In het televisie-programma Spuiten en Slikken op reis gingen ze eens naar Barcelona. Daar kon je geweldig uitgaan, dagenlang, zonder te stoppen. De clubs bleven open en dankzij de drugs (die zijn er weliswaar illegaal, maar ja: als je dagenlang achter elkaar uit wil gaan..) hielden de feestgangers het dagenlang vol, zonder hun bed (of enig andere vorm van slaapplaats) te zien. In de documentaire lieten ze het uitgaansleven zien in een homoclub. Plaats in je hoofd elk vooroordeel en stereotype van homo's en uitgaan en je ziet de documentaire voor je. Allemaal jonge mannen met halflang haar naar achter gehouden door gel, blote bast en een korte, gescheurde spijkerbroek. Bedenk dan nog wat leer, roze boa's en heel veel tong.
Barcelona was de homohoofdstad van de wereld, werd er gezegd. Ik geloofde mijn oren niet! De enigen die uit de kast durven te komen, zijn de mannen die van uitgaan houden. Want je bent pas homo, als je uitgaat zoals zij uitgaan.
In een andere aflevering gingen ze naar Berlijn. Daar was een geweldige undergroundscene, en opnieuw werd er gezegd dat het de homohoofdstad was. Hoewel er minder stereotypen waren (tenminste, ze lieten er minder zien), geloofde ik het niet helemaal.
De homohoofdstad moet niet per se een "leuk" uitgaansleven hebben, het totaalplaatje moet kloppen. Niet alleen overdreven-uitgaans-homo's moeten zichtbaar zijn, maar alle homo's, lesbiennes, biseksuelen, transgenders en al het andere (lees Aftellen: het rijtje afmaken) moeten zich gewaardeerd voelen. Men, wie dan ook, moet zonder problemen naast elkaar kunnen leven, kunnen uitgaan, en op straat niet al te erg worden nagestaard.
Zelf ga ik voor Rotterdam, de meest homovriendelijke studentenstad van Nederland.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten