"Welke trein ga je nemen?"
Ik kijk op het blauwe bord in Den Haag Centraal.
"Die naar Venlo van 15.19 kan ik nemen, die is het snelst, maar dan moet ik overstappen.." Ik kijk verder, is er niet iets dat later gaat? "Ik kan ook de Sprinter van 15.28 nemen, dat scheelt een overstap." J staat naast me en knikt. "Als ik die van 15.19 neem, moet ik waarschijnlijk overstappen op de trein die hier om 15.28 vertrekt, dan kan ik die laatste net zo goed vanaf hier nemen!" We hebben nog een klein halfuurtje te gaan.
Hand in hand lopen we alvast naar het goede perron, de trein staat al klaar. "Nee, ik wacht hier nog buiten, of ik nu al in de trein zit of pas over twintig minuten.."
We zoeken een bankje op om foto's te maken. Er komt een vrouw aanlopen die een sigaret aan wil steken, maar haar aansteker weigert. Na een tijdje vraagt ze of wij er eentje hebben. Nee, dat hebben we niet. Ze probeert het nog een paar keer, waarna ze uit frustratie de aansteker, die nog behoorlijk vol zit, op de grond gooit. In de prullenbak ermee, snel nog even een nieuwe halen.
Bijna tijd, ik stap alvast de trein in en zoek een plekje bij het raam. Ik zwaai en maak allemaal rare gebaren. J moet lachen. Achter me loopt een jongen voorbij, en net als ik iets grappigs wil gebaren, volgt er een meisje met krulletjes. Zij lijkt op R! Ik draai me om, verrek net mijn nek niet en roep haar naam. Nog voor ze zich heeft kunnen omdraaien, ren ik naar buiten om tegen J te vertellen dat dit meisje R is. Ik spring op uit mijn stoel, laat net niet mijn gitaar vallen, ren door het gangpad naar de deur, maak een bocht en knal tegen de paal op.
"J, J, dit is nou R!"
Vol verbazing staan R en haar vriend, W, naar me te kijken. J staat er geschrokken bij.
"Mens, je liep vol tegen die paal aan!" Ik draai me om naar R. "Oh, echt? Ja maar, R, dit is nou J!" Er wordt naar me gekeken in de trein. Schijnbaar is het opvallend als iemand de trein uit wil rennen en tegen een paal aan knalt. Langzaam keert de rust terug.
R en W komen naast me zitten. Dat het zo toevallig is dat ik ze hier tegenkom. We lachen nog na om de paal. W heeft er meer last van gehad dan ik, schijnbaar raakte ik zijn hand.
Zo zie je maar: Wiskunde is geen Natuurkunde!
Wiskunde: Stop=Stop
Natuurkunde: Wet van Energiebehoud
Hand in hand lopen we alvast naar het goede perron, de trein staat al klaar. "Nee, ik wacht hier nog buiten, of ik nu al in de trein zit of pas over twintig minuten.."
We zoeken een bankje op om foto's te maken. Er komt een vrouw aanlopen die een sigaret aan wil steken, maar haar aansteker weigert. Na een tijdje vraagt ze of wij er eentje hebben. Nee, dat hebben we niet. Ze probeert het nog een paar keer, waarna ze uit frustratie de aansteker, die nog behoorlijk vol zit, op de grond gooit. In de prullenbak ermee, snel nog even een nieuwe halen.
Bijna tijd, ik stap alvast de trein in en zoek een plekje bij het raam. Ik zwaai en maak allemaal rare gebaren. J moet lachen. Achter me loopt een jongen voorbij, en net als ik iets grappigs wil gebaren, volgt er een meisje met krulletjes. Zij lijkt op R! Ik draai me om, verrek net mijn nek niet en roep haar naam. Nog voor ze zich heeft kunnen omdraaien, ren ik naar buiten om tegen J te vertellen dat dit meisje R is. Ik spring op uit mijn stoel, laat net niet mijn gitaar vallen, ren door het gangpad naar de deur, maak een bocht en knal tegen de paal op.
"J, J, dit is nou R!"
Vol verbazing staan R en haar vriend, W, naar me te kijken. J staat er geschrokken bij.
"Mens, je liep vol tegen die paal aan!" Ik draai me om naar R. "Oh, echt? Ja maar, R, dit is nou J!" Er wordt naar me gekeken in de trein. Schijnbaar is het opvallend als iemand de trein uit wil rennen en tegen een paal aan knalt. Langzaam keert de rust terug.
R en W komen naast me zitten. Dat het zo toevallig is dat ik ze hier tegenkom. We lachen nog na om de paal. W heeft er meer last van gehad dan ik, schijnbaar raakte ik zijn hand.
Zo zie je maar: Wiskunde is geen Natuurkunde!
Wiskunde: Stop=Stop
Natuurkunde: Wet van Energiebehoud
Geen opmerkingen:
Een reactie posten