Aftellen: Is er meer homohaat?

Vrijdagochtend, ik loop de trap af om te ontbijten. Op de bank ligt de krant van mijn broer. Ik smeer wat boterhammen met pindakaas, schenk melk in en neem plaats. Op de voorkant een gouden kalf (met uiers!): vanavond worden De Gouden Kalveren uitgereikt. Onder aan de pagina staan korte nieuwsblokjes, verder in de krant kun je het hele artikel lezen.
Mijn oog valt op de kop "Neemt haat tegen homo toe?" Mijn nieuwsgierigheid is gewekt en lees het artikel.

Hoe erg is de homohaat in Nederland?

Meer media-aandacht en aangiftes betekent niet: meer intolerantie

Na incidenten in grote steden werd vandaag bekend dat een homostel in Ulft, de Achterhoek, weggepest is door treiterende kinderen uit de omgeving. Homo’s zouden ‘massaal geterroriseerd’ worden, schreef de Telegraaf eerder deze week. Een homostel uit Den Haag deed zijn verhaal in de krant: het stel zou weggepest zijn door buurtkinderen en de gemeente zou ,,drie keer niets”, gedaan hebben om het stel te helpen. De gemeente ontkende, maar de PVV eiste desondanks het aftreden van de burgemeester. Binnenkort staat er een spoeddebat in de Tweede Kamer op het programma.Dit was al het zoveelste incident in korte tijd over homogerelateerd geweld dat de kranten haalt. Is het een mediahype, of is er echt sprake van meer agressie tegen homoseksuelen? En: hoe homotolerant zijn we nog?

Is het onveilig voor homo’s? 
Wie de incidenten van de laatste maanden bij elkaar optelt, zou denken van wel. De Amsterdamse politie meldt in juni dat er in 2010 487 homogerelateerde incidenten zijn gemeld: 30 procent meer dan een jaar eerder. In augustus schrijft het AD over een homostel in Amstelveen dat na ‘jarenlange’ pesterijen besluit te verhuizen. De kranten staan al maanden vol van kritiek op de ‘slappe’ Utrechtse burgemeester Aleid Wolfsen, die niet hard genoeg optreedt na meldingen van een gepest homostel in Leidsche Rijn. En deze week is het opnieuw raak. De Telegraaf schrijft over een homostel dat zou zijn weggepest door schoolkinderen in Den Haag. De PVV eist het aftreden van burgemeester Jozias van Aartsen en vraagt een spoeddebat aan.
Wat is er aan de hand?
Homo’s die worden bespuugd of uitgescholden op straat. Tweederde van de naar schatting één miljoen Nederlandse lesbiennes, homo’s, biseksuelen en transseksuelen maakt het een keer mee in zijn of haar leven. Maar of het ook erger wordt? Moeilijk te zeggen, volgens deskundigen. De toegenomen aandacht in politiek en media (zie grafiek), kan ook een vertekend beeld geven: hoe meer aandacht, hoe vaker het lijkt voor te komen.

Maar zijn er meer aangiftes? 

Ja. Maar dat hoeft nog niet te betekenen dat er ook meer geweld is tegen homoseksuelen. De Amsterdamse politie verklaart de toename vooral door een toegenomen aangiftebereidheid. Homo’s doen hun mond sneller open, gesteund door meer aandacht van de overheid. De Amsterdamse politie heeft een speciaal politieteam (Roze in Blauw), dat zich richt op geweld tegen homoseksuelen. En Utrecht heeft een Gay Alert, waar slachtoffers zich kunnen melden.
Ook de Gay Krant heeft na het incident in Den Haag een meldpunt geopend. Ongeveer zestig meldingen (pesten@gk.nl) kwamen er tot gisteren binnen, waarvan een groot deel „zo ernstig dat je ervan schrikt”, aldus hoofdredacteur Henk Krol.
Veel van de meldingen zijn van slachtoffers die de weg naar de politie niet weten te vinden. Opvallend: er kwamen bijna geen meldingen uit Amsterdam, waar homogerelateerd geweld speciaal door de politie wordt geregistreerd en de strafmaat onlangs is verzwaard.
 
