Overal getallen

Waar ik ook ben en wat ik ook doe, als ik een getal hoor, ontbind ik het in priemfactoren. Een paar maanden geleden moest ik bij huisnummer 91 zijn. Mooi nummer, zei ik, waarop een ander vroeg: "Waarom, is het een priemgetal?" Goeie vraag, want vanaf de 50 wordt het wat lastig om in snel tempo de priemgetallen op te noemen. Nee, trouwens, 91 is 7*13. 

Met 7 en 13 is iets moois. Behalve dat ze beide terug te vinden zijn in de Bijbel (zeven dagen in de week, zeven sacrementen en de 13 van vrijdag de dertiende (twaalf discipelen plus Jezus tijdens het Laatste Avondmaal), kun je in combinatie met de 11 leuke trucjes uithalen).

7*11*13=1001, een mooi getal (net als 111, wat 3*37 is). Bedenk een getal in de vorm van ABCABC, waarbij de A, B en C voor een cijfer staat (bijvoorbeeld 584.584). De getallen ABCABC zijn enkel en alleen deelbaar door 7, 11 en 13 (en combinaties, zoals 77, maar omdat dat geen priemgetal is, laat ik deze buiten beschouwing). 

Paginanummers onthoud ik ook makkelijker als ik ze ontbind. Ik zit niet op pagina 81, maar 3^4. 72 vind ik ook erg mooi, omdat dat 3^2*3^2 (3*3*2*2*2) is. Toen ik afgelopen weekend bij mijn vriendin een boek zat te lezen, staarde ik weleens naar het plafond. Ze keek eerst raar op en vroeg wat ik deed, maar na een paar keer werd het al: "Over welk getal denk je nu na?"

Ik dacht na over 83. Het was een priemgetal, dat voelde ik aan, maar die 3 op het eind trok mijn aandacht (het boek was ook niet zo spannend als ik in eerste instantie dacht). Om een 3 op het eind te krijgen, heb je niet zo heel veel mogelijkheden. 1*3 kan, en daarmee ook 11*3, 21*3 enz., en 1*13, 1*23 enz., en ook combinaties als 11*13 en 21*53. Voor het gemak richt ik me op de cijfers, omdat getallen uit cijfers ontstaan.

1*3 dus, en 7*9, en meer niet. Een getal als 83 zou, als het te delen was, deelbaar moeten zijn door A1*B3 of door A7*B9. 

Mijn gedachte ging van de 3 over naar de 1. 21, 51, 81, 111.. Er zitten stapjes van 30 tussen (getallen als 41 en 61 zijn priemgetallen). Dit duidt erop dat er per se een 3 in moet zitten, en dat klopt! 3*A7, om precies te zijn. Maar 91 dan? Ja, dat is 13*7, dus getallen in de vorm van B3*7 kunnen ook, net als B3*A7. 9*9 is een bijzondere, omdat 9*9=3*27. Getallen in de vorm van A9*B9 kunnen dus ook. 

Aan lezen ben ik die dag niet meer gekomen, ik zag alleen maar getallen!

Boudewijn de Groot - Verdronken Vlinder

Het is nu nog ver weg, maar op 1 november 2013 ga ik met mijn lieve meiske naar Boudewijn de Groot, in mijn beleving de beste Nederlandstalige artiest ooit.
Om alvast in de stemming te komen, zal ik elke maandag een blog plaatsen waarin ik een nummer uitlicht.

We zijn beland in 1970, het jaar waarin de opkomstplicht voor verkiezingen wordt afgeschaft, waarin het Eurovisiesongfestival in Nederland wordt gehouden, waarin bekend wordt gemaakt dat the Beatles uit elkaar gaan en het jaar waarin Queen wordt opgericht.

In 1970 kwam Boudewijn de Groot met het nummer Verdronken Vlinder. "Zo te sterven op het water met je vleugels van papier" is maar een klein voorbeeld van de poëzie die erin zit. Een prachtig nummer, over de vrijheid die men zoekt, maar niet ziet dat hij deze al heeft. Prachtig verwoord! 

De clip is, net zoals bij Meisje van 16 , Meneer de President en Meester Prikkebeen, in het zwart-wit zonder al te veel gedoe, al zijn er nu wel "special-effects" bijgekomen. 

Vandaag de dag is de muziek van dit nummer rustiger geworden, wat de poëzie eigenlijk alleen maar nog mooier maakt. Schitterend gewoon!

Share a coke with...

Het is woensdagavond. Ik stap de tram in. De hitte van de dag zit nog in de stad. In de tram voelt de lucht benauwd aan. Er ligt een vloeistof op de grond. Nog niet zo heel lang, omdat de vlek groter wordt bij elke bocht die de tram maakt. Voorbij die plas is nog een plaatsje vrij, en ik besluit om daar te gaan zitten. Voorzichtig stap ik over de rivier heen, omdat ik geen plakkerige schoenen wil. Vandaag is al plakkerig genoeg. 
Als we de Erasmusbrug overgaan, zie ik waar de bende uit komt. Een coca-cola blikje rolt over de grond. Ik snap die mensen niet. Waarom drink je het blikje niet leeg? Ik kan me niet voorstellen dat je met dit weer geen dorst hebt. Misschien was de cola te warm om te drinken. Nee, dan kun je het blikje weggooien als je uitstapt. Waarom laat je het staan? Misschien is er wel opzet in het spel. Weet ik veel, het kan toch leuk zijn om de tram smerig achter te laten?
Mijn gedachten verplaatsen van de daders naar de tramconducteur. Is hij niet trots op zijn werkplaats, wil hij die niet schoon achterlaten, wordt hij niet gek van dat rollende blikje? 
Ik snap de reizigers ook niet. Wat voor moeite is het om een blikje weg te gooien, ook al is het niet van jou. Dat je de dader(s) er niet op durft aan te spreken, kan ik begrijpen, want wie ben jij nou om je met het leven van een ander te bemoeien? Misschien merkte je het blikje pas op toen hij omviel en de eigenaar al weg was. Misschien kwam je wel, net als ik, binnen toen de colasloot een colarivier werd. 
De tram is bijna bij mijn halte. Ik pak het blikje op. Zo'n grote moeite is het niet om het weg te gooien. Er zit nog wat cola in het blikje. Heel voorzichtig houd ik het beet, om geen plakkerige handen te krijgen. 
De tram stopt en ik stap uit. Bij de prullenbak gooi ik het blikje erin. "Share a coke with LOVE" verdwijnt in het afval. 

Ik weet nog goed dat er een tijd was

Ik weet nog goed dat er een tijd was, dat het zo koud was in Nederland. Veel sneeuw, ijs, regen en een ontbrekende zon. Zo lang geleden is het niet geweest hoor, ik heb rijst in de kast staan die ouder is.

Maar goed, toen hoorde je men klagen over de kou. Het sneeuwde zo hard, de kachel moest zo lang branden, het is koud, de voeten zijn nat, het openbaar vervoer heeft vertraging, er was extra file, de auto was kapot.. Wat er ook gebeurde, het was niet leuk.

En zelfs toen de sneeuw wegging, bleef men klagen. De zon is er nog steeds niet, het is van dat saaie weer, er is geen zomergevoel, er zijn zoveel bloemen en pollen waarvan iedereen moet niezen, de grasmaaier maakt zoveel lawaai, de tram reed voor m'n neus weg omdat hij op tijd was (of jij te laat, maar dat wordt niet gezegd). 

Daarna werd het ook niet beter. Toen scheen ze zon eindelijk, maar was men nog steeds niet tevreden! Het is zo warm, zo benauwd, lekker weer terwijl je moet werken, te warm weer terwijl je vrij bent, te lang in de zon gelegen, zwembadje lek. Waar is die verkoeling nou, nu is het wel mooi geweest. 

Dat is het groepje van mensen die altijd klagen. Dan heb je ook mensen die klagen over de klagende mensen. Zij moeten niet zo zeuren dat het te koud, te warm, te droog of te nat is: dat is nou eenmaal de wereld en je moet maar het beste ervan maken. Van klagen wordt het immers ook niet beter.

En ik? Ik observeer en geniet van alles en iedereen. Er zijn is geen overstroming voor de deur en ik heb de tijd, dus wat er ook gebeurt, altijd blijven lachen, haha!

Boudewijn de Groot - Waterdrager

Het is nu nog ver weg, maar op 1 november 2013 ga ik met mijn lieve meiske naar Boudewijn de Groot, in mijn beleving de beste Nederlandstalige artiest ooit. Om alvast in de stemming te komen, zal ik elke maandag een blog plaatsen waarin ik een nummer uitlicht.

De 7e single van Boudewijn de Groot is het nummer waterdrager. Typisch een nummer uit de tijd van de flower power. Een zweverige tekst, mooi zacht en poëtisch, maar wat er precies wordt bedoeld.. Niemand die het weet, en aan de schrijver (Lennaert Nijgh) kunnen we het niet vragen, aangezien hij er niet meer is.

Eigen fantasie en interpretatie dus. 

Het doet me denken aan de strijd die de mens tegenwoordig voert tegen de opwarming van de aarde. Dat komt vooral door de regel “De zee moet gered van de zon”. In de tijd dat deze tekst geschreven is, was dit nog niet aan de orde, maar ik vind het wel van toepassing op deze tekst.

Het doet me ook aan een ander actueel thema denken: de financiele crisis.  Het ene gat moet met het andere gedicht worden. Het water en de zee symboliseren het geld waar alles om lijkt te draaien.  De Waterdrager is voordurend bang dat het geld opdroogt. Om die reden zwoegt hij zich suf en verbeeld zich allerlei illusies. Maar tevergeefs.

Homofanclub

ADO Den Haag heeft als eerste voetbalclub in Nederland een fanclub voor homoseksuelen en transgenders. De leden hebben een voorbeeld genomen aan andere clubs in Europa waar roze fanclubs al langer gebruikelijk zijn.

Een van de initiatiefnemers is Renate den Heijer. "Het idee is geboren toen ik samen met vrienden vorig jaar in een café naar ADO zat te kijken. Een van de mannen vertelde dat hij homosekueel is en dat hij een aantal keren in Duitsland naar wedstrijden is gaan kijken. Hij zei dat daar 21 clubs zijn met een roze fanclub. Zelf ben ik transgender. Toen kwamen we al snel op het idee om ook in Nederland zo'n club op te richten."

"Reacties positief"

De fanclub bestaat nu uit tien leden en heeft de naam 'De Roze Règâhs' meegekregen. Het symbool van ADO en de stad Den Haag is een ooievaar, maar in de volksmond wordt er gesproken over 'de reiger'.

Negatieve reacties zijn er ook. "Op de website van de harde kern van ADO lees je wel vervelende dingen maar die zijn niet veel erger dan wat je aan reacties op internet leest bij elk willekeurig verhaal over homo's."

Respect

De oprichters hopen dat de fanclub bijdraagt aan meer respect voor lesbiënnes, homoseksuelen, biseksuelen en transgenders in het voetbal.

"Al moet ik er wel bij zeggen dat wij geen activisten zijn", zegt Den Heijer. "Allereerst zijn we gewoon fan van ADO Den Haag en willen we samen van wedstrijden genieten."

Bron.

Ergens ben ik tevreden. De voetbalwereld is namelijk niet zo homovriendelijk, dus dit is zeker een stap in de goede richting. Ik vraag me alleen af of dit geen vorm van (positieve) discriminatie is. Waarom kunnen LHBT's zich niet aansluiten bij de bestaande fanclubs? Waarom moet er onderscheid gemaakt worden tussen hetero's en niet-hetero's?

Cadeautje!

Boudewijn de Groot - Meester Prikkebeen

Het is nu nog ver weg, maar op 1 november 2013 ga ik met mijn lieve meiske naar Boudewijn de Groot, in mijn beleving de beste Nederlandstalige artiest ooit. Om alvast in de stemming te komen, zal ik elke maandag een blog plaatsen waarin ik een nummer uitlicht.

Meester Prikkebeen is de zesde single van Boudewijn de Groot, afkomstig van het album Picknick. Het nummer is een duet met Elly Nieman, maar haar naam wordt op veel verzamelalbums niet vermeld. De tekst is geschreven door Lennaert Nijgh, de muziek is van de zanger zelf.

Het nummer gaat over Meester Prikkebeen, een wat ouderwetse en zonderlinge figuur. Het personage is gebaseerd op de Zwitserse 19de eeuwse stripfiguur "Monsieur Vieuxbois" (letterlijk vertaald:"meneer oudhout") door Rodolphe Töpffer, die in het Nederlands "Mijnheer Prikkebeen" genoemd wordt. 

Dat de clip in zwart-wit is, zal geen verrassing zijn, aangezien het nummer uit 1968 komt. Wat wel een verrassing kan zijn, is de clip zelf. Zeer, zeer rustig, waarbij je bijna twijfelt of het geen willekeurige beelden met een liedje eronder zijn. 

In 2009 is het nummer ook nog bekend en was live te beluisteren op de Vrienden van Amstel. 

Geocahing in Rotterdam (deel 2)

Wat is geocaching?

Iemand verstopt op een bijzondere plaats, meestal in de natuur, een waterdichte doos met daarin een logboek, en verder evt. een aantal leuke voorwerpen (om te ruilen) en soms ook een wegwerpcamera. Klik hier voor uitleg van Geocaching d.m.v. een YouTube-filmpje met Nederlandse ondertiteling.

Met zijn hand-GPS (al voor 100€ verkrijgbaar) bepaalt hij de precieze coördinaten van de schuilplaats, die hij vervolgens publiceert op de Geocache-website www.geocaching.com. Anderen lezen die coördinaten en kunnen op zoek gaan naar de cache ('schat'). Vervolgens loggen ze hun bezoek op de speciale cache-pagina om hun bezoek kenbaar te maken. 

Je kunt HIER deel 1 lezen.

 

Daar lopen we dan, mijn vriendin en ik. 

(...) "Ja, ik voel wat!" en haal er een buisje uit. Uit mijn ooghoek zie ik dat er twee agenten naar ons staan te kijken. Heel onschuldig, op een afstandje, maar ze houden ons wel in de gaten. Nadat mijn meiske haar naam op het papiertje heeft geschreven, rol ik het op en stop het papiertje terug in het buisje. De twee agenten staan er nog steeds. Al doen we niks verkeerds, je voelt je toch een beetje bekeken. Het is toch geen milieuvervuiling hè?

"Zo, dit was nummer 17, toch?" "Klopt, we gaan als een speer!"

Op het moment dat ik terug naar het verkeersbord wil lopen, komen de twee agenten onze kant op. "Wat zijn jullie aan het doen?" De toon is geïnteresseerd, rustig, vriendelijk, beleefd. Een kort gesprekje volgt. Mijn vriendin legt uit wat geocaching is en de agenten stellen vragen. Wie kunnen er meedoen, hoe werkt het, wat heb je nodig.. Ik laat zien wat er in het buisje zit. 

"Ah, hartstikke leuk joh. Ik heb er nog nooit van gehoord. En dit doen ze dus overal in Nederland?"

"Niet alleen in Nederland, maar over de hele wereld. Deze cache was dan nog simpel, voor anderen moet je graven, klimmen of met een bootje er naartoe varen." 

De agenten knikken geïnteresseerd. 

"En, dan weet u dat voor de volgende keer: als er hier mensen naar verkeersborden kijken en wat aan het zoeken zijn, weet u wat ze zoeken en waar het ligt."

