Aftellen: Grappig!

Gisteren was echt zo'n dag waarbij ik dacht: je kunt me wat! Het weer was somber, de lessen waren saai, het tussenuur kon je met recht een tussenmiddag noemen, en het schoolwerk was te veel. Ik had er even geen zin meer in en ging een spelletje spelen, met het doel later weer aan school te zitten. Ruim anderhalf uur heb ik gespeeld, zonder ook maar een tel aan school te denken. Ja, ik zat weliswaar op de eerste etage van het gebouw en om me heen werd er voor het grootste gedeelte ook echt gewerkt, maar ik speelde alleen, ik kon mijn hoofd er echt niet toe zetten.

Toen stuurde mijn lieve vriendinnetje de afbeelding die ik gisteren plaatste, en ik ging echt he-le-maal stuk. Tranen over mijn wangen, niet kunnen ademhalen, alleen maar geruisloos lachen, het hoofd rood voelen worden en dan een hapje ademhalen, en weer verder gaan met lachen.

Ik zei dat ik een blogje had geplaatst, en J. ging meteen kijken. Ze vroeg wat het met homoseksualiteit te maken had, en ik grapte dat het best homoseksuele walvissen konden zijn.

Zo heb ik vaker van die grapjes. Sommigen (eigenlijk de meesten) zijn enkel en alleen grappig als je erbij was. Toen we met de afdeling Wiskunde bijvoorbeeld in Antwerpen liepen, en ik een flesje water van iemand in mijn hand had. Er ging een politiesirene af, ik duwde het flesje water in de handen van de eigenaar en riep "niet mijn water!". Of de zinnen "staat hij aan?", "zijn jullie nog wat verloren?" en "Ruimtemeetkunde 2". Misschien toevallig, maar al deze gebeurtenissen maakte ik mee met MB., ook een tweedejaars student van de lerarenopleiding Wiskunde en homoseksueel. Maakt het uit dat hij homo is? Nee, maar dat maakt het volgende verhaaltje wel extra grappig.

Ik stond met wat medestudenten in het lokaal waar over enkele minuten onze les zou beginnen. MB. komt binnenlopen met zijn zonnebril. "Kijk," zegt hij, "ik heb een nieuw doosje". Had ik dat doosje niet eerder gezien? Ja, dat kon wel, hij heeft meerdere zonnebrillen en meerdere doosjes en die lijken allemaal op elkaar.
Ik: "Nee, ik heb geen doosje voor mijn zonnebril, ik laat hem op mijn hoofd of stop hem los in mijn tas, ik doe niet aan doosjes".
Waarop hij volgde: "maar ik wel!".

Het was voor niet eens een seconde stil, ik zag hem denken. We schoten tegelijk in de lach. "Wacht, dat klopt niet!" En nee, het klopte ook niet, een homo die aan doosjes doet en een lesbienne niet.. We hebben er in ieder geval hard om gelachen!