Rozen zijn rood, violtjes zijn blauw, heel Internet weet dat ik van je hou!

Sociale netwerken: Blogspot, Youtube, Hyves, Twitter, Facebook, MySpace, Sugababes, GOOGLE, Netlog.. ben ik wat vergeten?

Bijna iedere Nederlander is wel lid van minstens zo'n sociaal netwerk. Niks mis mee: in dit digitale tijdperk moet je wel met je tijd meegaan. Daar ben ik het mee eens. Sommigen worden maar lid van alles, omdat overal wel wat vrienden zitten. Dat begrijp ik niet. Ik ken vrienden die Facebook hebben, maar waarom zou ik er dan ook aan moeten geloven? Er bestaat ook nog zoiets als de telefoon, of nog beter: ik pak mijn fiets en bel bij ze aan. Waarom ik dan Hyves heb? Omdat ik het leuk vind om met mensen in contact te blijven, die ik eigenlijk zelden spreek. Zo heb ik wat vrienden van de basisschool op Hyves. Dan blijf je toch een beetje op de hoogte. Tegenwoordig is er ook Twitter. Dan kan je melden dat je op de wc zit, of dat je aardappels schilt, of dat je op de bus wacht. Waarom willen mensen dat weten? Ik heb echt geen idee! Als tegenargument krijg ik dan te horen dat je ook andere berichtjes kan plaatsen. Het informatie-gehalte wordt er niet hoger op: op de webcam van de Top2000 lees ik dan dingen als: "Snow Patrol is een leuk nummer #Top2000". Nee, ik zie niet in waarom ik moet gaan Twitteren, ik discussieer wel mee via het gastenboek. ;)

Laat ik het even over Hyves hebben, daar kan ik tenminste over meepraten.

Als je verliefd bent, wil je dat weleens van de daken schreeuwen. Ik begrijp dat volkomen. Als je een vriend(in) hebt, wil je dat laten zien ook. Zelfs dat begrijp ik. Maar waarom zetten sommige setjes dan 100 zoenende foto's op Hyves? Snappen hun vrienden na 3 foto's niet dat ze verkering hebben? Van mij mag je best foto's plaatsen, maar houd het 'n beetje beschaafd en origineel. 

Ik ken ook mensen die 100 foto's van zichzelf, en dan alleen zichzelf, plaatsen. Nou zijn dat er bij mij een stuk of 20, ook niet al te weinig, maar op iedere foto wel een andere pose, andere plaats, en het belangrijkste: ander haar. Sommigen die zijn nauwelijks veranderd de afgelopen jaren, dus waarom zoveel foto's van hetzelfde genre? Weten hun vrienden na 3 foto's niet hoe diegene eruit ziet?

Ik wil gewoon even zeggen: doe wat je niet laten kan, maar houd 't wel binnen proporties.

Don't Ask, Don't Tell

Groot nieuws, groot nieuws!

Op 22 december 2010 ondertekende president Obama officieel de opheffing van het DADT-beleid.  

Het beleid hield in dat deze mensen dienst mochten nemen in het Amerikaanse leger, op voorwaarde dat ze hun seksuele geaardheid verborgen zouden houden voor hun mede-soldaten en officieren (“don’t tell”). Onder verborgen houden werd verstaan dat ze niet openlijk over hun geaardheid mochten spreken, of anders mochten laten blijken wat hun geaardheid was. Daar tegenover stond dat officieren geen onderzoek mochten laten doen naar, of iemand mochten ondervragen over, diens seksuele geaardheid, tenzij hier een legitieme reden toe was, zoals onaanvaardbaar gedrag (“don’t ask”). Mensen die er wel openlijk voor uitkwamen homoseksueel, lesbisch of biseksueel te zijn, mochten volgens dit beleid nog wel geweerd worden uit het leger. De achterliggende gedachte was dat hun aanwezigheid in het leger een groot risico met zich mee zou brengen voor de morele standaarden en discipline binnen het leger. Bron: Wikipedia

Al die jaren dat deze regel van kracht was, was ik er al op tegen! Voor een schriftelijk betoog, voor het vak Nederlands, had ik als onderwerp homoseksualiteit. Mijn stelling was: "Er moet nog meer positieve aandacht komen voor homo-emancipatie. Het percentage gemeenten dat rekening zegt te houden met de positie van homoseksuelen is gestegen van 6,2 naar 11,3 procent van alle Nederlandse gemeenten. Dit komt voort uit een onderzoek van MOVISIE. 11,3 procent vond (en ik vind het nog steeds) veel te weinig, vandaar de stelling. 