De agent moet lachen. "Nou, gelukkig is het geen drugs. Nog een fijne dag"

Drugs, dat zou een leuk verhaal worden...

Geocaching in Rotterdam

Wat is geocaching?

Iemand verstopt op een bijzondere plaats, meestal in de natuur, een waterdichte doos met daarin een logboek, en verder evt. een aantal leuke voorwerpen (om te ruilen) en soms ook een wegwerpcamera. Klik hier voor uitleg van Geocaching d.m.v. een YouTube-filmpje met Nederlandse ondertiteling.

Met zijn hand-GPS (al voor 100€ verkrijgbaar) bepaalt hij de precieze coördinaten van de schuilplaats, die hij vervolgens publiceert op de Geocache-website www.geocaching.com. Anderen lezen die coördinaten en kunnen op zoek gaan naar de cache ('schat'). Vervolgens loggen ze hun bezoek op de speciale cache-pagina om hun bezoek kenbaar te maken. 

Daar lopen we dan, mijn vriendin en ik. Niet in de bossen, in een park of op een verlaten plein, maar in het centrum van Rotterdam. En niet zomaar het centrum van Rotterdam, maar voor het stadhuis. En niet zomaar op een tijdstip, maar om half twaalf in de ochtend. En niet zomaar op een dag, maar op een dag dat naar buiten kwam dat de Nieuwe Kuip er niet kwam. 

Het centrum van Rotterdam, met automobilisten, toeristen, Feijenoordfans, (extra) politieagenten, fietsers, werklui, lokale bevolking.. Het was er allemaal, en wij zijn op zoek naar een cache. Daar, in de drukte, lopen we met een telefoon in onze handen, kijkend naar waar we precies moeten zijn. "Verkeersbord" is de hint, maar in het centrum is er haast op elke vierkante meter wel een verkeersbord! Heen en weer lopen, aan verkeersborden voelen, om ons heen kijken, overleggen.. Nee, subtiel gaat het absoluut niet.

"Deze foto staat erbij." Ze laat me een foto zien met het stadhuis erop. Ik kijk naar de details. Een boom, stukje van een fietspad, rond verkeersbord ter hoogte van een raam.. "Volgens mij zit het in die richel." Ik wijs naar het verkeersbord met een fiets erop en loop erheen om te voelen. Met mijn fietssleutel peur ik in de richel, zodat mijn handen niet onnodig vies worden. 

"Ja, ik voel wat!" en haal er een buisje uit. Uit mijn ooghoek zie ik dat er twee agenten naar ons staan te kijken. Ze zeggen wat in hun portofoon; een agent aan de andere kant van de straat komt nu ook aanlopen. Mijn vriendin schroeft het buisje open en schrijft haar naam op het papiertje. Nu staan er al vier agenten naar ons te kijken, met een wapenstok in de hand. Ik draai het buisje dicht als de agenten naar ons toe komen lopen. Snel, vastberaden, met nog minstens vijf paar ogen dat ons in de gaten houdt.

"Laat vallen!" beveelt de agent ons. Hij wijst naar het buisje. "Laat vallen en handen op je hoofd, NU!" Ik kijk mijn vriendin aan. Ze zit in een revalidatiecentrum en handen op het hoofd doen is pijnlijk voor haar schouders. Een seconde twijfel ik of ik er wat van zou zeggen, maar bedenk al snel dat dat de situatie alleen maar erger maakt. 

De twee agenten staan al voor ons. "Omdraaien, benen wijd, handen tegen de muur." Een agente met een blonde paardenstaart komt onze kant op. Omstanders zijn blijven staan, mobieltjes verschijnen. Een andere agent pakt het buisje op. Door de agente worden we gefouilleerd. "U wordt verdacht van het verspreiden van illegale middelen. U heeft het recht om te zwijgen. Alles wat tegen u wordt gezegd kan tegen u gebruikt worden."

Hoe komen we hier nou weer uit?

The Mormon Proposition

Op 17 juni 2008 was het 'homohuwelijk' legaal geworden. Helaas bleek dit van korte duur. 

Proposition 8

Een proposition, oftewel een voorstel, kun je indienen als je de wet wilt veranderen. Prop 8 uit 2008 is ongetwijfeld de bekendste: "Only marriage between a man and a woman is valid or recognized in California". Tegen het trouwen van gelijke stellen dus. 

Maar waar kwam dit vandaan, wie organiseerde dit? Wel, het is groter dan ik in eerste instantie dacht. Ik heb de documantaire 8: The Mormon Proposition gekeken, en ik kan hem ten zeerste aanbevelen.

Om het voorstel over heel Californië te verspreiden, heb je geld nodig. De mormonen zijn goed in het verzamelen van geld en hebben dat ook uitgebreid gedaan. Tientallen reclames tegen het homohuwelijk, langs de deuren om geld te vragen, naar de leden van de kerk met het bericht "Zoveel salaris krijgen jullie, dit bedrag kunnen jullie missen. Jullie geven dat, of je wordt uit de kerk gezet."

Maar het gaat verder: promotiefilmpjes die uitleggen hoe jij je vrienden overtuigt om JA op het voorstel te stemmen. Een heel netwerk zat erachter.

Gevolgen: een hoger aantal zelfmoorden, demonstraties voor en tegen het homohuwelijk, schandalen.. 

Hoe je van homoseksualiteit geneest (want je beeldt het je maar in, het is niet aangeboren) is door met een boor op een bepaald gedeelte van je hersenen te boren (daar waar de gevoelens zitten), medicijnen en therapiën.

En waarom? Omdat het "hun" rechten schendt. 

Ik zou zo graag met tegenstanders willen praten. Gewoon, rustig zitten met een drankje en een hapje. Waarom zijn ze tegen, waar zijn ze bang voor? Weten ze wel wat homoseksualiteit is? Wat als een van hun vrienden of een familielid homoseksueel blijkt te zijn? Wat heeft God erover gezegd? Weten ze dat ze anderen veroordelen, dat ze anderen het gevoel geven dat ze tweederangs burgers zijn?

Ik zou zo graag met ze willen praten.

Boudewijn de Groot - Testament

Het is nu nog ver weg, maar op 1 november 2013 ga ik met mijn lieve meiske naar Boudewijn de Groot, in mijn beleving de beste Nederlandstalige artiest ooit. Om alvast in de stemming te komen, zal ik elke maandag een blog plaatsen waarin ik een nummer uitlicht.

Vorige week had ik het over de single Het Land van Maas en Waal. Het nummer Testament staat op de B-kant.

In het nummer kijkt Lennaert Nijgh, de schrijver van de tekst, terug op zijn jeugdjaren aan de hand van een testament. Familieleden (vals getuigen), vrienden (jatten) en vriendin (bedriegen) krijgen er bijna allemaal van langs in de vorm van een nalatenschap, maar tegelijkertijd schrijft hij dat hij zelf houdt hij ook nog iets, te weten goede herinneringen. Verloren idealen spelen ook een rol.

Vakantie

Ik leg mijn pen neer. Nog één keer blader ik door de vragen, maar ik kan echt geen zinnig woord meer bedenken. Eigenlijk al een halfuur niet meer, maar een voldoende zou toch prettig zijn. Integratiefetisjisme? Nooit van gehoord! Ik lees nogmaals mijn antwoord. Het begon wel redelijk, maar zowel mijn gedachten als mijn brabbels dwalen af. 

Het is mooi geweest, vakantie.

Slaan!

Zit je op internet en weet je niet wat je moet doen? Ga dan naar www.google.com en sla met je hand op het toetsenbord, klik het eerste woord aan dat Google adviseert en lees waar het over gaat. 

1. tro - trojka
Trojka (soms gespeld als Troika, Russisch: тройка) is een uit het Russisch afkomstig woord voor trio, een combinatie van drie elementen of drie personen die op enigerlei wijze samenwerken.
Nou, dat klinkt apart, maar de afbeeldingen een veel normaler beeld:  gekleurde flessen wodka.

