Op school werd aan de eerstejaars gevraagd waarvoor zij voor de lerarenopleiding met het vak wiskunde hadden gekozen. Vorig jaar werd die vraag ook gesteld, en er waren verschillende antwoorden. De een vond wiskunde helemaal te gek, de ander wilde met kinderen werken of wilde informatie overbrengen. Er waren er toen ook twee jongens die eigenlijk naar de universiteit wilden, en de propedeuse nodig hadden om daar te komen. Tja, dan maar de lerarenopleiding, dat zal wel niet zo moeilijk zijn. Eindstand: ze hebben de opleiding voortijdig verlaten, zonder propedeuse. Reden: het waren wel erg veel onderwijskunde en andere niet-wiskundige vakken.
Dit jaar waren de antwoorden eentoniger, maar wel specifieker. Nog steeds is wiskunde het favoriete vak, maar verschillende de redenen waarom ze voor deze opleiding kozen. Kennis overbrengen, met kinderen werken, iets doen voor de maatschappij..
Het zette me aan het denken. Docente wiskunde worden wist al toen ik op de basisschool zat. Ik zou docente worden, dat was mijn plan, zonder iets achter de hand te hebben. Dit idee bleef op de middelbare. Welke beroepskeuzetest of interessetest ik ook invulde, er kwam altijd hetzelfde uit: ik ben exact en ik moet het onderwijs in. Geen verrassing, want dat was (en is!) ook precies wat ik wilde. Het zit in de familie, ik vind wiskunde een heerlijk vak, ik vind het leuk om uit te leggen en om met kinderen bezig te zijn. Bovendien vind ik het heerlijk om te praten. Wat wil je nog meer!
Dat is waarom ik docente wiskunde word. Nu ga ik naast mijn lieve vriendinnetje zitten die mijn 5x5x5 kubus heeft gepikt en die nu oplost. Daarnet had ze al mijn octagon prisma opgelost. Wat is ze toch slim! =D
Geen opmerkingen:
Een reactie posten