Een glimlach op haar gezicht

Je ligt te slapen. Naast me, in het eenpersoonsbed. Licht gefronst lig je te slapen: je hebt pijn.

Ik wil dat ik wat kan doen, maar wat? De zware paracetamol heb je al ingenomen en het is te warm voor een kruik.Ik kan niks doen, en dat doet pijn. Je ligt bij me, naast me, en ik kan niks doen om de pijn te verminderen. 

Je hebt je arm om mij heen geslagen en je hoofd op mijn schouder neergelegd. Mijn blik wisselt van de tv naar jouw gezicht. Voorzichtig streel ik je hand en er verschijnt een kleine glimlach. Ik lach mee en geef je een klein kusje, heel teder, op je voorhoofd. Je lach wordt groter, je knuffelt me. "Miekie" mompel je.

Voor even, heel even maar, is de pijn verdwenen. 

Met een streling en een kusje maak ik haar blij. Een gevoel van intens geluk straalt door mijn lichaam. Ik ben bang dat ze ervan wakker wordt, maar ze slaapt door, met een glimlach op haar gezicht en mijn hand in die van haar.