Het
is nu nog ver weg, maar op 1 november 2013 ga ik met mijn lieve meiske
naar Boudewijn de Groot, in mijn beleving de beste Nederlandstalige
artiest ooit. Om alvast in de stemming te komen, zal ik elke maandag een
blog plaatsen waarin ik een nummer uitlicht.
Boudewijn
de Groot, een man die maar liefst al 48 (!) jaar meegaat in de
muziekindustrie. Al eens eerder heb ik een blog aan hem gewijd. Eentje
ging over drie nummers die echt meer aandacht verdienden, de ander was de songtekst van Altijd Samen.
Na nummer één volgt een tweede single, en wel Meneer de president. Dit nummer is een protestlied uit 1966, ten tijde van de flowerpower.
|
|
Het lied gaat over de oorlog in Vietnam en over de verantwoordelijkheden van de Amerikaanse president Lyndon B. Johnson.
Mede dankzij dit nummer kreeg De Groot al snel het predicaat
'protestzanger' opgeplakt, waar hij zelf niet erg blij mee was. Hij
beschouwde zichzelf namelijk niet als zanger van protestliedjes.
Het is opvallend dat De Groot zich al in 1966 uitliet over de oorlog
in Vietnam, terwijl de grootschalige protesten in Europa (ook van
artiesten) pas veel later, tegen het einde van de jaren 60, opkwamen.
Welterusten, mijnheer de president is een van de weinige
nummers in het repertoire van De Groot die al jarenlang niet meer live
worden gespeeld. Volgens Boudewijn komt dit omdat hij het lied te
gedateerd vindt.
Opmerkelijk aan Welterusten, mijnheer de president is dat in de tekst de volgende zin voorkomt: "Vergeet het vierde van de tien geboden/Die
u als goed christen zeker kent." Vanuit de rooms-katholieke traditie
bezien is het vierde gebod: "Eert uw vader en uw moeder". Johnson, een
protestant, zal bij het vierde gebod eerder aan "Gedenk de sabbatdag"
gedacht hebben. Het verband tussen deze geboden en de Vietnamoorlog is
niet duidelijk, men zou eerder aan het zesde (of vijfde) gebod denken:
"Gij zult niet doden".
De Heideroosjes hebben ook het nummer gecoverd en Claudia de Breij heeft er een moderne draai aan gegeven.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten