Even een vluggertje

Het was weer zo ver, ik reisde met het openbaar vervoer! Ik vind het dan heel gewoon, nee, sterker nog: ik vind het dan de normaalste zaak van de wereld dat ik met mijn 5x5x5 kubus zit te spelen. Schijnbaar denkt niemand anders er zo over, want ik word echt aangestaard.

Dat is echt hartstikke grappig! Op een gegeven moment zitten de centra en de kantblokjes goed (doe maar alsof je me snapt). Vanaf dit punt is het eigenlijk een 3x3x3 kubus, dus simpeler op te lossen. Ik neem dan niet de moeite om te kijken wat ik draai, want dat weet ik. Overdreven geïnteresseerd staar ik uit het raam terwijl ik als een bezetene draai. Niet eens twee minuten later is de kubus opgelost, die ik subtiel in mijn handen laat draaien.

De uitdaging is er een beetje vanaf, dus ik heb wat nieuws verzonnen: ik maak er figuurtjes in! Het is simpel: stopt de trein op Schiedam Centrum, dan draai ik razendsnel een S. J zei namelijk eens tegen mij: "je moet een J in je kubus maken, dat kun je vast wel!" Na lang nadenken en wat minder lang draaien, lukte dat ook. J ging verder: "draai mijn naam", "draai een hartje", "draai je eigen naam" "draai de naam van je band". Het hele alfabet kwam langs.

Toen de drummer bij ons in de tuin zat, zei hij eens voor de gein: "maak een visje!". Met mijn vinger tekende ik een visje op de kubus. "Oh, dit is simpel!" Zeven draaien later en ik had een oranje visje op een blauwe achtergrond. Sindsdien bedenk ik dingen die ik in een kubus kan uitbeelden: een tafel, stoelen, een smiley, een gezicht, een huis, een pijl, een olifant, een schedel, een schildpad, een sleutel en een vlinder zijn me al gelukt.

Weet jij nog iets dat ik vast wel uit kan beelden in een kubus (of iets waarvan je bijna zeker weet dat het niet lukt), meld het me dan! Maak het niet te moeilijk, vraag me niet het Centraal Station van Utrecht te maken..

Wel, even een vlug blogje over mijn verslaving van de kubus, morgen met school naar Antwerpen, en de kubus gaat mee! =D