2. hcem - HCEM

Hotel-, Congres en Evenementen Management

Toen ik sloeg, dacht ik dat er niks uit zou komen, laat staan wat uit het Nederlands! Het is een mbo-studie in Utrecht en Zwolle.

3. yuc - Yucatán

Yucatán (Yucateeks Maya: Lu'umil kuuts yéetel kéeh of Uuyut'aan) is een schiereiland tussen de Golf van Mexico, Straat Yucatan en de Caribische Zee. Het grootste deel valt onder Mexico, en is verdeeld in de deelstaten Campeche, Yucatán en Quintana Roo. Soms wordt het uiterste noorden van Belize en Guatemala ook tot het schiereiland gerekend. Zowel geologisch als cultureel verschilt Yucatán aanzienlijk van de rest van Mexico.

Een schiereiland dat zo'n drie keer in Rotterdam past. Geen schaamte dus dat ik niet van het bestaan af wist.

Zo leer je nog eens wat ;-)

 

Boudewijn de Groot - Land van Maas en Waal

Het is nu nog ver weg, maar op 1 november 2013 ga ik met mijn lieve meiske naar Boudewijn de Groot, in mijn beleving de beste Nederlandstalige artiest ooit. Om alvast in de stemming te komen, zal ik elke maandag een blog plaatsen waarin ik een nummer uitlicht.

Boudewijn de Groot, een man die maar liefst al 48 (!) jaar meegaat in de muziekindustrie. Al eens eerder heb ik een blog aan hem gewijd. Eentje ging over drie nummers die echt meer aandacht verdienden, de ander was de songtekst van Altijd Samen. 

 

Dit nummer is misschien wel het bekendste nummer van een jonge Boudewijn. Ik heb het, natuurlijk, over Land van Maas en Waal, uitgekomen in het begin van 1967.

 

De Groot haalde inspiratie voor dit lied uit Hatsji-Bratsji's toverballon, een kinderboek van Franz Karl Ginzkey uit 1904 dat hem als kind voorgelezen werd. In dit verhaal zweefde Pietje in een ballon over het Land van Maas en Waal. De Groot had allerlei fantasieën bij dit land en stelde in 1966 de titel voor aan Lennaert Nijgh.
Het laatste refrein van Het Land van Maas en Waal bevat een lachje waar Boudewijn de Groot zich nog steeds aan ergert. Het lachje had moeten lijken op het grinniken van Bob Dylan in zijn nummer Rainy day women. Het grinniken van De Groot mislukte tijdens de opname en kwam eruit als "haha hahaaaaa". Omdat er maar met drie sporen gewerkt kon worden, werd besloten de opname niet over te doen, zodat dit lachje op de uiteindelijke single is verschenen.


Het lied beschrijft een lange optocht vol feestvierende mensen, dieren en dingen van het "Circus Jeroen Bosch". De Groot beschrijft een heleboel surrealistische taferelen die inderdaad aan de werken van de middeleeuwse schilder Jeroen Bosch doen denken. De kleurrijke stoet trekt de bergen in onder een eerst groene, vervolgens purperen en dan gouden hemel in een achtereenvolgens blauwe, bruine en zilveren zon.
Het nummer verwijst naar verschillende zaken zoals de Egmondse abdij, Klaas Vaak, Pierlala, de "koning van Spanje" en een paar typisch Nederlandse woorden zoals "snoeshaan" en "brandewijn." De verwijzing naar "de koning van Spanje" refereert mogelijk aan de Tachtigjarige Oorlog.

Persoonlijk vind ik het origineel niet zo mooi, mede door het lachje, maar ook de stijl van de muziek. De versie die hij tegenwoordig op het podium ten gehore brengt, vind ik dan wel weer wat hebben. Het is duidelijk een vrolijk en feestelijk nummer.