Op Twitter heet het een Tweet, op Facebook een Notitie of status, op Hyves een WieWatWaar (WWW): een klein berichtje waarin je vertelt wat je aan het doen bent. Dit kan iets alledaags zijn: "weer thuis, heerlijk genoten van 3 dagen Maastricht. Morgen worden eindelijk de klassen bekend =) @ Pabo Thomas More" of "Vanavond Bone Collector kijken, Denzel Washington is echt een goede acteur =) @ home.". Anderen kiezen voor een grotere mededeling: "Geboortekaartje is besteld. Nu alleen nog de tekst bedenken wat er op moet. @ thuis". Sommigen vinden het leuk om hun hele week online te zetten: "maandag tot en met donderdag stage. maandag avond werken van 5 tot kwart over 8., woensdag werken van 5 tot half 8 en dan van 8 tot 9 sporten. donderdag avond boodschappen doen. vrijdag van 10 tot 5 werken daarna me schatje van station halen (L) en in avond vrienden avond. zaterdag ikea en korfbal en in avond chillen en film kijken met me schatje en sabrina en frank op halen van feest. zondag naar me opa. =D @ mijn week"
Over al deze berichtjes valt iets te zeggen. Bij de alledaagse denk ik over het algemeen: "Leuk dat je dat hebt beleeft, heel plezierig voor je, maar mij kan het echt niks schelen!" Uitzonderingen daargelaten, natuurlijk. Bij de bijzondere berichtjes vind ik het dan weer leuk dat het geplaatst is. Je hebt je voet gebroken of je Propedeuse gehaald, dan is het wel fijn als velen je beterschap wensen of je feliciteren. Maar waarom je nou je hele week online zet (in nou niet bepaald correct Nederlands..), dat zou ik echt niet weten! Misschien als digitale agenda, of laten zien dat je het druk of gezellig hebt.. Geen idee, als diegene er maar vrolijk van wordt.
Zo af en toe plaats ik ook een WWW. Een grapje dat ik had meegemaakt, of een aparte uitspraak. "Ik voelde me net Marte Jacobs in het gelijknamige boek van Tim Krabbe. Emile Binnenbaum schrijft n gedichtje, wat alleen zijn speciale meisje, Marte Jacobs, zal snappen. Het was zo lief!(L) @ Herkansing Natuurkunde" dateert uit april 2010, maar ik weet nog precies waar het over ging. Ik had mijn herkansing van het schoolexamen Natuurkunde in gymzaal 2. Een docent, een vriend kan ik wel zeggen, zou er niet bij zijn. Het toeval wilde dat de schoolexamens waar hij bij was, ik een voldoende had en waar hij niet aanwezig was, ik onder de 6 had. Bij slechts twee was hij er niet, dus de schade bleef beperkt. Maar hoe dan ook: bij de herkansing was hij niet aanwezig, en dat wist ik. Halverwege het schoolexamen wil ik wat op het kladblaadje schrijven, als ik merk dat er al op geschreven is. "Succes" staat er, met zijn initialen. Ik begon te glunderen en begreep meteen dat het van hem was. Zo lief!
"Mevrouw S. ... In januari hadden wij t over kunst algemeen, over Boudewijn de Groot...' xD @ Open Podium" geeft een hele herinnering met zich mee. Dit berichtje komt uit eind april 2010, terwijl het verhaal begint in januari. Het is een lang verhaal dat een ander verhaal met zich meebrengt, en iedere keer als ik het nummer Avond hoor of als ik dit verhaal vertel, giert de adrenaline door mijn lijf en beleef ik het moment opnieuw. Ik zal er eens een blog over schrijven, omdat ik het persoonlijk een van de gekste (en bekendste!) verhalen van mij vind.
Verder staan er grapjes tussen. "Daar zit een gleuf, daar moeten je vingers in.", "Het nieuwe ziekenhuis is net een dagje open en ik heb er al in gelegen..", "Thomas, ik ben even in gesprek. En als grote mensen praten, moeten kleine mensen stil zijn. Maar meneer..." of "Meneer, door u heb ik een witte vlek op mn muur". Stuk voor stuk belevingen die ik tot in detail weer voor me zie. Achteraf zijn ze toch wat minder grappig, zeker als je het probeert uit te leggen aan mensen die er niet bij waren, maar de herinneringen zijn goud waard!
* de berichtjes uit de eerste alinea zijn niet van mij afkomstig, maar heb ik rechtstreeks van Hyves geplukt
Verder staan er grapjes tussen. "Daar zit een gleuf, daar moeten je vingers in.", "Het nieuwe ziekenhuis is net een dagje open en ik heb er al in gelegen..", "Thomas, ik ben even in gesprek. En als grote mensen praten, moeten kleine mensen stil zijn. Maar meneer..." of "Meneer, door u heb ik een witte vlek op mn muur". Stuk voor stuk belevingen die ik tot in detail weer voor me zie. Achteraf zijn ze toch wat minder grappig, zeker als je het probeert uit te leggen aan mensen die er niet bij waren, maar de herinneringen zijn goud waard!
* de berichtjes uit de eerste alinea zijn niet van mij afkomstig, maar heb ik rechtstreeks van Hyves geplukt
Geen opmerkingen:
Een reactie posten