Gisteren had ik dit feit geplaatst:
• Jongeren met homo- of biseksuele gevoelens komen tegenwoordig eerder uit de kast,
hoewel er gemiddeld ruim drie jaar verstrijkt tussen het moment van bewustwording en
de coming-out.
Ik denk dan na over de cijfers. Hoe lang was het moment van mijn bewustwording en de coming-out? De afgelopen drie jaar dacht ik dat dit moment bij mij maar een jaar heeft geduurd: in de herfst van 2007 kwam ik erachter, in de herfst van 2008 vertelde ik het. Pas sinds gisteren besef ik dat ik eigenlijk nog in het moment zit. Toen "het" gevoel kwam in 2007, besloot ik redelijk snel om mezelf biseksueel te noemen, om aan het idee te wennen. Zo noemde ik me ook in 2008. Verder niet echt bij mijn seksualiteit stilgestaan, ik wil niet in een hokje gepropt worden. Er is ook nooit naar mijn seksualiteit gevraagd, als ze vroegen of ik een vriend had, zei ik dat ik een vriendin had (of dat ik single was, als ik geen vriendin had). Tot gisteren de concierge van de muziekschool, aan wie ik vorige week had verteld dat J. mijn vriendin is, aan mij vroeg of ik nou lesbisch of biseksueel was. Zonder erbij na te denken zei ik lesbisch. Toen, precies op dat moment, was het voor mij opeens duidelijk: ik wil echt niet met een vent een relatie hebben.
Hoewel mijn coming-out drie jaar geleden was, zit ik ook nog steeds in dat proces. Vandaag bijvoorbeeld, toen enkele medestudenten aan mij vroegen wie J. was, omdat haar naam op een ketting stond. "Mijn vriendin," antwoordde ik. Of het een gewone vriendin was of meer. "Nee," antwoordde ik en maakte vieze tonggebaren. Ik liet foto's van ons samen zien die in mijn agenda stonden. Niet iedereen in mijn omgeving weet het, hoewel ik er ook niet echt gesloten over ben.
Je coming-out is eigenlijk een proces waar je je hele leven mee bezig bent.
Je coming-out is eigenlijk een proces waar je je hele leven mee bezig bent.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten