Wat een gezelligheid!

Ik ging naar Nootdorp. Ik had het helemaal uitgezocht: met de trein naar Rotterdam CS, Randstadrail naar Nootdorp, bus 61, even later uitstappen en dan alleen maar rechtdoor lopen tot ik was waar ik moest zijn.

Ik loop het perron op, naar de kaartautomaat, waar een rij voor staat. Geen idee wat de mensen vooraan doen, volgens mij proberen ze een kaartje te kopen door met hun neus op het scherm te drukken, want het duurt lang. Trap af, de hal door, andere trap, ander perron op. Ook daar staat een kaartautomaat. Ik tik alles in wat ik in moet tikken en voer mijn pinpas in. Normaal is het erin-eruit, maar nu niet. "Pas niet volledig ingevoerd" staat er, hoewel ik hem niet meer zie. Wat nu, wat nu? Zal ik op annuleren drukken en hopen dat ik mijn pas terugkrijg, of zal ik wachten? Ik besluit het tweede te doen. De automaat maakt wat geluidjes, andere dan wanneer er een kaartje wordt geprint. Uiteindelijk wordt toch de pas uitgeworpen en kan ik mijn code invullen. Ik vind het bijna zonde van mijn geld en het papier om een kaartje te kopen, aangezien ik echt zelden gecontroleerd word. Maar ja: je zult maar net zien dat je wordt gecontroleerd als je geen geldig vervoersbewijs bij je hebt.

Japanse puzzel

Met het kaartje in mijn portemonnee loop ik de trap af, de hal door, andere trap, het goede perron op. Nog steeds een rij bij de automaat, al is deze nu minder. Even later komt de trein eraan en ik stap als laatste in. De meeste passagiers zullen langer in deze trein zitten, ik gun ze een goede zitplaats en neem zelf plaats op het balkon (de ruimte die je betreedt als je instapt,  voor je de coupes hebt). Ik heb mijn muziek op en maak een Japanse puzzel. We zijn nog voor Centraal als er twee heren plots voor me staan. "Vervoersbewijs alstublieft," wordt er vriendelijk gevraagd. Ik pak mijn portemonnee voor het kaartje en mijn studentenkaart. De een knipt het kaartje, de ander controleert of ik het echt ben op de studentenkaart en kijkt of hij geldig is. "Zo, waar gaat de reis naartoe?" vraagt de jongeman die mijn papieren kaartje teruggeeft. "Naar Nootdorp," antwoord ik. "Zo, naar Nootdorp, wat moet je daar nou!" Duidelijk verbaasd dat iemand weet waar het ligt. "Op visite," zeg ik met een lachje. Ik kan uitleggen dat ik naar mijn vriendin ga, dat ze een soort mini optreden heeft, een kijkles, maar ik hou het simpel. "Dat ik trouwens gecontroleerd word, ik reis vaak met de trein en het gebeurt me echt zelden!" Gelukkig heb ik een kaartje, denk ik. Ik krijg mijn studentenkaart terug. "Ach ja, we voelden aan dat iemand in deze trein geen kaartje wilde kopen, daar hebben we wij een zesde zintuig voor." De trein stopt en er komen mensen binnen. "Nou, succes met diegene zoeken," grap ik.

Ik stap uit bij Rotterdam Centraal en zet meteen mijn zonnebril op. De zon schijnt fel in mijn ogen. Ik loop de trap af, de fietserstunnel door, die al tijden dient als hal. Ik loop richting de metro's, die eerst richting de trams waren. Nu hangen er grote borden met "METRO" en een pijl naar rechts, richting de bewaakte fietsenstalling. Ik volg de borden en kom ook echt uit bij de Metro. Ik ga de trap af, check in en zie de Randstadrail richting Den Haag CS al klaarstaan. Rustig stap ik in, omdat de routebeschrijving zei dat het negen minuten lopen was. Ik zit net en de deuren gaan dicht. Ik heb een Rail eerder. 

In Nootdorp stap ik uit. Zo'n anderhalf jaar geleden stond ik daar ook, toen liep ik met mijn broer en de drummer naar de terrein voor Koninginnedag, waar we een optreden hadden. Nu sta ik er weer, en herken het meteen. De bushalte is een stukje verderop (en dat was niet aangegeven op de routebeschrijving). Een Rail eerder is geen bus eerder en ik ga in het zonnetje de puzzel verder te maken. Even later komt er een busje aan, waar slechts een man of tien in kunnen. Het apparaatje om in te checken is er niet. De bestuurder vertelt dat het een oud busje is, dat deze een andere moest vervangen omdat daar iets mee was. Deze bus had geen inchecker, die lag achter slot en grendel, omdat het een duur apparaat was.

Aan het eind van de rit wenste hij mij nog een fijne dag. Wat een aardige mensen heb ik vandaag toch gehad!