Lesbisch Moederschap

De nieuwe regels voor lesbisch ouderschap treden uiterlijk in januari 2013 in werking. Dat zegde staatssecretaris Teeven (Veiligheid en Justitie) op maandag 26 maart toe aan COC Nederland. De uiterste datum geldt ook voor het wetsvoorstel tot erkenning van de genderidentiteit.

Het wetsvoorstel lesbisch ouderschap maakt het voor de duomoeder mogelijk om het kind van haar vrouwelijke partner te erkennen bij de burgerlijke stand. Nu moet een duomoeder nog een lange en omslachtige procedure bij de rechter voeren om het kind van haar partner te adopteren. Aanvankelijk zouden de nieuwe regels al in juli 2012 in werking treden, maar de indiening en behandeling van het wetsvoorstel bij de Tweede Kamer liep vertraging op.

Bron.

Laatst was hier een discussie over bij Pauw&Witteman. Het ging tussen Barbaba Barend en Mariska de Haas. 

Mariska beweerde dat een kind een vader en een moeder heeft om opgevoed te worden. 

Ik begrijp dat een kind minimaal een opvoeder nodig heeft om een bestaan te krijgen en te behouden. Is het een goede opvoeder, dan zal het bestaan van het kind ook goed zijn: grote kans dat het kind een gelukkig en goed leven zal leiden.

Ik begrijp ook dat het fijner voor het kind kan zijn als hij twee ouders heeft. Dan is (over het algemeen) de financiën net wat zekerder en heb je een rolmodel extra. 

Wat ik niet begrijp, is dat een kind per se een vader en een moeder nodig heeft. Waarom, is dan mijn vraag. Er zijn alleen al in Nederland miljoenen kinderen die ouders hebben die gescheiden zijn of in een scheiding liggen. Ook zijn er vele kinderen die wel twee ouders hebben die bij elkaar wonen, maar waar er elke dag knallende ruzie is. Is het dan nog wel goed dat het kind bij beide ouders woont?

En dan het belangrijkste, voor als je niet in scheiden gelooft: wat als een van de ouders is overleden? Is het dan meteen een slecht kind?

Wat een kind nodig heeft, is liefde. Twee moeders of twee vaders kunnen prima de ouders zijn van een kind. Het is de keuze aan de ouders of ze een goede vriend/vriendin in de armen nemen als extra rolmodel.

What makes you beautiful

Wat zal ik hier eens over zeggen.. Als ik mijn mening geef, wordt mijn huis bekogeld door 1D-fans. Als ik zeg dat ik het nummer mooi vind, dan..

Laat ik het houden op: in de tekst zitten enkele verbeterpunten, in de clip zitten enkele die erin mogen blijven en de muziek, die mag vervangen worden door de cover.

Enjoy!

Rafelige Relaties

Wij mensen zijn net dieren. Dieren, maar dan op sommige vlakken wat slimmer, en op andere wat... anders. Dieren met een emotie. Die emotie willen wij, de mensheid, graag uiten.

Dieren hebben namelijk een paringstijd. Voor sommige dieren is die tijd in de lente. Wij mensen willen daar graag aan meedoen. Onder het mom van: een nieuwe tijd is aangebroken, de dagen worden langer, de zon gaat feller schijnen, staan wij weer positief in het leven. Dat positieve leven willen wij graag delen met een goede, geslachtsrijpe partner.

Na de menselijke paringstijd, of beter gezegd: paringsperiode, komen de donkere dagen er weer aan. Het regent vaker, de dagen worden korter, het is donkerder en kouder. Dat vinden wij zielig. En zielig zijn, dat doen we graag in ons eentje. Samen met alle anderen die alleen zijn, vertellen wij elkaar hoe zielig we zijn. Om onze waardigheid nog enigszins hoog te houden, wordt er niet gezegd dat de mens zielig is, maar wordt het afgeschoven op het verloop van de natuur. We hebben het koud, we vinden het niet fijn dat er eerder donker wordt, we zijn natgeregend..

In deze periode zie je ook dat relaties overgaan. Onze geslachtsrijpe partner ziet er toch een stuk sneuer uit als hij het koud heeft. 

Dat zet mij aan het denken. Als je relatie de koudere dagen overleefd, dan moet het wel goed komen. Daarbij denk ik graag aan de grote woorden van Boudewijn de Groot:

Je kunt niets zeker weten, en alles gaat voorbij, maar ik geloof, ik geloof, ik geloof , ik geloof, ik geloof in jou en mij.

The truth about Love (3)

Ruim een maand geleden kwam het nieuwe album van P!nk uit. Ondertussen heeft ze met haar nummers al opgetreden en die wil ik hier graag delen. Ik zeg: Enjoy!