Ten eerste worden homoseksuele mannen en vrouwen nog steeds onprettig behandeld in hun werkomgeving vanwege hun seksuele voorkeur. Dat blijkt uit onderzoek van het Verwey-Jonker Instituut.

Ten tweede neemt de tolerantie ten opzichte van homoseksuelen af in de maatschappij. Dit meldt minister van Onderwijs, Cultuur en Wetenschap, Ronald Plasterk.

Ten derde is er een percentage homoseksuelen op de werkvloer bang voor openheid over hun geaardheid. Dit meldt Trouw in 2007. 70% van de homoseksuele mannen durft op het werk niet uit de kast te komen, 30% van de homoseksuelen durft geen gesprekken aan te gaan over hun privéleven en 20% zet bewust geen foto van zichzelf met partner op bureau. Durft een homoseksueel zijn geaardheid te uiten, dan is hij op de werkvloer 30% productiever. 

Ja, dat zijn eens feiten! Stuk voor stuk redenen om open te zijn over je geaardheid en misschien nog belangrijker: open te staan voor de geaardheid van anderen.

Rubik's Cube

Een typisch speeltje voor een Wiskundige is de Rubik's Cube. Ik heb 4 varianten:

- de 3x3x3, oftewel de standaard

- de 4x4x4

- de 2x2x2, dat ik bij mij een vastgeplakte 4x4x4

- de 3x3x3 met afgestompte hoeken in andere kleuren.

Deze neem ik om en om mee naar school. Gewoon: om in de tram/bus/trein/metro op te lossen, maar ook draai ik een kubusje in de les. Je kunt het asociaal of arrogant vinden, maar het is bij mij bijna een verplichting! Als ik een kubusje draai, ben ik geconcentreerd en nog belangrijker: ben ik rustig.

Ik stond dus laatst te wachten op de tram. Hij zou pas over een kwartiertje komen, dus ik pak mijn 4x4x4 erbij. Er komt een echtpaar erbij staan, af en toe kijkend naar mij. Ze praten tegen elkaar, knikken mijn kant op. Op een gegeven moment komt de vrouw mijn kant op.

"Ehm, pardon, vind je het erg als ik film hoe je die kubus oplost?"

Een beetje verbaasd zeg ik nee. Zo bijzonder vond ik het niet, maar men ziet schijnbaar niet elke dag een 4x4x4 in zo'n 6 minuten opgelost worden.

Ze pakt haar camera en gaat filmen. Ik begin van voor af aan: eerst het witte centrum, dan de gele, vervolgens de andere 4. Dan de kantblokjes, het witte vlak oplossen, de tweede laag, het gele kruis, het gele vlak. 

Af en toe stelt ze een vraag. Of ik bepaalde draaiingen uit mijn hoofd ken. Ik moet toegeven: het ziet er snel uit. 

Helaas: de tram kwam, en ik was nog niet helemaal klaar. Haar geheugenkaart was vol, dus nu heeft ze een filmpje van een net-niet opgeloste kubus.

Misschien moet ik het maar op YouTube zetten! (;

Prijzen vanaf...

Ik heb iets met reclames. beter gezegd: ik heb iets tegen reclames.

Zo zat ik van de week in de tram, met daarin een advertentie voor Feijenoord. Er kwam een wedstrijd aan, een thuiswedstrijd om precies te zijn, met groot op het blad: "Prijzen vanaf 23,50".

Apart, dacht ik. Als je dus 23,50 geeft, maak je kans op een prijs! (=

Ja, ik snap wat ze bedoelen: Kaartjes voor de wedstrijd zijn verkrijgbaar vanaf 23,50. Maar ja, dat staat er niet...

Nog een andere, een leukere, al zeg ik het zelf.

Zo vaak heb ik deze reclame nog niet op tv gezien, dus de beschrijving zal niet helemaal kloppen.

Je ziet een koffiezetapparaat, eentje voor Senseo om precies te zijn. Dan zegt een zwoele vrouwenstem: "Douwe Egberts, de lekkerste koffie voor je Senseo-apparaat."

