60 moet geven en 40 krijgen, en als de ander dan ook denkt dat 'ie 60 geeft en 40 krijgt, dan zit je helemaal goed! Enfin, dat terzijde. Leuk nummer!
Het
is nog een kleine twee maanden ver weg, maar op 1 november 2013 ga ik met mijn lieve meiske
naar Boudewijn de Groot, in mijn beleving de beste Nederlandstalige
artiest ooit. Om alvast in de stemming te komen, zal ik elke maandag een
blog plaatsen waarin ik een nummer uitlicht.
We zijn in het jaar 1974. In mijn beleving is dit een redelijk grote hit van hem, al weet ik niet waarom ik dat denk. Er is geen clip en zelfs de albumversie is lastig te vinden op youtube. Ook is er geen wikipedia-pagina van.
Nou ja, het nummer vind ik wel aardig, niks bijzonders. Hij vertelt een verhaal, lang niet zo mooi als bij Naast jou.
Het
is nog een kleine twee maanden ver weg, maar op 1 november 2013 ga ik met mijn lieve meiske
naar Boudewijn de Groot, in mijn beleving de beste Nederlandstalige
artiest ooit. Om alvast in de stemming te komen, zal ik elke maandag een
blog plaatsen waarin ik een nummer uitlicht.
We zijn aangekomen in 1973. Ik ga het hebben over een van mijn favoriete nummers, Jimmy, dat onterecht, maar wel begrijpelijk, ook vaak 'De eenzame fietser' wordt genoemd. In het nummer komt de naam Jimmy namelijk helemaal niet voor, hoewel het wel begint met de zin "hoe sterk is de eenzame fietser". Dit is dan wel weer de titel van het album waar dit nummer op staat. Dit lied is opgedragen aan zijn zoon, Jim de Groot.
Wat ik zo heerlijk aan dit nummer vind, is het tweede gedeelte: "maar liever dat nog, dan het bord voor z'n kop van de zakenman, want daar wordt hij alleen maar slechter van". Je moet er wel een goed oor voor hebben, misschien de speakers wat harder zetten of de oortjes echt in je oren douwen, maar dan hoor je het geweldige stukje dat ik ga proberen te omschrijven. Het begint met de totale stilte (in de clip om 2.22). Het geeft voor mij heel duidelijk het tweede gedeelte van het nummer aan, al is het stil laten van de piano nog zo subtiel. Dan gaat Boudewijn weer zingen. Eén zinnetje slechts, maar ik vind het de lading dekkend. Steeds meer instrumenten erbij, prachtig gewoon. En dan, in de vijfde keer dat hij de zin zingt, verandert hij de hoogte en het tempo van het woord 'maar'. Ik zeg het: goed luisteren, maar het zit er. Bij de 8e keer doet hij het weer, evenals bij de 10e. Nou ja, luister maar, en hopelijk word je net zo meegesleept als ik.
Live vind ik dit nummer trouwens ook geweldig. Net wat sneller, net wat meer pit en heel veel gezelligheid. Je kunt zien dat hij met de band er veel lol in heeft. Alle tijd om de band voor te stellen en om het concert af te sluiten. Zijn gezicht als hij "maak er wat van!" zegt, gewoon schitterend, ik kwam niet meer bij.
Het
is nu nog ver weg, maar op 1 november 2013 ga ik met mijn lieve meiske
naar Boudewijn de Groot, in mijn beleving de beste Nederlandstalige
artiest ooit. Om alvast in de stemming te komen, zal ik elke maandag een
blog plaatsen waarin ik een nummer uitlicht.
We zijn aangekomen in 1972. Het jaar van 'Bloody Sunday', de film The Godfather in première gaat en waarin Martin Cruijf (geen familie van Johan) geboren wordt.
Het nummer Als de rook om je hoofd is verdwenen past naar mijn mening goed in die tijd. Je kunt de tekst letterlijk opvatten, maar ook symbolisch. Als de rook (van de wiet) om je hoofd verdwenen is, kun je weer wat helderder nadenken. Het heeft ook wat poëtisch: laat je gedachten maar varen, dan ziet de wereld er een stukje leuker uit. Geniet!