En de daders, wie zijn dat?
‘Weer homostel weggepest door allochtone jeugd, nu in Den Haag. Onaanvaardbaar’, twitterde PVV-leider Geert Wilders toen hij hoorde van het weggepeste stel in Den Haag. Feit is dat het merendeel van het anti-homogeweld wordt gepleegd door autochtonen. Dat blijkt uit onderzoek van socioloog Laurens Buijs van de UvA onder daders van anti-homogeweld in Amsterdam.
Nederlands-Marokkaanse jongeren zijn wel oververtegenwoordigd: ze plegen 36 procent van de geweldsdelicten, terwijl 16 procent van de Amsterdamse jongeren een Marokkaanse achtergrond heeft. Vaak gaat het om jarenlange conflicten tussen buurtbewoners en is geaardheid niet de enige reden. Buijs: „Een auto, die verkeerd geparkeerd staat. Een heg, die niet goed geknipt is.”
De daders staan ook niet per se heel negatief ten opzichte van homoseksualiteit. Onder daders heerst ‘voorwaardelijke acceptatie’ met een sterke nadruk op ‘mannelijkheid’. Een homo? Prima, zolang hij zich maar als een ‘echte man’ gedraagt. Onder allochtone jongeren speelt de macho en straatcultuur meer dan onder autochtonen. Ook zijn ze relatief lager opgeleid.
Dat verklaart ook dat we veel minder daders zien onder de groep die het negatiefst over homo’s denkt: kerkgangers. Uit een studie naar de acceptatie van homoseksuelen in Nederland van het SCP blijkt dat de helft van de mensen die minstens één keer per week naar de kerk gaat homoseksualiteit afwijst.
Daders zijn meestal mannen, die vaak met hun eigen seksualiteit worstelen. Uit een Amerikaanse studie bleek dat homofobe mannen het meest opgewonden raakten van porno met twee mannen.

Zijn we soms minder tolerant geworden?
Integendeel. De acceptatie van homoseksuelen in Nederland neemt juist toe. Dat bleek onlangs nog uit een onderzoek van het Sociaal en Cultureel Planbureau (SCP) in een studie naar de acceptatie van homoseksuelen in Nederland. Hoofdredacteur Henk Krol van de Gay Krant zegt ondanks zijn zestig brandbrieven: „We zijn nog altijd het meest tolerante liberale land ter wereld op het gebied van homo-emancipatie.”
Negen op de tien Nederlanders heeft geen moeite met homoseksualiteit. Allochtonen hebben er meer moeite mee. Zo staat ongeveer 30 procent van de Turkse-Nederlanders en 25 procent van de Marokkaanse-Nederlanders negatief ten opzichte van homoseksualiteit.
Uit het onderzoek komt Nederland naar voren als het meest homovriendelijke land van Europa: zo voelen Nederlanders zich het minst ongemakkelijk bij een homoseksuele regeringsleider of buren, vinden ze het vaakst (70 procent) een seksuele relatie tussen twee personen van hetzelfde geslacht niet verkeerd en zijn ze het vaakst van alle Europeanen voor het homohuwelijk (ruim 80 procent). Vergeleken met eerdere onderzoeken blijken Nederlanders steeds toleranter. Ook keuren steeds minder Nederlanders gelijke rechten voor homoseksuelen af. En uit nieuw onderzoek blijkt dat Nederlandse moslims het positiefst denken over homoseksualiteit van alle moslims in Europa.
Wat wel een groot probleem blijft: het afkeuren van zogenoemde ‘zichtbare homoseksualiteit’. Bijna 40 procent van de Nederlanders vindt het nog altijd aanstootgevend als twee mannen zoenen. Maar ook dat wordt minder: vier jaar geleden was dat nog de helft.

Bron. 

"Massaal geterroriseerd", beweert de Telegraaf. Wat moet ik me hierbij voorstellen? Dat elke homoseksueel elke dag eieren naar het hoofd gegooid krijgt? Dat lijkt me wel erg sterk. "Massaal", ik zal mijn woordenboek er bij pakken. "zwaar gezamenlijk" zegt www.woorden-boek.nl. Dat klinkt indrukwekkend! Homo's worden dus zwaar gezamenlijk geterroriseerd. Ook maar "terroriseren" opzoeken: "stelselmatig schrik inboezemen door gewelddaden; door schrikaanjaging en geweld beheersen". Ik maak hieruit op dat, volgens de Telegraaf, Homo's zwaar gezamenlijk stelselmatig schrik ingeboezemd krijgen." Nou, dat klinkt wel algemeen. Als je rustig op een bankje zit, en er gaat opeens een auto-alarm af, dan schrik je ook. Stel dat elke dag een alarm afgaat, dan is dat ook stelselmatig. Nou ja, ik nam de Telegraaf al niet al te serieus.
Geert Wilders twitterde: "Weer homostel weggepest door allochtone jeugd, nu in Den Haag. Onaanvaardbaar." Maar wat stelt het onderzoek door socioloog Laurens Buijs: "het merendeel van het antihomogeweld wordt gepleegd door autochtonen." Toch een beetje spijtig, meneer Wilders, wel de feiten kennen alsjeblieft. Ik wil nu niet beweren dat allochtonen zeer homovriendelijk zijn, maar mijn persoonlijke ervaringen zijn niet negatief. Ook niet over autochtonen, overigens.
Wat blijkt uit het artikel: "De acceptatie van homoseksuelen in Nederland neemt juist toe." Nou, dat vind ik mooi! Ik heb het gevoel dat het allemaal groter lijkt dan het is. Er waren altijd al geweldsdelicten tegen homo's, nu wordt er alleen meer aangifte gedaan en komt het meer in het nieuws. De PVV, niet echt een favoriet bij mij, probeert daar dan van te profiteren en zeggen dat het komt door de allochtonen. Gelukkig kon meneer Wilders zich deze keer wel fatsoenlijk uiten.