Ik, zo letterlijk als ik ben, denk dan: Nou, dat is leuk zeg, mijn Senseo-apparaat heeft voorkeur voor een koffiemerk! Het is best wel zielig voor ieder apparaat dat een ander merk krijgt, het is dan niet de lekkerste koffie om aan de apparaat te geven.

Ik weet het: ik heb geen Senseo-apparaat, maar daar gaat het even niet om.

Denken de bedenkers van reclames niet na over onbedoelde woordgrappen, aparte zinsconstructies en andere gekkigheid, die ik wel zie?

Nee, je zou maar zo'n mierenneuker als docente Wiskunde hebben!

En nu de rest...

Iedereen die me kent, weet dat ik Wiskunde wil onderwijzen.

Hartstikke leuk, maar er begint een druk op me komen te liggen. Zo'n twee keer per week ben ik nog op mijn oude middelbare school te vinden. Eens in de week beheer ik de huiswerkklas. Het idee is simpel: leerlingen uit de eerste klas konden zich hiervoor inschrijven. Ze kozen de dagen uit: minimaal een, maximaal vier (maandag t.m donderdag). Het is dan ook de bedoeling dat ze er op de ingeschreven dagen zijn, aanwezigheid wordt genoteerd. Per dag kunnen ze dan anderhalf uur aan hun huiswerk zitten. Ik zit daar dan bij, om ervoor te zorgen dat ze echt hun huiswerk maken en dat ik eventuele vragen kan beantwoorden.

Omdat ik dus en de lerarenopleiding doe, en de huiswerkklas begeleid, wordt er van mij verwacht dat ik al bijna de ideale docente ben. 

Ik beheer ook de fanhyve van de middelbare school. Iedere maand stuur ik een groepsbericht, met daarin nieuwtjes. Dat er nieuwe foto's zijn geplaatst, of dat er een docente moeder is geworden. Tot nu toe heb ik alleen maar positieve reacties gekregen. Nou zijn er dus leerlingen die nog op mijn oude middelbare school zitten (gelukkig maar!). Hoe dan ook: omdat ze weten dat ik de lerarenopleiding doe en dat ik de huiswerkklas begeleid, wordt er positief over mij gedacht. Te positief. 

En nu en nu de rest nog nakomen...

"Zoals bijvoorbeeld"

Hallo, ik ben Hind, en ik leid een heel druk leven. (...) Maar soms wil ik er even tussenuit, naar Marokko, of het verre Oosten, met een product van Therme. Zoals bijvoorbeeld blabla lotus... 
En dankjewel, Hind! Alle lieve kindertjes van Nederland die voor de buis zitten als deze reclame voorbijkomt, krijgen de "informatie" dat zoals bijvoorbeeld goed is.  
Onbewust pikt een mens nou eenmaal dingen op, dus ook bij het tv kijken. Het kan dan gaan om nieuwe woorden, bepaalde zinsconstructies, maar ook om gebaren, emoties en dergelijke.
Zoals bijvoorbeeld is hartstikke fout. Deze fout wordt een tautologie genoemd (hetzelfde zeggen op twee manieren).

Zo zijn er Geaccepteerde tautologieën: vast en zeker, enkel en alleen. Deze zitten vastgeroest in de Nederlandse taal. Een voorbeeld: "Dat wil jij vast wel doen." en "Dat wil jij zeker wel doen." In beide zinnen wordt hetzelfde gezegd. In de zin "Dat wil jij vast en zeker wel doen." wordt hetzelfde gezegd als in de eerste twee voorbeelden, alleen krijg je hier meer nadruk.
Ook zijn er Ongeaccepteerde tautologieën: zoals bijvoorbeeld, maar...echter, nooit niks. Deze zijn, je raadt het al, onjuist. Een voorbeeld: "Hij doet nooit iets!" en "Hij doet niks!" wordt hetzelfde gezegd. In de zin "Hij doet nooit niks!" staat er, als je oplet, dat hij nooit niet-iets doet, oftewel: hij doet altijd wat. Tja, dat bedoelde je niet..
Nog een reden om geen fan te zijn van Idols (;

Je laat je vrienden toch niet wachten?!