17 oktober 2008

Dit is een van de eerste blogs van mij. Een van de eerste, en ook een van de persoonlijkste. Het gaat over het echte begin van mijn coming-out, die vandaag precies vier jaar geleden begon.
Mijn leven heeft zulke grote sprongen gemaakt. 
Ik heb allemaal vrienden die het accepteren, of sterker nog: die er geen punt van maken. Ik ben Miek, waar mijn voorkeur ook ligt.
Ik heb een fantastische vriendin met wie ik zielsgelukkig ben en met wie ik een toekomst wil bouwen. 
Ik woon in een land waar de homo-emancipatie hoog op de agenda staat. Natuurlijk, er zijn dingen die beter kunnen (automatisch co-ouderschap als vrouw A met vrouw B getrouwd is en vrouw A een kind baart), maar ik ben al heel tevreden.
Tegenwoordig noem ik mezelf lesbisch en niet biseksueel. 

Vrijdag 17 oktober 2008.
Om half 10 begint ons cluster met natuurkunde. We hebben een toets over een paar paragrafen van hoofdstuk 2. Een beetje zenuwachtig maak ik hem; ik wacht op mijn presentatie Nederlands. Na natuurkunde hebben we pauze, ik zit samen met R. en R. in de aankomsthal mijn boterham met leverworst te eten. Daarna Engels in 209. Niks bijzonders, ik merk alleen dat ik de presentatie Nederlands toch wel een beetje spannend vind. Daarna Nederlands, normaal in lokaal 307, maar door een roosterwijziging dit maal in 207.
Ik moet als 4e. Voor mijn gevoel is het behoorlijk warm, en ik wapper met mijn blaadje waar mijn spreekschema opstaat. Dan ben ik eindelijk aan de beurt.
Ik deel m'n spreekschema's aan iedereen uit; 1 per 2 tafels.

"Zitten we met z'n allen in de bioscoop, gaat het licht uit. Roept er een man; 'He, ik zie geen ene flikker!' Roept er achterin een man: 'Ja, hier zo!' Dit is een mop over een homoseksueel, want mijn presentatie gaat over seksualiteit."
Ik vertel waar ik het over ga hebben en ik begin.
"Als je geen hetero bent, denk je vaak dat je er alleen voor staat. Dat is helemaal niet zo, er zijn er aardig wat, ook beroemdheden (...) dan nog Carry Slee, de kinderboekenschrijfster, en Tila Tequila, bekend van 'A shot at Love, with Tila Tequila', zij is biseksueel."
Ik ben even stil en kijk naar m'n schoenen; ze zijn een beetje vies. Ik denk na. Ik haal diep adem en ga verder.
"Zoals ik al zei, 1 op de 20 jongeren is geen hetero. Dat zou dan dus eentje in deze klas zijn."
Weer ben ik stil. Ik kijk de klas rond.
 "Ik zal het maar makkelijk voor jullie maken, want; ik ben geen hetero."
Ik haal kort, maar diep adem.
"Ik ben biseksueel."
Er gaat een zacht, geschokt geluid door de klas. Ik hoor nog T. "nee joh." zeggen. Nu kijk ik weer naar de leerlingen; alsof ik blind was toen ik het zei.
"En dat was mijn presentatie, zijn er nog vragen?"
Nog half geschokt kijkt de klas me aan. Voor mijn gevoel wordt er gefluisterd, maar dat kan ook mijn verbeelding zijn. Niemand heeft een vraag.
"En u meneer, heeft u nog een vraag?"
Ik kijk de docent aan, die links van me zit te schrijven. Hij kijkt vluchtig omhoog en antwoordt van niet.
Ik pak mijn blaadje en loop weg van het bureau. Ik zit rechts, naast T. en voor D. . Ik leun tegen de muur en haal adem. De docent zegt iets, maar ik heb er geen oor voor. Voor mijn gevoel is het benauwd en ik wapper met mijn blaadje. De docent kijk me aan.
"En Miek, heb je nu het gevoel dat je langzaam dood gaat?"
"Dat valt wel mee hoor."
Ik glimlach een beetje, terwijl ik over mijn hele lichaam lichtjes tril.

Facebook frustraties

Laatst plaatste ik een bericht op Facebook, om mijn frustratie te uiten over het taalgebruik van sommige mensen.

"Sam piepul sjoedend teijp English kouz theey ar verry bed et it."

Met andere woorden: sommige mensen moeten geen Engels typen, omdat ze er erg slecht in zijn.  Het is simpel: je woont in Nederland, dus wat je op Facebook plaatst, mag ook echt in het Nederlands zijn. Heb je buitenlandse vrienden, dan mag het ook in het Engels, als het qua grammatica en zinsbouw maar klopt. Heb je alleen Nederlandse vrienden, denk dan eens goed na! Een stukje songtekst of een gedicht is soms mooier in het Engels, maar waarom zou je je dagelijkse berichten (je zit in de bus, je bent op school, je gaat boodschappen doen..) in het Engels typen? 

Mijn frustratie is niet zozeer het Engels, maar meer het slechte Engels. "On the birthday of my little brother and father" is een voorbeeld dat ik tegenkwam. Mijn reactie (Ik ben blij dat je aan de verjaardag bent) met een emoticon die knipoogde, werd niet begrepen.

Sommigen mogen geen Engels typen, maar enkelen kunnen beter niks online zetten. Heel fijn dat je in de bus zit, maar dat hoeft de rest van de wereld niet te delen. Mis je bijna de metro? Dan moet je even wachten met plaatsen dat je hem bijna mist, voor hetzelfde geld rijdt de bus op het laatst nog door en haal je de metro met gemak. 

Wat ook voor het Engels geldt, geldt ook voor het Nederlands: wat je ook plaatst, zorg er in ieder geval voor dat de grammatica en de zinsbouw klopt! Woorden als "egt", "me vrienden", "vanaaf", "gezellie" en woorden die horen te eindigen op een -n, maar het niet typen.. Doe eens even normaal! Op de basisschool heb je dingen als spelling, grammatica en zinsbouw gehad, gebruik die theorie dan ook. Zo moeilijk is het niet om "echt" en "mijn/m'n vrienden", en de tijd die je overhoudt om "vanaaf" in plaats van "avond" te typen, daar zal je weinig mee opschieten.

Eigenlijk zou er een nieuw soort social media moeten komen. Net als Facebook, waar je foto's, video's en al het andere kunt delen, maar dan met een extraatje: je IQ moet hoger zijn dan dat van een dobbelsteen.

Happy together

Imagine me and you, I do
I think about you day and night
It's only right
To think about the girl you love
And hold her tight
So happy together

If I should call you up
Invest a dime
And you say you belong to me
And ease my mind
Imagine how the world could be
So very fine
So happy together

I can't see me loving nobody but you
For all my life
When you're with me
Baby the skies will be blue
For all my life

Me and you
And you and me
No matter how they toss the dice
It had to be
The only one for me is you
And you for me
So happy together

The Silents of the Lambs

Laatst zag ik de thriller  The Silents of the Lambs. Ik moet zeggen: een van de geweldigste thrillers die ik ooit heb gezien!

Het verhaal gaat over Hannibal Lecter, een seriemoordenaar die opgesloten zit in een zwaarbeveiligde psychiatrische inrichting in Baltimore. Hij is een uiterst intelligente en gesofisticeerde man. 

De FBI benadert hem om zijn hulp te verkrijgen bij een andere lopende zaak, namelijk de zoektocht naar de actieve seriemoordenaar "Buffalo Bill". Hannibals inzicht in de menselijke geest van een seriemoordenaar zou ervoor kunnen zorgen dat deze "Bill" wordt opgepakt.

Veel meer zal ik er niet over uitweiden, maar ik kan je wel vertellen dat het spannend wordt met een plottwist, geweldige scenes en prachtig acteerwerk.

Een aanrader om te zien!

"homogenezing" verboden

Een maand geleden heeft het Californische parlement een verbod goedgekeurd op homogenezingstherapie voor kinderen en tieners. Dit verbod is nu door de gouverneur van de staat, Jerry Brown, bekrachtigd.

Californië is de eerste staat waarin een dergelijk verbod is ingesteld. Vanaf 1 januari, wanneer de nieuwe wet in werking treedt, mogen psychiaters geen therapie meer aanbieden aan minderjarigen die erop gericht is om “gedrag of genderexpressie te veranderen, of om seksuele en romantische gevoelens naar mensen van hetzelfde geslacht te elimineren of te verminderen”. Als ze dit wel doen lopen ze het risico hun vergunning kwijt te raken.

Brown zegt in een verklaring aan The San Francisco Chronicle dat “deze wet een verbod instelt op onwetenschappelijke ‘therapieën’ die jonge mensen aanzet tot depressies en zelfmoord. Deze praktijken hebben geen basis in de wetenschap of geneeskunde en zullen nu naar de prullenbak van de kwakzalverij worden verwezen.”

Het verbod is het gevolg van een felle lobby-campagne van homorechtenorganisaties. Zij noemen de therapie schadelijk en gevaarlijk. De Human Rights Campaign, de grootste homorechtenorganisatie in Amerika, heeft een petitie met 50.000 handtekeningen naar de gouverneur gestuurd om hem aan te sporen het verbod goed te keuren.

Bron. 

Troep op je gezicht

Ken je haar, de vrouw op deze afbeelding?

Waarschijnlijk niet meteen, ik moest ook even kijken.

Het gezicht zei mij wel wat, ergens, vaag, misschien heb ik haar weleens op tv gezien. Misschien Kelly Cutrone, van Kell on Earth.

Nee, deze vrouw ziet er jonger uit.

Misschien een vrouw uit een serie, of een programma als Toddlers & Tiaras? Nee, daar ziet ze er net weer te bekend voor uit.

Zal ik het verklappen? Het is Katy Perry, maar dan zonder make-up. Kun je nagaan hoeveel troep ze op haar gezicht smeert!