Je zult het vast wel hebben meegekregen, de aanslagen in Boston tijdens de marathon. Drie doden, zo'n 150 gewonden. Vreselijk, wie doet er zoiets? De kranten, Facebook, Twitter, de journaals.. het staat vol met dit drama, het gaat nergens anders over.
Op dit soort momenten vind ik het moeilijk om erop te reageren. Het is vreselijk wat er is gebeurd, laat ik dat voorop stellen. Maar ergens vind ik het ook zo hypocriet. Overal, elke dag, sterven er mensen. Natuurlijk, dit is een aanslag en dat verdient de aandacht. Maar wat hoor je nou nog over het Midden-Oosten? Misschien een vooroordeel, misschien niet netjes, maar ik denk dat daar elke dag wel een bom afgaat, of dat er een vuurgevecht is, waarbij onschuldige burgers het slachtoffer zijn. Heel erg, maar daaraan zijn we gewend geraakt. Al die oorlogen in het Midden-Oosten, als er geen tientallen zijn vermoord, komt het niet eens op het nieuws. Anders kunnen we elke dag zo wel beginnen. Eerst de moordpartijen in het Midden-Oosten, dan de schending van de mensenrechten in Azië en Rusland, misschien nog wat drugshandels in Latijns-Amerika. Overal worden er mensen geliquideerd, en wij, de 'gewone' burger, krijgen het niet mee. Dat nieuws kennen we al, dat willen we niet horen. Daar schrikken wij niet van. Nee, wij schrikken als een hoogstaand land, een machtig land, een land als de VS, getroffen wordt. Dit is speciaal, dit komt niet vaak voor. Al is de ramp klein ten opzichte van de aardbeving in Iran of de gevechten in Afrika, dit is bijzonder en dus wordt het veelvoudig herhaald.
Of zit er een andere reden achter?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten