Eigenlijk kun je docenten perfect vergelijken met artiesten. Denk er maar eens over na!
Je hebt de zanger* met het leuke koppie en de leuke lach. Daarbij hoort de 'hunk' onder de docenten. Uitleggen gaat prima als hij de stappen in het boek volgt (playbacken), maar verder vind je de lessen alleen maar leuk vanwege zijn uiterlijk.
Je hebt de zanger die steeds over de top gaat en de gekste dingen uithaalt. Dit is de docent die steeds verschillende werkvormen aanhaalt en zijn lessen zo leuk mogelijk probeert te maken, met soms helaas als gevolg dat je zijn echte baan vergeet: docent.
Je hebt de zanger die zijn ziel en zaligheid in nummers kan stoppen en je meeneemt in zijn muziek. Helaas vind het grote publiek deze stijl te rustig. Dit hoort bij de docent die vol emotie over zijn vak kan praten en de schoonheid ervan duidelijk wil maken aan de klas. Helaas behoort deze schoonheid niet tot de examenstof en haakt het grootste gedeelte af bij deze verhalen.
Je hebt de zanger met de prachtige stem die geweldig kan zingen. Daar is iedereen het over eens, al is niet iedereen fan van zijn muziek. Hierbij hoort de docent waarvan iedereen vindt dat het een goede docent is, al geeft hij niet het leukste vak en al is hij niet de aardigste. Je hebt wel respect voor hem.
Natuurlijk heb je ook de zanger die zijn zang door een ander laat schrijven, maar wel steeds miet diegene in gesprek is om het nummer zo eigen mogelijk te maken. Hierbij hoort de docent die overlegt met zijn collega's om de beste lessen te kunnen geven. De methode heeft hij zelf niet geschreven, maar eventuele werkbladen of extra opdrachten wel.
Als laatste is de meest zeldzame categorie: de singer-songwriter. Hij schrijft en zingt zijn eigen teksten en begeleidt zichzelf op een muziekinstrument. Hierbij hoort de docent die een eigen methode heeft geschreven, extra (digitaal) materiaal heeft gemaakt en ook nog de tijd vindt om andere docenten te begeleiden.
*voor het gemak gebruik ik de mannelijke variant
Geen opmerkingen:
Een reactie posten