Miek en haar coming-out

Stoer, slim, een tikkeltje eigenwijs. Zo is Miek in enkele woorden te omschrijven. "Je hoeft je geen zorgen te maken," zei de hoofdredacteur tegen mij, "ze is echt aardig, heel relaxt." Met knikkende knieën knik ik maar. "Ze praat alleen een beetje veel en een beetje snel, maar dat kun jij wel aan."

Een tikkeltje eigenwijs.. Dat is nogal zacht uitgedrukt! Daar zitten we dan, op de rode bank waar we wel vaker interviews afnemen. Witte schoenen, een paarse en een oranje veter, donkere spijkerbroek, wit hemdje en een roodgeruit bloesje. Haar colbertje heeft ze uitgedaan. 

We hebben het net gehad over je coming-out, wat vond je er nou van?

Achteraf gezien heb ik het heel gek gedaan. De meesten mensen "exploderen": eerst beste vriend(in), dan ouders, broer/zus, vriendenkring, rest van de wereld. Misschien in een andere volgorde, maar zo doen de meeste mensen het: van klein naar groot. Ik had een beetje het omgekeerde: ik implodeerde. Eerst mijn beste vriendin, toen de klas, en daarmee ook de hele school. Later pas mijn ouders.

"En daarmee ook de hele school", zeg je, vond je dat niet vervelend?

Oh nee hoor, ik was al een bekend, dan krijg je dat. Waarom zoveel mensen mij kende, weet ik niet. Het was een grote school, bijna 1500 leerlingen, maar elke docent kende mijn naam. De meeste leerlingen trouwens ook. Ik was gewoon heel vrolijk, deed mee met activiteiten, hielp ook met organiseren. Nou ja, als dan bekend wordt dat ze gay is, dan gaat dat als een lopend vuurtje. Eerst naar de andere 4-havo klassen, daarna de rest. Eigenlijk vond ik het allemaal wel best, dan hoefde ik het maar een keer te vertellen, haha.

Waarom heb je ervoor gekozen om het pas later tegen je ouders te vertellen, het is toch logischer om bij hen te beginnen!

Ja, daar heb je eigenlijk wel gelijk in, maar zo dacht ik niet. Ik moest het even kwijt, en dat deed ik tijdens de les Nederlands. Ik vond het ook een beetje gek om het aan mijn ouders te vertellen: je zegt toch ook niet dat je hetero bent, denk ik dan.

Dat is waar. Vind je het lastig om het over homoseksualiteit te hebben?

Wie, ik? Haha, ik praat over niks anders! Dan heb ik iets in de krant gelezen, of was er iets op tv, en dan wil ik erover praten. Dat moet ook wel een beetje, want in sommige kringen heerst er nog een taboe. Het is ook een groot onderwerp! Je kunt er heel intiem en persoonlijk over praten, over je eigen ervaringen, maar ook in verband met de maatschappij.

Ah, vandaar ook dat je er zo vaak over blogt!
Ja, precies! Soms heb ik het over mij in privésferen, dan over het onderwijs, de maatschappij.. Als ik mij en mensen maar aan het denken zet.

Zou je, als het kon, iets veranderen aan je coming-out?

Oef, dat is een lastige vraag. Hoe apart het ook was, ik denk het niet. Misschien zou ik het eerder vertellen aan mijn ouders, omdat het gek is dat ze het relatief laat wisten. Maar verder.. nee hoor, laat maar zo. ;-)

Dan nog een tip die jij zou willen geven aan onze lezers?

Beetje een cliché, maar doe het op je eigen tempo op je eigen manier. Wel raad ik je aan om eerst een vriend of vriendin in vertrouwen te nemen. Er samen over praten, hoe je erachter bent gekomen en zo. Dat maakt het ook makkelijker. Denk ook niet te moeilijk: vaak hebben je ouders al een vermoeden. Bijna elke ouder denkt zo: als mijn kind maar gelukkig is, of dat nou met een vriend of een vriendin is.