Even liggen mijn handen, mijn vingers, stil op het toetsenbord. Hoe zal ik beginnen, wat wil ik vertellen? Geen zeurderig verhaal, geen gezwets over hoe "moeilijk" het is om gay te zijn, geen online "gevecht", want tja: het is gewoon iets wat ik heb meegemaakt en hoe ik het heb beleefd.
Iedereen wordt in een hokje gepropt, maar dan ook echt iedereen. Soms door jezelf, soms door vrienden of gewoon door mensen die je niet kennen, bewust of onbewust. Je vindt het erg of het doet je niet zoveel, maar het kan je wel aan het denken zetten.
Wat er ook over me wordt gezegd, dat ik dik/dun/klein/groot/mooi/lelijk ben, het kan me eigenlijk niks schelen. Het zijn slechts bevindingen, meningen. Niet dat ik geen complimenten wil, maar dat is mijn punt niet. Als iemand tegen me zegt dat ik sportief/lui/druk ben, moet ik toegeven dat ik daar iets meer moeite mee heb. Schijnbaar neemt degene dan niet de moeite om me te leren kennen.
Wil ik het hier over hebben? Nee, eigenlijk niet, maar het brengt wel een balletje aan het rollen. Het ging eens over dat mijn vriendin, J., en ik volgens een persoon aan de intieme kant zaten. Er volgde een meningswisseling, over hoe intiem het was en dat het wel oké zou zijn bij een man-vrouw. Dit zette mij aan het denken. Ik ben een vrouw, dat weet ik. Mijn vriendin is een vrouw, dat weet ik ook. Het feit dat ze mijn vriendin is, maakt mij lesbisch. Dat zou ik helemaal kloppend vinden, als het om een ander ging. Ontken ik dan dat ik lesbisch ben? Dat nou ook weer niet. Ik zie het gewoon niet in deze scheidingslijnen. Misschien begreep daarom de discussie niet, omdat ik het probleem niet zag. Man-man, man-vrouw, vrouw-vrouw, liefde tussen twee mensen, zoals het hoort!
Ergens snapte ik de discussie juist wel. Niet-hetero-zijn is toch, zeldzaam zal ik het niet noemen, maar het grootste gedeelte valt op enkel en alleen het andere geslacht. Twee vrouwen zijn dan toch een beetje anders. Niet verkeerd, maar net even wat anders dan je gewend bent. Je verwacht voor J. een vriendje, samenwonen, verloven, trouwen, kindjes krijgen.. Dit is dan net even wat anders, daar moet men aan wennen. Het is niet dat het niet geaccepteerd wordt, maar het moet eerst helemaal doorgedrongen zijn.
Misschien ben ik wel gewoon androgyne, dat verklaart tenminste wat! =D
Geen opmerkingen:
Een reactie posten