Je hebt de reclame vast wel gezien: een man, en wel een jongeman, ligt samen met een vrouw in bad. Het is een reclame, dus het is zijn vriendin in hun prachtige, geweldige, mooie, perfecte huis. Haar hoofd leunt op zijn borst, zijn hand streelt haar haren. Heel lief en romantisch allemaal. En dan..

BAM! De telefoon maakt een geluid. Vroeger betekende dat dat je gebeld werd, nu kan het van alles betekenen. Ineens staan zijn vrienden in de badkamer.

De slogan volgt: "Je laat je vrienden toch niet wachten?!"

Even doen alsof ik die man ben.

Met mijn partner lig ik lekker in bad, heel knus, heel romantisch. Opeens gaat mijn mobiel af.

Daar heb ik al moeite mee. Als ik in bad ga (of douchen, of naar de wc of weet-ik-veel waar in huis) neem ik echt niet mijn mobiel mee. Die zit dan nog in mijn jaszak of in zijn houdertje.

Maar oké, mijn mobiel gaat af. Het is geen beltoon, dus ik denk dan: dat sms'je of wat het ook mag zijn, kan ik ook lezen als ik uit het bad ben. Als het zeer dringend is, dan word ik wel gebeld.

Maar oké, ik kijk naar het berichtje. Een vriend van Hyves, Facebook, Twitter, Netlog, Linkedin, Sugababes, MySpace, Youtube of van weet-ik-veel welk medium heeft iets geplaatst. Ik houd het simpel: het is een nieuwe profielfoto. Ik denk dan: wat leuk, een nieuwe foto. Nee, niet eens. Het zal meer iets zijn van: boeit mij het dat je een nieuwe foto hebt! Als hij echt ongelofelijk mooi, ontroerend, speciaal of iets anders spectaculairs is, dan krijg je vast wel een Reactie, een Respect, een Notitie of weet-ik-veel wat ik nog meer kan doen.

Nog steeds zit ik in de badkuip, samen met mijn partner, de telefoon in mijn handen.

De reclame zegt nu eigenlijk: "hup, geef een reactie!" En dan denk ik: "nee, waarom zou ik?" Gaat die vriend dood als ik een uur later, of morgen, of volgende week, of misschien wel nooit, een reactie geef?

Volgens mij maak je er mensen alleen maar angstig van. Iemand met een laag zelfbeeld kan gaan denken: "O nee, mijn foto staat al 21 uur online, en er is nog geen reactie op gegeven!" De Reacties en Respects gaan ook een mindere betekenis krijgen. Veel "R&R" betekent dan niet automatisch meer dat je foto spectaculair is, maar dat je veel vrienden hebt die ook iets op hun foto willen, laten zien dat ze vrienden hebben, dat ze belangrijk zijn.

Dus ja: Ik laat mijn vrienden wachten! Ik verwacht ook niet dat zij hun werk uit hun handen laten vallen, omdat er een nieuwe blog van mij is uitgekomen.

P.S.: Reactie, Respect, stuur door?

First things First

Lang heb ik nagedacht: zou ik wel, of zou ik niet een site voor m'n blogs maken?

Op z'n lekker Rotterdams: waarom niet!

Wel, zo'n site moet je onderhouden, regelmatig wat nieuws erop zetten, iets boeiends erop zetten, je blogs promoten (want het is toch wel erg leuk als jij niet de enige bent die je tekstjes leest), je publiek verbreden, tevreden houden, aan het denken zetten.

Toch dacht ik: ja, ik wil een aparte site! Logische vraag is dan: waarom?

Wel, ik heb Hyves (big suprise als een Nederlander (= ), en daar kan je inderdaad blogs op zetten. Toch doe ik dat niet al te vaak: mijn meesterwerken moeten daar alleen op, vind ik. Toch heb ik wel iedere week wat te melden (of niet, maar dan doe ik alsof). Het kunnen ook kleine dingetjes zijn, wat ik op de fiets meemaak als ik naar school fiets of iets dergelijks. 

Het is ergens ook wel een uitdaging: als ik ongeveer elke week iets wil posten, moet het toch van enige kwaliteit zijn, toch? Ik bedoel: ik kan wel beschrijven hoe ik wakker word, maar daar zit niemand op te wachten (mocht toch iemand denken: "Ja, ik wil dat wel weten!", dan hoef ik het niet te weten).

Dit dan als kleine inleiding, binnenkort zal er vast wel een meer boeiend verhaal verschijnen!

Miek.