Het is iets voor half tien 's ochtends als ik in de regen mijn fiets op slot probeer te zetten zonder dat mijn paraplu valt. Met een lege maag stappen K. en ik in een volle trein. We nemen plaats tegenover een vrouw die haar hele tas over het kleine tafeltje heeft uitgestald. Er volgt een praatje over alles, soms alleen wij twee, dan met de vrouw erbij. We komen aan in Haarlem en stappen uit. Mooi station hoor, echt waar, een beetje zoals Den Haag HS, met een gigantisch groot verschil: de voorkant van het station. Ik neem aan dat iedere Nederlander weleens een busstation heeft gezien, maar dit sloeg echt alles: elke vijf seconde kwam er een bus aanrijden. Dat is op zich al druk en minder veilig, maar wat het nog erger maakte: de fotograaf moest op de straat staan om een fatsoenlijke foto te maken. Onze fotograaf was een oude bouwvakker die schijnbaar dacht dat er nog een rolletje in moest en zeer zuinig was met het maken van foto's en het beethouden van de camera. Hoe dan ook: we staan er leuk op!
Onze volgende stop zou Den Haag Centraal zijn. Je voelt 'm al een beetje aankomen: "zou zijn". Want in de sneltrein naar Den Haag bedenk ik voorbij Heemsteden-Aerdenhout, dat we best naar Lelystad kunnen! Weer terug richting Amsterdam zou het snelst zijn, maar nee: wij willen eerst naar Den Haag Centraal. Dat station ligt helemaal overhoop, dus het is even zoeken naar de grote, witte letters, maar uiteindelijk hebben we het gevonden en een vrouw is zo aardig om een foto van ons te maken.
Op naar Utrecht dan maar, om vanaf daar via Almere naar Lelystad te gaan. Voorbij Gouda vindt de eerste controle plaats, de conductrice bekijkt zelfs of ik het wel ben op mijn studenten-ov. Een jaar eerder waren we al op de foto met Utrecht, dus gaan wij door naar Almere. Ook daar op de foto, waar een oud echtpaar zo vriendelijk is om deze te maken. Daarna de intercity naar Lelystad, met een aangename verrassing: we zitten in een lege coupe! Dit vraagt natuurlijk om een paar belachelijke dansjes die gefilmd worden. De rit naar Lelystad Centrum is van korte duur met lange perrons op het station. Lekker genieten van het zonnetje en op de foto met het bord, die een vrouw wil maken. Nu zitten we in een dilemma: gaan we naar huis of gaan we door? En als we doorgaan, waar gaan we dan heen? We besluiten naar Assen te gaan, omdat het buiten de route ligt. Dat klinkt gek, maar als we vandaag niet gaan, gaan we er nooit heen. Via Almere naar Weesp door naar Hilversum om naar Amersfoort te gaan. Dat is vaak overstappen ja, maar we hebben het naar ons zin. Vanaf Amersfoort is het simpel: gewoon de intercity richting Groningen.
Helaas voor ons heeft die trein een halfuur vertraging en moeten we in de kou wachten. Na bijna een tocht van anderhalf uur zijn we er: Assen. We hebben ons al helemaal gek gemaakt. "Wat als het een lelijk station is, dan word ik boos", "Wat als er geen grote, witte letters zijn, dan word ik echt boos!" "Waarom stapten we vorig jaar niet uit, toen gingen we van Groningen naar Utrecht, we kwamen hierlangs!". Wij stappen uit op spoor 3 en we zien het meteen: er is hier niks te beleven! Meteen komen er beelden boven van vorig jaar, en de reden waarom we vorig jaar niet uitstapten. Een stationnetje van drie perrons, net zo groot als Delft en Valkenburg, om maar een indicatie aan te geven. Delft tel ik liever niet mee, omdat dat verbouwd wordt. Op bijna elk station zijn er wel twee ingangen. Zeg maar gerust: alle stations, alleen de kleintjes in het noorden en oosten van het land met slechts twee sporen. Nou, Assen zal ook niet al te groot zijn, want er is maar een ingang. Hoe de mensen aan de ander kant van het spoor bij het station komen is mij niet bekend, waarschijnlijk rijden ze gewoon door naar Zwolle, want je kunt er echt niet heen.
Wij lopen via het tunneltje naar de ingang van het station, en het ziet er niet uit. Ik moet toegeven: Blaak moet nodig gewassen worden, maar Assen is een goede tweede keus. We komen boven en zoeken naar de grote witte letters waar "Assen" op staat. Hoe lang we ook zoeken: we kunnen het echt niet vinden. "Stom Assen, niet eens van die letters" is slechts het topje van de ijsberg. Vanaf Assen, waarmee we wel op de foto staan, hetzij met het kleine blauwe bord, door Amersfoort naar Rotterdam Centraal, ik ben aan het vitten op die stomme stinkende hoofdstad van Drenthe. "Weet je wat ik haat? Assen!", "Is het niet toevallig dat Amsterdam en Assen qua letters op elkaar lijken?", "Wedden dat er in Assen alleen maar postbodes wonen?" (lees: "Die stomme..." en "Die lieve maar trage..." om het grapje en de boosheid van de postbode te begrijpen). Dat gaat anderhalf uur door, tot we op Rotterdam Centraal zijn. We lopen naar het laatste perron voor vandaag om naar huis te gaan. De trein staat al klaar. "He, kijk, je ouders!" zegt K. En inderdaad: mijn ouders zitten in de trein, net uit Stockholm. Een ongeluk in Schiedam zorgde voor vertraging waardoor er in de Fyra zonder toeslag gereisd kon worden. Vandaar dat ze eerder op Rotterdam zijn. Een klein wonder dat de trein rijdt, want alles van (maar ook naar?) Schiedam heeft vertraging. Het zijn vast stomme postbodes die voor de vertraging zorgen!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten