Welkom!


Welkom op mijn blogsite. Ik ben Miek en wil weten wat u van mijn blogs vindt. Dat kunt u doen door op een of meerdere labels te klikken ("Leuk", "Dit is Miek." of "(Freaking) mooi geschreven").

Heeft u een vraag, wilt u reageren, heeft u een mening of is er iets anders dat u per se kwijt wilt? Dat kan door bij een van mijn berichten een reactie te plaatsen. Ik zal zo snel mogelijk reageren.

Ik hoop dat u mijn berichten met veel plezier leest en dat u vaker terugkomt.

zaterdag 18 juni 2011

Hoe Gay kun je zijn?

Den Haag Centraal. Een jonge, slanke vrouw, daalt de trap af. Rood-blauwe veters in zowel haar linker- als rechterschoen. Witte sneakers tot de enkel, met een grijs-roze ruit erop. Een lichtblauwe spijkerbroek met een wit hemdje. Duidelijk gay, zou een expert zeggen. Het wordt erger. Over het witte hemdje is een roodgeruit bloesje, net iets te wijd, maar het kan nog. Haar lichtbruine Vero Moda-jas komt tot bijna haar knie, de mouwen opgestroopt. Ze luistert muziek, ongetwijfeld P!nk of the Baseballs.. Haar korte, bruine haar zit modern door de war, een mix van een out-of-bed-look en een kapsel alsof je een uur met de wind mee hebt gefietst. Een rugzak op de rug, zwart, vol met felgekleurde, ruw-geschetste vraagtekens. Over haar schouder hangt nog een tas, zo mogelijk nog drukker. Kleine tekentjes, "love", "route 66" en "Hide en Seek" kan ik onderscheiden. Overduidelijk gay, zou de gemiddelde mens zeggen. Op haar gemakje loopt, danst is een beter woord, ze de Bruna in. Ik besluit haar te volgen. Met een wiebelhoofd, de muziek is schijnbaar erg goed, bekijkt ze de schoolagenda's. Bij eentje glimlacht ze. Ze draait zich om en bekijkt de tijdschriften, alsof ze wat zoekt. Even staat ze stil bij de puzzeltjes, ze denkt na. Ik bekijk de agenda waar ze om moest lachen. "Docentenagenda 2010-2011" staat er op de paarse voorkant. Ik zie er de humor niet van in. Het is een saaie agenda, met overbodige informatie over religieuze feestdagen en 40 pagina's aan cijferlijsten. Ik draai me om, op zoek naar haar. Ze staat nog steeds bij de tijdschriften, met een L'Homo in haar handen. Nee, ze legt hem terug en pakt de Expreszo. Nee, meer gay kun je niet zijn. Ik zie dat ik de tram moet halen en ren naar de halte. Net gemist, zonde. Dan maar 10 minuten wachten. Even later zie ik haar weer lopen, met een huppeltje, de Expreszo overduidelijk in beeld. We moeten dezelfde tram hebben. Een paar rijen voor me zit ze, haar rechteronderbeen op haar linkerbovenbeen. Met haar voet tikt ze in de maat.
Openbaar lesbisch en niemand die haar lastig viel. Mooi!

Geen opmerkingen:

Een reactie posten