In de zomer van 2012 besloot ik om voor de klas open te zijn over mijn seksualiteit. Het jaar ervoor was dat op mijn toenmalige school niet mogelijk vanwege het onvriendelijke klimaat.
Ik zou mij er niet mee voorstellen, maar ik zou wel eerlijk zijn als ernaar gevraagd werd. Zo ook vandaag...
Het is mijn rekenklasje uit Mavo 1. Eén keer per week zie ik ze maar. Stuk voor stuk gedreven meiden en slechts een paar jongens.
Aangezien het bijna Valentijnsdag en dus mijn verjaardag is, heb ik het over beide dagen en trakteer ik mini snoepgoed. Een meisje, ik noem haar even Eva, is altijd zeer beleefd, opgewekt en enthousiast. Zo ook vandaag.
Eva vraagt of ik mijn vriend op Valentijnsdag cadeautjes geef. Er verschijnt een glimlach op mijn gezicht. Een glimlach die elke keer verschijnt als het gaat over of ik een vriend heb. Ik antwoord beleefd dat ik geen vriend heb. Ik weet het al: hier stopt het niet mee. Dat is niet erg, ik vind het belangrijk dat ze homoseksuele mensen kennen en niet alleen de roze-boa-met-een-zwarte-leren-string-op-een-boot-homo.
"Heeft u wel verkering?" Verkering, wat een schattig woord! Het doet me denken aan een relatie waarbij je niet verder gaat dan handjes vasthouden en misschien een kusje op de wang. Opeens voel ik me heel oud.
"Ja, dat wel." De glimlach komt weer tevoorschijn. Verbaasd laat ik haar achter en loop rond om vragen van rekenen te beantwoorden. Het hoofdstuk is niet zo moeilijk en al snel sta ik weer naast Eva.
"Maar hoe kan dat dan?" Geïnteresseerd, een tikkeltje vragend, kijkt ze mij aan. Ze wil het begrijpen, zoals ze alles wil begrijpen.
"Ik heb een vriendin."
"Oh, wat leuk!" Ze lacht breeduit en kijkt naar haar rekenboek. Ik zie haar denken. Haar hoofd komt weer overeind. "Maar hoe werkt dat dan?" Weer die interesse, die eerlijkheid.
"Heel simpel: ik ben verliefd op haar en zij op mij." Alsof het de gewoonste zaak van de wereld is.
De les is afgelopen en de bel is gegaan. Ik sta bij de deur om de leerlingen uit te zwaaien en om een prettige vakantie te wensen. Eva gaat als een van de laatsten de deur uit. Ze geeft me een hand. "Nogmaals bedankt voor de traktatie mevrouw. Nog een fijne verjaardag en doe de groetjes aan uw vriendin." Met een glimlach loopt ze weg.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten