Welkom!


Welkom op mijn blogsite. Ik ben Miek en wil weten wat u van mijn blogs vindt. Dat kunt u doen door op een of meerdere labels te klikken ("Leuk", "Dit is Miek." of "(Freaking) mooi geschreven").

Heeft u een vraag, wilt u reageren, heeft u een mening of is er iets anders dat u per se kwijt wilt? Dat kan door bij een van mijn berichten een reactie te plaatsen. Ik zal zo snel mogelijk reageren.

Ik hoop dat u mijn berichten met veel plezier leest en dat u vaker terugkomt.

woensdag 6 februari 2013

Onbegrip

Eigenlijk is de mensheid maar een apart iets. Wij geloven namelijk is iets abstracts: vertrouwen. 
Vertrouwen dat de ander de waarheid spreekt, niet liegt, niks voor je achterhoudt. Maar doen we dat zelf ook? Ik kan me voorstellen dat er dingen zijn die je liever voor de ander verzwijgt, omdat je diegene niet wilt kwetsen, maar waar ligt de grens?
Stel: een vriendin van je is naar de kapper geweest en het ziet er niet uit, maar dan ook echt niet. Een kind van drie kan het beter, zullen we maar zeggen. Die vriendin vindt haar nieuwe coup helemaal geweldig en vraagt om jouw mening, wat zeg je dan? Aan de ene kant wil je eerlijk zijn, omdat je hoopt dat zij dat ook is als de situatie omgedraaid was. Maar zeggen dat je het vreselijk vindt, is dat niet een beetje bot? "Het is even wennen" krijg je dan. Codetaal. 
Met codetaal hoeft op zich niks mis mee te zijn. Tenminste, niet als je het als eufemisme gebruikt, als je je gedachten wat wilt verzachten. Er zijn ook mensen die de codetaal een stap verder hebben genomen en zelden zeggen wat ze bedoelen. Dat wordt lastig in andere situaties, kan ik je vertellen.
"Leuk, die blouse," zegt A tegen B zonder blikken of blozen. Een knikje, een lachje. Een leuke blouse, denkt B, dat is een aardig compliment. A bedoelde het anders, ze vind die blouse er niet uitzien, maar doet alsof ze hem geweldig vindt. Niet vanwege het wel of niet kwetsen, maar om als een goede vriendin over te komen. Een gevalletje van "iedereen mag mij". Na een aantal jaren kan B prima door die bel prikken. Leuke blouse betekent dat het geen leuke blouse is. Nou ja, niet altijd dan. Soms is het een te gekke blouse, soms is de stof apart, dan is de blouse gewoon vreselijk lelijk. Er is geen peil op te trekken. Ik kan mij prima voorstellen dat dat het vertrouwen in de mensen schaadt. Als iemand anders dan een complimentje geeft, is het dan nog wel een complimentje of word je achter je rug om uitgelachen? 

Vertrouwen in dat de ander het zegt als er iets dwars zit. Maar wat als dat om een reden voor een persoon niet gaat? Stel dat diegene is gepest en het moeilijk vindt om te vertellen wat er dwars zit, bang om buitengesloten te worden. Moet je als vriend dan de informatie eruit trekken of juist laten zitten, in de hoop dat hij het vanzelf wel vertelt? 

Eigenlijk zou iedereen voor zichzelf een handleiding moeten schrijven. Wat te doen bij ... situaties. Niet alleen goed voor de ander, maar ook voor jezelf. Als je weet hoe jij reageert op bepaalde situaties en hoe jij wilt dat anderen reageren, kun je daarop inspelen. Is het wel zo erg als je denkt, of moet je even afkoelen? Prachtige reflecties zou het opleveren, evenals betere mensen. 

Geen opmerkingen:

Een reactie posten