Aftellen: Een homoseksuele leerkracht (2)

Klacht homoseksuele leraar bij CGB
Een homoseksuele basisschoolleraar heeft een klacht ingediend bij de Commissie Gelijke Behandeling (CGB) om te voorkomen dat hij om zijn geaardheid wordt ontslagen. De gereformeerde school in Oegstgeest waar de man werkt, heeft hem geschorst en dreigt met ontslag.
Volgens homobelangenorganisatie COC is de seksuele voorkeur van de leraar de enige reden voor zijn schorsing.
De leraar hoopt door het aanvechten van zijn zaak ook de situatie voor andere homoseksuele docenten op confessionele scholen te verbeteren. Het is de eerste keer dat een homoseksuele leraar in het openbaar zijn ontslag aanvecht.

De school wil niet inhoudelijk op de zaak reageren.

Bron. 

Dit vind ik echt heftig nieuws! Deze leraar voelde zich blijkbaar wel op z'n gemak op deze basisschool, anders kom je niet uit de kast. Het was een gereformeerde school en hebben het dus niet zo op homoseksuelen, maar blijkbaar voelde hij zich er zo veilig en vertrouwd, dat hij er toch voor uitkomt dat hij op mannen valt. Tenminste, ik neem aan dat hij er zelf voor uitkwam, want hoe moet de school het anders weten? Sociale websites doorzocht, zijn agenda doorgebladerd, naar zijn huis achtervolgd, de telefoon afgeluisterd? Hoe dan ook, hij is homo en de schoolleiding weet het. Dat is dan schijnbaar een reden om iemand te schorsen en zelfs te ontslaan. 

Groot gelijk dat deze leraar een klacht heeft ingediend. Dit verdient aandacht, want het is toch te gek voor woorden dat je in Nederland om je seksualiteit ontslagen kunt worden!

Aftellen: transseksuelen.

Nog 13 dagen. Nog 13 dagen en dan is het 11 oktober. 11 oktober, internationale coming-out day. Vandaag zit ik precies op de helft. 13 blogs geschreven, nog 13 te gaan. Nog 13 dagen, en dan ga ik over andere onderwerpen schrijven, doen alsof ik veelzijdig ben ("maar Miek., je bent al veelzijdig!" "Dankjewel, lief stemmetje in mijn hoofd"). Ik ga dan, denk ik, lijstjes maken. Vijf dingen die ik leuk/stom/grappig vind. Ja, dat ga ik doen! En een blog met "foto van de week", om een beetje cultureel te worden. Ja, ik wil laten zien wat de wereld te bieden heeft.

Maar eerst nog de rubriek "Aftellen", met vandaag het onderwerp transseksuelen. Maandag was er een documentaire op TLC (ken je de zender? Echt leuk hoor, met vrouwvriendelijke reclames en leuke programma's, onderdeel van Discovery, net als Animal Planet). Die documentaire, "Becoming Chaz", ging over Chestity Bono, over hoe zij worstelde met haar uiterlijk en dat ze een man wilde zijn. Ze was lesbisch en vond het absoluut niet fijn om rond haar borsten te worden aangeraakt. Doen alsof die niet bestonden, alsof het plat was. Ze slikte hormonen en liet haar borsten weghalen: zij werd een hij.

Een operatie omdat je jezelf niet mooi vindt. Bijna iedereen heeft er weleens over nagedacht. Vetrolletje hier, rimpeltje daar. Je kunt crèmes kopen die het tegengaan (schijnbaar), je onderneemt plastische chirurgie of je laat het maar. 