Het
is nu nog ver weg, maar op 1 november 2013 ga ik met mijn lieve meiske
naar Boudewijn de Groot, in mijn beleving de beste Nederlandstalige
artiest ooit. Om alvast in de stemming te komen, zal ik elke maandag een
blog plaatsen waarin ik een nummer uitlicht.
We zijn beland in 1970, het jaar waarin de opkomstplicht voor verkiezingen wordt afgeschaft, waarin het Eurovisiesongfestival in Nederland wordt gehouden, waarin bekend wordt gemaakt dat the Beatles uit elkaar gaan en het jaar waarin Queen wordt opgericht.
In 1970 kwam Boudewijn de Groot met het nummer Verdronken Vlinder. "Zo te sterven op het water met je vleugels van papier"
is maar een klein voorbeeld van de poëzie die erin zit. Een prachtig
nummer, over de vrijheid die men zoekt, maar niet ziet dat hij deze al
heeft. Prachtig verwoord!
De clip is, net zoals bij Meisje van 16 , Meneer de President en Meester Prikkebeen, in het zwart-wit zonder al te veel gedoe, al zijn er nu wel "special-effects" bijgekomen.
Vandaag de dag is de muziek van dit nummer rustiger geworden, wat de poëzie eigenlijk alleen maar nog mooier maakt. Schitterend gewoon!
Het
is nu nog ver weg, maar op 1 november 2013 ga ik met mijn lieve meiske
naar Boudewijn de Groot, in mijn beleving de beste Nederlandstalige
artiest ooit. Om alvast in de stemming te komen, zal ik elke maandag een
blog plaatsen waarin ik een nummer uitlicht.
De 7e single van Boudewijn de Groot is het nummer waterdrager. Typisch een nummer uit de tijd van de flower power. Een zweverige tekst, mooi zacht en poëtisch, maar wat er precies wordt bedoeld.. Niemand die het weet, en aan de schrijver (Lennaert Nijgh) kunnen we het niet vragen, aangezien hij er niet meer is.
Eigen fantasie en interpretatie dus.
Het doet me denken aan de strijd die de mens
tegenwoordig voert tegen de opwarming van de aarde. Dat komt
vooral door de regel “De zee moet gered van de zon”. In de tijd dat deze
tekst geschreven is, was dit nog niet aan de orde, maar ik vind het wel
van toepassing op deze tekst.
Het doet me ook aan een ander actueel thema denken: de financiele crisis.
Het ene gat moet met het andere gedicht worden. Het water en de zee symboliseren het geld waar alles om lijkt te draaien.
De Waterdrager is voordurend bang dat het geld opdroogt. Om die reden zwoegt hij zich suf en verbeeld zich allerlei illusies.
Maar tevergeefs.
Het
is nu nog ver weg, maar op 1 november 2013 ga ik met mijn lieve meiske
naar Boudewijn de Groot, in mijn beleving de beste Nederlandstalige
artiest ooit. Om alvast in de stemming te komen, zal ik elke maandag een
blog plaatsen waarin ik een nummer uitlicht.
Meester Prikkebeen is de zesde single van Boudewijn de Groot, afkomstig van het album Picknick. Het nummer is een duet met Elly Nieman, maar haar naam wordt op veel verzamelalbums niet vermeld. De tekst is geschreven door Lennaert Nijgh, de muziek is van de zanger zelf.
Het nummer gaat over Meester Prikkebeen, een wat ouderwetse en
zonderlinge figuur. Het personage is gebaseerd op de Zwitserse 19de
eeuwse stripfiguur "Monsieur Vieuxbois" (letterlijk vertaald:"meneer oudhout") door Rodolphe Töpffer, die in het Nederlands "Mijnheer Prikkebeen" genoemd wordt.
Dat de clip in zwart-wit is, zal geen verrassing zijn, aangezien het nummer uit 1968 komt. Wat wel een verrassing kan zijn, is de clip zelf. Zeer, zeer rustig, waarbij je bijna twijfelt of het geen willekeurige beelden met een liedje eronder zijn.
In 2009 is het nummer ook nog bekend en was live te beluisteren op de Vrienden van Amstel.
Het
is nu nog ver weg, maar op 1 november 2013 ga ik met mijn lieve meiske
naar Boudewijn de Groot, in mijn beleving de beste Nederlandstalige
artiest ooit. Om alvast in de stemming te komen, zal ik elke maandag een
blog plaatsen waarin ik een nummer uitlicht.
Vorige week had ik het over de single Het Land van Maas en Waal. Het nummer Testamentstaat op de B-kant.
In het nummer kijkt Lennaert Nijgh, de schrijver van de tekst, terug op zijn jeugdjaren aan de hand van een testament.
Familieleden (vals getuigen), vrienden (jatten) en vriendin (bedriegen)
krijgen er bijna allemaal van langs in de vorm van een nalatenschap, maar tegelijkertijd schrijft hij dat hij zelf houdt hij ook nog iets, te weten goede herinneringen. Verloren idealen spelen ook een rol.
Het
is nu nog ver weg, maar op 1 november 2013 ga ik met mijn lieve meiske
naar Boudewijn de Groot, in mijn beleving de beste Nederlandstalige
artiest ooit. Om alvast in de stemming te komen, zal ik elke maandag een
blog plaatsen waarin ik een nummer uitlicht.
Boudewijn
de Groot, een man die maar liefst al 48 (!) jaar meegaat in de
muziekindustrie. Al eens eerder heb ik een blog aan hem gewijd. Eentje
ging over drie nummers die echt meer aandacht verdienden, de ander was de songtekst van Altijd Samen.
Dit nummer is misschien wel het bekendste nummer van een jonge Boudewijn. Ik heb het, natuurlijk, over Land van Maas en Waal, uitgekomen in het begin van 1967.
De Groot haalde inspiratie voor dit lied uit Hatsji-Bratsji's toverballon, een kinderboek van Franz Karl Ginzkey uit 1904 dat hem als kind voorgelezen werd. In dit verhaal zweefde Pietje in een ballon over het Land van Maas en Waal. De Groot had allerlei fantasieën bij dit land en stelde in 1966 de titel voor aan Lennaert Nijgh. Het laatste refrein van Het Land van Maas en Waal bevat een lachje waar Boudewijn de Groot zich nog steeds aan ergert. Het lachje had moeten lijken op het grinniken van Bob Dylan in zijn nummer Rainy day women.
Het grinniken van De Groot mislukte tijdens de opname en kwam eruit als
"haha hahaaaaa". Omdat er maar met drie sporen gewerkt kon worden, werd
besloten de opname niet over te doen, zodat dit lachje op de
uiteindelijke single is verschenen.
Het lied beschrijft een lange optocht vol feestvierende
mensen, dieren en dingen van het "Circus Jeroen Bosch". De Groot
beschrijft een heleboel surrealistische taferelen die inderdaad aan de
werken van de middeleeuwse schilder Jeroen Bosch doen denken. De kleurrijke stoet trekt de bergen in onder een eerst groene, vervolgens purperen en dan gouden hemel in een achtereenvolgens blauwe, bruine en zilveren zon. Het nummer verwijst naar verschillende zaken zoals de Egmondse abdij, Klaas Vaak, Pierlala, de "koning van Spanje"
en een paar typisch Nederlandse woorden zoals "snoeshaan" en
"brandewijn." De verwijzing naar "de koning van Spanje" refereert
mogelijk aan de Tachtigjarige Oorlog.
Persoonlijk vind ik het origineel niet zo mooi, mede door het lachje, maar ook de stijl van de muziek. De versie die hij tegenwoordig op het podium ten gehore brengt, vind ik dan wel weer wat hebben. Het is duidelijk een vrolijk en feestelijk nummer.
