Eergisteren, Goede Vrijdag. Ik loop het plaatselijke winkelcentrum in, op zoek naar puzzelboekjes voor mijn lieve meiske. Al wekenlang zit ze ziek thuis, en ter afleiding lijkt het mijn moeder een leuk idee om puzzelboekjes te geven.
Bij de sigarenboer hebben ze puzzelboekjes en ik loop daar naar binnen. Na een lang innerlijk overleg besluit ik om een binairo en een woordzoeker te halen. Langzaam draai ik mij om, met diep in mijn hoofd het idee om te kijken of de Expreszo ertussen staat. Terwijl ik mijn omdraai, bedenk ik me dat ze dat niet in deze regio verkopen. Meteen valt mijn oog op het befaamde homoblaadje. Die koop ik er ook meteen bij.
"Hey mevrouw!" wordt er naar mij toegeroepen. Daar, achter de toonbank, staat een van mijn leerlingen van mijn stageschool. Allerlei gedachten springen door mijn hoofd: leg het blaadje terug, kijk nog even rond, maar ik besluit er niks mee te doen. Ik geef de twee puzzelboekjes en de Expreszo en kijk naar haar reactie.
Ergens hoop ik dat ze met een lichte verbazing zou kijken, dan kan ik vertellen dat ik al (bijna!) een jaar een vriendin heb en dat het mij prima bevalt. Zonder blikken of blozen kijk ik haar aan, maar zonder een kik te geven, scant ze alles en vertelt de prijs. Geen aarzeling, geen opgetrokken wenkbrauwen, niks.
Ik ben benieuwd of het haar is opgevallen wat ik heb gekocht. Woensdag ben ik weer op stage, misschien krijg ik dan opmerkingen naar mijn hoofd, misschien ook niet. Word vervolgd!
Haha, ik hoor verdere details wel van je, ben benieuwd woensdag op stage. Ik denk dat ze alles zonder ne te denken heeft gescand, als je een caissière vraagt wat heb ik net gekocht, weet ze het niet volgens mij.
BeantwoordenVerwijderen