Wie is de Mol (5)

Tunnelvisie. Keiharde tunnelvisie.

Waarom zei ik ook alweer dat Anna de Mol was? Vanwege het intro, dat was het. Was dat alles? Nee, ik zag meer. Probleem: als je iemand als Mol ziet, is alles verdacht.

Geschokt, verbijsterd, geschonden zat ik te kijken. Kijken, staren, naar de pc die als tv gebruikt wordt.

Nog nooit heb ik zo laat van Mol moeten wisselen, nog nooit, zelfs niet toen er nog onbekende Nederlanders meededen. Maar ja, om nou zonder Mol te zitten..

Ik zeg: Patrick. Nee, ik zeg niet dat Patrick de Mol is, ik kan het niet over mijn lippen krijgen. Ik zeg dat niemand anders de Mol kan zijn, dat zeg ik.

Art is de Mol niet, omdat Anna op hem zat toen ze eruit vloog.

Soundos is de Mol niet, omdat Jan op haar zat toen hij eruit vloog.

Karin is de Mol niet, omdat Pepijn op haar zat toen hij eruit vloog.

Karin is zelf drie keer van Mol gewisseld, en toch zit ze er nog in. Kan dat betekenen dat zij ...?

Ja, dat zou in theorie kunnen. Maar nee, haar Mollen, Horace, Jan, Pepijn, hebben alle drie een overlapping met Patrick. Bovendien zijn Pepijn, maar ook Miryanna, op Karin eruit gegaan.

En Soudos, lieve Soundos, die al een aantal afleveringen op Patrick zit, blijft in het spel. Nee, dit is geen garantie dat Patrick het is, absoluut niet. Het vult slechts aan dat de anderen het niet kunnen zijn.

Wie is de Mol (4)

Vorige week: Soundos zei bij een opdracht het goede woord, maar er werd niet geluisterd. Ook hielp ze goed mee met de eilandjes-opdracht. Pepijn, Soundos en Karin kregen hun scherm te zien. Anna, Art en Patrick niet, omdat de zand-opdracht goed was. Aangezien niemand een rood scherm kreeg, zat de afvaller bij Anna, Art of Patrick. Ik zeg de laatste, aangezien hij op Karin zat. Is dat fout? Wel, ik zeg van wel, zeker als je de afvaller van deze week weet.

Als eerste de labyrint-opdracht. Een woeste zee, met erdoor een route van touw. De presentator, Pieter Jan (PJ in t kort) legt 't uit. Let op de uitdrukking van de gezichten: iedereen fronst licht, luisteren geconsenteerd.. iedereen, behalve Anna. De Mol weet van tevoren de opdracht. 

Hoge golven, veel gespartel. Mooie beelden, dat zeker. Je ziet de kandidaten tegen de golven vechten, moeite doen om boven water te blijven. Rustige vioolmuziek, die je meeneemt in de weerloosheid van de oceaan.

Anna brengt een kokertje, 100 euro waard, naar de kant. Laten zien dat ze geld brengt, dat ze niet de mol is. Mooie tactiek.

Pepijn maakt een snoekduik, maar helaas, hij is een fractie van een seconde te laat. "Ja, heel jammer. Maar ik was volgens mij in de lucht, de laatste seconde. En bij honkbal zou dat 'in' geweest zijn."

Volgende ochtend, het ontbijt. Er wordt besproken waarom Karin geen kokers had gevonden. Soundos vertelt waarom Karin een goede mol is: ze straalt vertrouwen uit, heeft een moedergevoel, kan goed lachen..

Tweede opdracht: de kist-vulkaan-opdracht. De kandidaten moeten de vulkaan op lopen. Tijdens deze wandeling zijn er kisten op de route. Deze moeten ze meenemen. Als er een volgende kist is, mogen ze ruilen. Hoe groter en zwaarder de kist, hoe meer geld.

Rotsen, lavastenen, zwart, regen. Anna heeft een idee: twee tillen van achter, eentje van voor. Hier kun je op twee manieren denken: 1. Ah, ze helpt mee, dat is geen mollenactie. 2. Hoe meer tillen, hoe meer er vermoeid raken. De kist wordt op verschillende manier getild. Alle methoden lijken zwaar, niet te doen. Ze maakt de kandidaten moe, ze geeft het gevoel dat de kist onmogelijk is om te tillen. Gevolg: men wil sneller wisselen van kist.

