Een maand geleden was ik in een boekenwinkel, op zoek naar een interessant boek over wiskunde. Ik heb er nu 7 (mijn studieboeken niet meegerekend), maar er is altijd ruimte voor meer.
In de boekenwinkel kwam ik tot de ontdekking dat ik wiskunde helemaal niet meer leuk vond. Ik vond er echt helemaal niks meer aan.
Het begon met een miezerig kastje voor de wiskundeboeken. Daarin stond grotendeels wat ik al had, of heel oude, saaie statistiek. Ertussen stonden nog wel wat vrolijke boeken, met uitleg over wiskundige problemen. Ik bladerde erin en werd verdrietig. Niet vanwege de uitleg, maar om de inhoud. Hoe mooi het getal pi is, wat er bijzonder is aan de Gulden Snede, iets over een levensbloem, topologie, fractals, de mobiusband, Platonische en Archimedische lichamen, iets over wortels, Euclides, Pythagoras.. Ik werd er verdrietig van. Ik kende de plaatjes, en zonder de tekst te lezen, wist ik dat er zou staan. Was dit het? Heb ik alle "leuke" wiskunde al in mijn boekenkast staan? Ga ik de rest van mijn leven mij bezighouden met saaie wiskunde? Wat voor vak heb ik nou weer uitgekozen, als ik zo snel door de leuke feitjes heen ben!
Teleurgesteld verliet ik de winkel. Misschien zou ik zelf een boek moeten schrijven, met andere leuke onderwerpen over de wiskunde. De vijfhoekbloem zou erin komen, bijvoorbeeld. Maar daar vul je geen boek mee, bovendien zit er meer kennis achter. Ik zou Euclides en de Platonische lichamen moeten aanhalen. Zeg je Plato, dan volgt Archimedes. Maar ja, welk wiskundig boek dat het over de meetkunde heeft, noemt niet een van die grote namen? Kortom: je krijgt dezelfde leuke wiskunde.
De rest van mijn leven moet ik me maar bezig houden met saaie wiskunde, want blijkbaar ken ik alle leuke weetjes al..
Geen opmerkingen:
Een reactie posten