Who cares?!

Afgelopen weken werd Facebook overladen met de "Bekijk mijn Facebook-filmpjes". Jouw mooiste, leukste en populairste momenten, ondersteund door een leuk muziekje. Binnen de kortste keren stond heel Facebook ermee vol. Ik bekeek er enkele en begon mij te schamen voor mijn mening.

De filmpjes werden gefabriceerd op basis van het aantal 'vind-ik-leuks' en reacties. Elk filmpje duurde even lang en bevatte evenveel foto's en statusupdates. Als Facebookgebruiker kon je er niks aan wijzigen of toevoegen. 

Een van de filmpjes die ik zag, vond ik bijna lachwekkend. Onscherpe, scheve foto's met niet eens vijftien likes en statusupdates zaten erin, net als  Statusupdates over kiespijn of nieuwe schoenen met een reactie of negen. 
Best sneu, vond ik, dat de persoon in kwestie als meest 'belangrijke momenten'  zo weinig reacties en likes had. Geen spannend leven, geen interessante of boeiende dingen die de afgelopen jaren zijn gebeurd. Ja, ik vond het serieus sneu.
Daarna vond ik het sneu voor mezelf. Die populariteitswedstrijd die ik zo haatte, hield ik onbewust in mijn hoofd. Misschien deelde deze persoon niet zijn hele leven via het online web, misschien beleeft hij nooit wat. Who cares?!