Ze kunnen over de berg kijken, de krater in. Er wordt van het uitzicht genoten. Anna merkt ze geur van zwavel op.

Een nieuwe kist: voor welke gaan ze. Patrick en Art gaan voor de lichtere, Anna en Pepijn willen de zware. He, een zware, dus meer geld, waarom zegt Anna dat? 1. Patrick en Art willen de lichte, dat willen ze per se.. 2. een zwaardere kist, meer vermoeidheid. Dit zou het vervolg van de opdracht: van de vulkaan afrennen, om het geld te verdienen. 

Ze is als eerste beneden. Logisch, want ze is een sportief type. Ze laat zien dat ze met de rest meedoet. Het zou te opvallend zijn om te laat aan te komen. Bovendien, het is toch super om van de vulkaan af te rennen!

Derde opdracht: de joker-opdracht. Elke kandidaat krijgt een joker. Aan het einde van elke aflevering maakt iedereen DE test. Hier wordt in 20 vragen gesteld wie de Mol is. Degene met de meeste foute antwoorden gaat naar huis. Als je een joker inlevert, wordt een foute vraag goed gerekend.

De opdracht: als je nu je joker inlevert, doe je mee. In drie kansen krijg je jokers: 0, 1 of 3. Er wordt naar iedereen geseind, waardoor iedereen 3 jokers wint. Behalve Anna, zij levert haar joker niet in. Waarom zou ze ook? Als Mol hoef je geen jokers, je gaat toch door naar de volgende aflevering! Ook Pepijn, die als laatste de kans kreeg op jokers, verdiende niks. Er werd niks naar hem geseind, geen knik, geen wenk, niks!

En toen, de executie, Pepijn vliegt eruit!

Hij zat op Karin, dat geeft mij een goede aanwijzing dat Karin de Mol niet is. Patrick zit ook op Karin, hij zat vorige week bij de drie van het rode scherm. Nee, Karin is het niet.

Patrick moet wel switchen, anders vliegt hij er volgende week uit. Karin moet ook switchen. Eerst zat ze op Horace, die vloog eruit. Ze zat op Jan, die vloog eruit. En nu. ja, ze zat op Pepijn, en die verlaat nu ook het spel.

Ja, Patrick of Karin gaat er volgende week uit, daar ben ik zeker van. Art bereikt de finale, dat geloof ik ook.

Spannend..

Trouwens, heb je goed naar het intro geluisterd? Je ziet Jan, je hoort een knal, je ziet Anna. Meteen na de knal hoor je het: "Anna is de Mol", snel door Art gezegd. Mooie aanwijzing zeg, net als die van de koeien-opdracht.

The Descent (1)

Ik dacht: laat ik eens een recensie schrijven! Wel van een film die ik goed vind, natuurlijk. Waarom zou je op Internet iets afkraken?

Hoe dan ook, vandaag wil ik het hebben over "The Descent", een horrorfilm uit 2005 over een groep vrouwen die op expeditie gaan in een grot.

Het verhaal begint heel rustig, voor zover je het rustig kan noemen. Drie vrouwen zijn aan het raften. Je ziet dat ze plezier hebben. De man en de dochter van een van de vrouwen staat toe te kijken, haalt de vrouw/moeder op. Ze rijden naar huis. Onderweg is er een Schrikmoment*.

In een volgende scene ligt deze vrouw in het ziekenhuis, op zoek naar haar dochter. Huilend valt ze in de armen van een van haar vriendinnen. Heel mooi, zeer emotioneel gefilmd. Je gelooft dat ze huilt, dat ze rouwt. 

"Een jaar later" verschijnt er in beeld. De twee vrouwen, die ook in het ziekenhuis waren, rijden in een auto door een bos. Rustige violen, het stelt je helemaal op je gemak. De auto stopt bij een huisje, waar ook een andere auto geparkeerd staat. Daar is de rest van de vrouwengroep: 6 in totaal. De dames drinken en kletsen wat. De kijker leert ze beter kennen, zo kom je erachter dat ze avonturiers zijn: ze hebben weleens een berg beklommen. De vrouw die in het ziekenhuis lag, kijkt midden in de nacht uit het raam. Schrikmoment*.

Volgende dag, eentje is aan het joggen: Juno, de sportiefste van het stel. Van haar komt ook het idee van deze hele trip: een grot bezoeken. Een voor een maakt Juno de overige dames wakker. Er wordt een groepsfoto gemaakt. 

In twee auto's rijden ze door het bos tot ze niet verder kunnen. Een horloge met piepend geluid wordt ingesteld. Let op! Dit komt later in de film terug. De dames parkeren de auto en bepakken zich. Shots van de wandeling: rustige violen, rustige sfeer. Te voet gaan ze verder. Er ligt een aangevreten hert vlakbij de opening van de grot. Later snap je waarom.

De inleiding is voorbij, de film begint nu pas echt. Een voor een gaan ze, door de abseilen, de grot in. De film is heel realistisch gemaakt: zo is het enige licht dat je ziet, ook echt van hen afkomstig: Zaklantaarns, fakkels, hoofdlantaarns, aanstekers, een videocamera.. Dit geeft een spannend, maar realistisch beeld. Af en toe kan je schrikken, maar wel door logische dingen, zoals vleermuizen of iemand die plots achter je staat. Degene die in het ziekenhuis lag, denkt iets te horen, maar het zal wel haar verbeelding zijn.

Veel verder ga ik niet vertellen, want dan verpest ik de hele film.

Mijn oordeel: dit is serieus een van de beste films ooit. Het is opgenomen met een klein budget, waardoor verschillende stukken decor meerdere keren ingezet. Wel, ik heb deze film nu zo'n 5x gezien, maar nog steeds zie ik niet wat meerdere malen gebruikt is. Je hebt echt het gevoel dat ze in een grot zitten. Het is donker, stoffig, op sommige plaatsen droog, op anderen vochtig, er zijn grote en kleine ruimtes, noem maar op!

Ook het acteerwerk is zeer goed gedaan. Een van de dames is stoer, en dat zie je overal aan: aan de manier hoe ze loopt, praat, drinkt, klimt, kruipt.. De ander is redelijk angstig, je wordt er zelf bang van.

Een leuk detail: de actrices komen in de film een bepaald "iets" tegen. Dit "iets" is eng en geeft vele schrikmomenten. Dit "iets" zagen de actrices voor het eerst toen ze bezig waren met het opnemen van de film. Met andere woorden: dat waar de personages in de film van schrikken, schrikken de actrices dus ook van, omdat ze "iets" niet bij de attributen of de make-up of waar dan ook zagen.

Goede film, zeker weten! 

Binnenkort vertel ik over deel 2. Ik meen het: als je van horror/thriller houdt, kijk dan absoluut dit deel.

*Schrikmoment: een angstig moment, maar wat precies wil ik niet verklappen.

Wie is de Mol (3)

En weer een week voorbij zonder dat er iemand naar huis ging!

Eigenlijk moet ik dit zaterdag pas schrijven, dan heb ik de aflevering van deze en vorige week nog eens bekeken, dan heb ik tenminste wat zinnigs te zeggen..

Hoe dan ook: ik heb me doodgelachen!

"Grote plank daar, nee, daar moet Kleine Plank, ga buitenom" Tja, het is alleen grappig als je het hebt gezien..

Maar.. Jan zat vooral op Soundos, en raad eens wie er vorige week wegging.. Jan!

Deze week kregen Pepijn, Soundos en Karin een groen scherm, wat mij de informatie geeft dat Patrick, Art of Anna een rood scherm had. 

Ja, zaterdag komt er een echt Wie-is-de-Mol verhaal, met hints, aparte gedachtespinsels en misschien wel verborgen aanwijzingen.

Ik kan natuurlijk ook zaterdag mijn wiskunde maken..

Mega Miek.!

