Den Haag, vorige maand. Ik zit in de tram met mijn oordopjes in. Opeens hoor ik achter mij een melodietje, alsof er een mobiel afgaat. Ik kijk om en zie een jongeman, ongeveer mijn leeftijd, met een telefoon in zijn handen. "Oh, hij wordt gebeld," dacht ik nog. Het melodietje bleef aanhouden en ik keek nog eens om: hij zat gewoon muziek te luisteren! Zal ik er wat van zeggen? Ik twijfel.
- Wat als hij nee zegt of mij negeert. Moet ik het dan nog eens vragen of betreurd gaan zitten?
- Wat als hij mij een grote bek geeft, mij uitscheldt. Zouden anderen dan bijvallen en mij verdedigen? En wat als ze dat niet doen, moet ik dan weer gaan zitten?
Ik ging zo ongeveer alle opties af, en besloot er niks van te zeggen. Volgende keer beter.
Rotterdam - Den Haag, vorige week. Ik zit in de RandstadRail met mijn oordopjes in. Nog twee haltes en ik moet eruit. Er komen twee jongens binnenlopen van een jaar of 15. Meteen gaat er een telefoon af: een irritant rapdeuntje waarbij een van de jongens denkt dat hij best mee kan zingen. Ik kijk hun kant op: zal ik er wat van zeggen? Hoewel ze met z'n tweeën zijn, heb ik hier meer vertrouwen in. Of het nou komt omdat ik er bijna uit moet, dat ik ze beter kan zien, dat er meer mensen zijn...
Net als ik op wil staan om er wat van te gaan zeggen, staat de jongen op en gaat verderop zitten, waar ik hem niet kan zien. Waarschijnlijk was hij bang dat ik er wat van zou zeggen en laat het maar.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten