Wiskunde is wel weer leuk!

Eergisteren schreef ik over dat er geen leuke wiskunde meer was. Sinds afgelopen vrijdag heb ik daar een andere mening over.

Ik was in dezelfde boekwinkel, opnieuw op zoek naar een leuk boek over wiskunde. Er moet toch wel iets zijn? Gelukkig, er waren drie boeken die mijn interesse wekte: "Professor Stewart's schatkamer vol wiskundige uitdagingen", "Hoe wiskunde de wereld veranderde" en "Professor Stewart's verzameling van wiskundige raadsels", alle drie (toevallig?) van dezelfde schrijver. Leuk geschreven, onder de 20 euro per stuk, maar het trok mij net niet genoeg om er een te kopen. Deels was het de leuke wiskunde die ik kende, zonder ook maar een woord te hebben gelezen. Laat mij een kubus met een viervlakspiramide zien en ik ratel over de Platonische lichamen. Opnieuw wat fractals, wortels, maar gelukkig ook wat nieuws. 

Toen ik bijna de winkel uit wilde lopen, werd ik verliefd. Zo mooi aan de buitenkant, hoe zal de binnenkant zijn? Ik opende het boek, "Wiskunde in Beeld" en begon haast te kwijlen. Opnieuw de Platonische en Archimedische lichamen (dat zijn toch echt mijn favoriete onderwerpen), maar ook omwentelingslichamen.

Laat mij dit uitleggen. Stel: je hebt een grafiek, bijvoorbeeld een parabool. Laten we de simpelste vorm nemen: y=x^2. Nu gaan wij die "lijn", de parabool, om de y-as laten draaien (verticaal dus). De parabool is dan geen lijn meer, maar een kommetje (zie de afbeelding hiernaast). Je kunt de parabool ook om de x-as laten draaien, dan krijg je een soort diabolo. 

Wel, mijn nieuwe liefde had het dus over dit prachtige raakvlak van de analyse met de meetkunde. Jammer dat het boek zo duur was, ik heb haar nog even in de winkel laten liggen, maar met mijn verjaardag zijn we hopelijk weer samen!

ps. geen zorgen hoor, mijn grote liefde is nog steeds mijn eigen meiske ;-)