Dit verhaaltje heeft een inleiding nodig.
Ik studeer dus voor de Lerarenopleiding, het vak Wiskunde nog wel. Dat doe ik samen met hele gezellige mensen. Ik vermaak me dan ook prima.
Een paar maanden geleden hadden we het over "mijn ego", omdat ik naar mijn idee iets geweldigs bedacht/zei/deed. De deuren van de lokalen staan vaak open, waar ik eens het grapje van maakte: ja, dat is voor mijn ego, die past niet in het lokaal.
Samen met een andere student, Naomi, zijn we "de shit". Hoe we erop kwamen weet ik niet meer, maar we zijn slim, halen goede cijfers, snappen de lesstof. Daar maakte de docent van Analyse nog "de real shit" van, omdat dat in zijn tijd werd gezegd..

Vandaag, half 4. Ik zit in het lokaal voor de Rekentoets. N. loopt voorbij, zij is net klaar met Analyse. Ik zeg (noem het maar roepen): "Naomi, nu ben ik de shit he!". Vragend kijkt ze mij aan. "Ja," vervolg ik, "heb je gezien wat ik voor Vlakke Meetkunde heb gehaald?"
En Vlakke Meetkunde, dat is een best wel pittig vak. Het gaat over driehoeken, vierhoeken, cirkels, bijzondere lijnen. Daarmee moet je allemaal eigenschappen bewijzen. Die bewijzen moet je zeer precies opschrijven, en het bewijs vinden is niet makkelijk! HIER een site.
Naomi kijkt me aan. Nee, ze weet het niet. "Het is een 10!". Op zich al knap, het feit dat een student voor een tentamen een 10 haalt. Nog knapper als je het vak kent, nog knapper als je weet dat er enkele lessen waren uitgevallen, nog knapper als het gemiddelde een 4,0 is.
De klas weet het al: het staat immers op internet. Opscheppen deed ik niet, ik vond het vooral zonde dat er zo weinig voldoendes waren gevallen. Nog erger: de strenge onvoldoendes (een 0,0 of een 1,8) waren zeker geen uitzondering.
De docent van Analyse loopt langs, komt het lokaal binnen.
"Meneer, heeft u het al gehoord?"
Nee, hij weet van niks. Enkele leerlingen doen alsof ze een propje naar me gooien. Beetje plagen.
"Wel, ik wil wel zeggen wat ik heb voor Vlakke Meetkunde.."
"Je waagt het niet!" roept een van mijn medestudenten.
"...maar dan krijg ik propjes naar me toegegooid."
"Zo, zeker weten!"
"Ze heeft een 10 voor Vlakke Meetkunde." zegt er een.
"Nou, dan ben je wel de shit." antwoordt de docent van Analyse met een lachje. Hij vervolgt: "En nu de Rekentoets, hopelijk zijn jullie allemaal de shit."
"Ja, de shit zijn we zeker," zegt een student waarbij het klinkt alsof de hoop al is opgegeven.
De docente van de Rekentoets komt binnen.
"Zo, we kunnen eindelijk beginnen."
"Ah," zegt de docent van Analyse, "dan zal ik wel weggaan en de deur dichtdoen."
"Oh, laat maar open, anders is het zo benauwd."
Een studente volgt: "Dan past de ego van Miek. er niet in!"
Nou, ik kan je vertellen: ik ging stuk! Een hele ontspannen sfeer, gelukkig. Het kon ook zijn dat er jaloezie was, je weet het niet. De opmerking verdiende een high-five.

Later op de avond: ik log in op de account van mijn Hogeschool. Daar staat het, op mijn persoonlijke pagina: een 9,8 voor Analyse. Dat is een vak met grafieken die je verschuift, en sinus en logaritmen. Pittig.
Dat maakt mij juist bang! Pittige vakken, maar wel prachtige cijfers. Ik wek er hoge verwachtingen door. Voor "simpelere" vakken moet ik nu minstens een acht halen, een zeven lijkt me niet genoeg. Ook moet ik deze lijn aanhouden. Voor de volgende toetsen van Analyse en Vlakke Meetkunde moet het ook een acht zijn, eigenlijk hoger.
Hoe creëer je faalangst bij mensen die doen wat ze willen doen, doen wat ze moeten doen.
Ik hou me hoog, ik blijf mezelf, ik doe mijn best, nu afwachten op de volgende toetsen, ergens in maart..