Het spoor bijster

Gisteren wilde ik van mijn stageschool in Delft naar Rotterdam. 

Normaal is dat geen probleem. Met tram 1 of 19 ga ik naar het station waar ik geduldig op de sprinter wacht. Normaal komt deze elk kwartier. Gisteren niet.

In een rustig tempo loop ik naar het station. Het is net half vier geweest, dus de trein heb ik gemist. Als je op het perron aankomt, zie je het digitale bord van de NS met daarop de vertrektijden van de treinen. Soms knippert er een blauwe balk. Dat betekent dat die trein vertraging heeft. Soms staat er een blauwe balk vast. Dat betekent dat die trein niet rijdt.

Vandaag staat heel het digitale bord vol met blauwe balken: er rijdt geen enkele trein meer. De eerstvolgende sprinter die niet staat aangegeven, komt om 16.14. Misschien rijdt die wel, maar misschien ook niet. Wat moet ik doen?

Ik kan met tram 19 naar Leidschenveen gaan en vanaf daar de RandstadRail pakken. Helaas zag ik het die tram voorbij rijden, en voordat de volgende tram bij Leidschenveen zit.. Nee, dat zou wel erg lang duren. Bovendien heb ik al eens eerder op deze manier gereisd, en ik vind het wel leuk om steeds een andere manier te proberen.

Dan met de bus naar Rotterdam Centraal. Die stopt hier ook ergens. Ik loop over de blauwe loopbrug naar het busstation. Bij welk perron ik moet zijn, is niet lastig: er staat al een man of tien. Ik sluit me aan bij de groep en kijk naar de vertrektijden. 15.55, dat is behoorlijk kak. Toch besluit ik maar te wachten, wellicht is dit sneller dan met de RR. 

15.48. Er komt een Fyra aanrijden. De eerste trein sinds ik daar sta. Een vreemd gezicht. Iedereen bij de bushalte (ondertussen toch wel een man of 35) kijkt naar de Fyra. "Nee joh, die stopt hier niet, gaat weg man!" Een jonge vrouw, licht getint, kroeshaar, zwart petje op, tatoeage op d'r kuit, zwarte K-swiss, een korte, ruime, legergroene broek, zwarte bh, praat met een straataccent naar haar twee vrienden. Ja, zwarte bh, omdat ze haar witte T-shirt half uit heeft gedaan. Meerdere mensen hebben ernaar gekeken, zich erover verbaasd, maar er niks over gezegd. Ik twijfel of ik er een opmerking over zou maken. Ik besluit het niet te doen; straks slaat ze me nog neer met haar twee vrienden. Misschien doet de bus er wel een uur over en zit ik de hele tijd naast haar. Nee, laat ik maar de andere kant op kijken, naar de Fyra. "Faka, hij stopt toch echt!" En inderdaad: de Fyra stopt. Je ziet de mensen op de bushalte denken: rijdt de Fyra verder en zo ja, kunnen en mogen wij er nog bij? 

15.53. De bus komt aanrijden en iedereen stapt in. Het gaat niet snel, maar er is geen haast; men is allang blij dat ze weg kunnen, dat ze niet meer vastzitten in Delft. Er is nog een plekje vrij en ik ga zitten. Anderen hebben minder geluk: alle stoelen zijn bezet en zelfs staan wordt lastig.

15.56. De bus vertrekt. De Fyra staat nog steeds stil op het spoor. De passagiers kijken naar buiten, naar een vervoersmiddel dat wel rijdt.

In de bus staat aangegeven dat de aankomsttijd op Rotterdam Centraal 16.38 is. Op zich valt dat nog mee: slechts een halfuur extra reistijd. Helaas moeten er bij elke halte nog extra mensen in. Rond een uur of vier stapt er een mevrouw van een jaar of vijftig in. Ik heb snel last van mijn enkels als ik sta, maar besluit toch om de vrouw mijn zitplaats aan te bieden. Ze heeft een blauwe band om haar rechterpols: misschien een versteviging. Het is niet netjes om haar te laten staan, zeker als ze zich niet goed met rechts beet kan houden. Ze accepteert mijn zitplaats en ik ga staan. Ondertussen is er ook een insect binnengevlogen, waarschijnlijk een hommel (hoewel het ook een bij kan zijn). Zal ik hem vangen, of laat ik hem z'n gang gaan? Het beestje zit rustig op het raam en blijft daar zitten, zonder van z'n plek te gaan. Na een kwartier begint hij toch weer te vliegen. De mensen in de 4-zits duiken weg. Ik pak mijn lege waterflesje en draai de dop eraf. Heel voorzichtig ga ik naar het beestje toe. Als hij in mijn flesje zit, haal ik de dop uit mijn achterzak en draai hem erop. Er zit een bejaard echtpaar in de 4-zits, dat met lichte bewondering naar mij kijkt. Deels omdat ik het insect heb gevangen en deels omdat ik kan blijven staan zonder mij beet te houden. "En, hoe ga je hem noemen?" Een jongeman met blond haar kijkt me aan. "Ehm, ik denk Fyra." De jongen moet lachen. Tijdens de rest van de rit houd ik de fles een tikkeltje scheef en de dop een beetje open, zodat het beestje in ieder geval niet stikt.

16.38. De bus komt aan op Rotterdam Centraal. Een voor een stappen de mensen uit. Het bejaarde echtpaar, de jongeman en de vrouw van een jaar of vijftig knikken als ik de bus uitstap. Even, heel even maar, waren wij een groepje. Vrienden voor een halfuur, totdat de wegen weer scheiden. Buiten draai ik de dop van het flesje helemaal af en ga op de stoep zitten. "Oh, je hebt de bij gevangen!" Het meisje met de tatoeage komt naast me staan. Nu ik haar van dichtbij zie, valt het me pas op hoe jong ze is: hooguit 15 jaar. "Ja klopt, hij zat in de bus en ik wilde niet dat hij iemand ging steken." Het insect kruipt richting de opening. "Ik zag het, goed van u." De hommel (of toch een bij?) vliegt weg. "Dag, nog een fijne dag." Het meisje staat op. "Dankjewel, jij ook een fijne dag."

Even, heel even maar, ben je een groepje. Vrienden voor een halfuur, totdat de wegen weer scheiden.