Sommige operaties kan ik me prima voorstellen. Een borstverkleining, bijvoorbeeld, omdat je door het formaat last van je rug hebt. Of een vorm van huidtransplantatie, omdat je brandwonden hebt. In sommige gevallen ook vet weghalen, als het levensgevaarlijk wordt. "Tja, dan had diegene eerder moeten beginnen met gezonder eten en wat meer bewegen." Maar zo simpel is het niet altijd, andere factoren spelen ook een rol.

Andere operaties begrijp ik dan weer minder. Een borstvergroting, omdat ze cup C te klein vinden. Of een behandeling met botox, omdat ze op hun 50e kraaienpootjes krijgen. Een neuscorrectie, omdat hij niet op die van weet-ik-veel-welke-ster lijkt. Wees dan gewoon tevreden met wat je hebt!

Anders zit het bij transseksuelen, als je het mij vraagt. Het is een ingrijpende operatie, zowel voor de conditie als voor het uiterlijk van je lichaam, je geest en voor familie en vrienden. Dit is wel iets anders dan je billen niet mooi genoeg vinden: je vindt het verschrikkelijk om in dit lichaam te zitten!

Het lijkt mij heel zwaar om in het 'verkeerde' lichaam te zitten. Je voelt je een man, maar zit in een vrouwenlichaam. Iedereen reageert ook op je als een vrouw. In de puberteit krijg je borsten, terwijl je die absoluut niet wilt. Je voelt je zo ongelukkig, dat je grijpt naar de drugs of alcohol en dat je serieus overweegt om zelfmoord te plegen. Hoe ongelukkig ben je dan wel niet, dat je besluit om een geslachtsverandering onder te gaan? Dat je echt geen andere uitweg ziet. Ik vind je dan moedig, aangezien je nog de wil hebt om te leven, zelfmoord zou minder pijnlijk zijn en dat proces duurt korter. Hoe moedig ben je dan wel niet om tegen vrienden en familie te zeggen dat je niet lekker in je vel zit, letterlijk, en dat je een man wilt worden. 

Een mooie documentaire, ik kan niks anders zeggen. 

Aftellen: In de gevangenis

Ik vond een opmerkelijk krantenartikel over een moordenaar en een verkrachter die in de gevangenis willen samenwonen. Ze hebben elkaar daar ontmoet en zijn daar ook getrouwd. Nou ja, lees het zelf maar:

Drievoudig moordenaar (51) en verkrachter (26) willen gaan samenwonen in cel© belga

Heel vreemd verzoek van twee gevangenen in Leuven-Centraal. Drievoudig moordenaar en travestiet Rik Debrabandere (51) en zijn echtgenoot, verkrachter Mike Vandamme (26), willen gaan samenwonen in een cel. Een jaar na de omstreden trouwpartij van het homopaar in de gevangenis willen ze nu 's nachts samen in een cel slapen. Bij hun officieel verzoek stak een medisch attest dat Debrabandere best niet alleen slaapt. De directie heeft nog geen beslissing genomen. Dat meldt de krant Het Laatste Nieuws.
Debrandere is geen doetje. Hij kreeg in 2001 levenslang voor drie krankzinnige moorden, gepleegd in drie landen en op drie maanden tijd. Zijn 25 jaar jongere man Mike Vandamme is veroordeeld voor verkrachting. Toen ze vorig jaar trouwden, had koele killer Rik Debrandere zich zelfs als zijn vrouwelijke alter ego Erika verkleed. Hun huwelijk werd toen geconsumeerd in de bezoekersruimte.

Attest
Sinds kort zitten ze in aanpalende cellen. Ze mogen tot kwart voor acht 's avonds samen in een cel zitten. Nu wil het homokoppel nog verder gaan. Ze willen ook in hetzelfde bed slapen en daarvoor hebben ze een officieel verzoek bij de directie ingediend. Helemaal te gek om los te lopen is het doktersattest dat bij dat verzoek steekt. Dat stelt dat de medische toestand van Debrabandere van die aard is dat best iemand bij hem in de cel verblijft. Het liefst van al zijn Mike natuurlijk.
Bron.

Een apart verhaal, als je het mij vraagt. Het lijkt mij ook raar om mee te maken. Je bent een travestiet en een moordenaar, je wordt tot levenslang veroordeeld en daar zit je dan: in de gevangenis. Ergens zit er dan iets mis in je hoofd, want je pleegt niet zomaar drie moorden. Dan vind je iemand waar jij wel interesse in hebt, en het is wederzijds. Dat lijkt me al lastig, want 1) het is een mannengevangenis, maar het meerdendeel op vrouwen valt, 2) je kunt je liefde niet zomaar uiten, want het is nog steeds een gevangenis, voor je het weet ben je het mikpunt van pesterijen.
Maar ja, ze hebben hun liefde geuit en zijn getrouwd, nu willen ze nog samenwonen. Mocht het verzoek worden goedgekeurd, ben ik benieuwd of er meer hetero- en homoparen gaan samenwonen.

Aftellen: Lesbische moeders

Volgens het CBS woonden in 2009 in Nederland ongeveer 25.000 vrouwelijke en 31.000 mannelijke koppels samen. Bij 20% (5000) van de vrouwenparen wonen kinderen en bij 3% (930) van de mannenparen. Niet bekend is hoeveel kinderen tijdens de homoseksuele relatie geboren zijn of in een eerdere heteroseksuele relatie. 

Hoewel de kinderen opgroeien in een samenleving met een grote acceptatie van homoseksualiteit, heeft een substantieel deel van de Nederlandse bevolking bedenkingen bij homoseksuele ouders. Wat betekent dat voor die ouders en voor hun kinderen?

Over de lesbische moeders en hun kinderen begint zich dankzij het langlopende onderzoek van de Universiteit van Amsterdam wel iets af te tekenen. Tot nu toe blijken kinderen met twee moeders in hun sociaal-emotionele ontwikkeling niet te verschillen van kinderen die opgroeien in een traditioneel gezin met een vader en een moeder.

Lesbische moeders en hun kinderen krijgen veel onaangename reacties van de omgeving. Ruim twee derde van de moeders zegt nieuwsgierige vragen te krijgen, die kennelijk niet als zuiver neutrale belangstelling overkomen. Ook roddelen komt volgens de moeders veel voor (drie op de tien moeders noemen dat). De kinderen bleken soortgelijke ervaringen te hebben. Ze zijn vaak het mikpunt van grapjes (61%), krijgen veel nieuwsgierige vragen (57%) of negatieve opmerkingen over de seksuele voorkeur van hun moeders (45%) en staan bloot aan geroddel (31%). Over het algemeen was er geen verschil tussen de jongens en de meisjes, behalve dat meisjes vaker zeggen dat er over hen geroddeld wordt.

Bron.

Nieuwsgierige vragen, die kennelijk niet als zuiver neutrale belangstelling overkomen. Wat moet ik me hier precies bij voorstellen? Misschien over de donor, dat daar over doorgevraagd wordt. Wie is hij, ken je hem, wat zijn zijn eigenschappen, hoe ziet hij eruit, is het in het ziekenhuis of zo gebeurd, hoe voelt je partner zich eronder.. Als iemand dit aan mij zou vragen, mocht de tijd er rijp voor zijn, dan zou ik het nog steeds als belangstelling zien. Nou ja, het ligt er wel aan wie het vraagt, een goede vriend zal het vragen uit belangstelling, een onbekendere zou eerder stof voor roddelen willen. 

Mij lijkt het eigenlijk ook lastig om erover te praten. Het moment dat je tegen je ouders vertelt dat jullie in verwachting zijn, hoe reageren de ouders? Leuk om een kleinkind te krijgen, maar mij lijkt het ook vele vragen oproepen. Hoe zullen anderen, die jou minder goed kennen, reageren? "He, je bent toch lesbisch, hoe kan dit dan?"
Ja, dan kan ik me goed voorstellen dat er vragen verschijnen.

Aftellen: Groen is Gras

groen is gras
groen is gras
onder mijne voeten
‘k heb verloren beste vriend
Ik zal hem zoeken moeten
hee daar plaatsgemaakt
voor de jonge dame
en de koekoek op het dak
zingt zijn lied op zijn gemak
o mijn lieve Augustijn
deze dame zal het zijn

Een leuk vrolijk kinderliedje, maar wat betekent het eigenlijk? Is het wel een vrolijk kinderliedje? Het werd gisteren in het kort verteld bij Echt Waar?!, maar ik wilde er meer over weten.  Een zoektocht op internet volgde, maar niet geheel met het gewenste resultaat. 

Groen is gras, groen is gras, onder mijne voeten
Iemand loopt blijkbaar met gebogen hoofd en in gedachten verzonken. Staart naar de grond en ziet niet de wereld om zich heen. Een vrolijk iemand kijkt voor zich uit. Iemand die treurt, kijkt naar de grond onder zijn voeten.

'k ben verloren beste vriend, 'k zal hem zoeken moeten
De ik-figuur is een goede vriend verloren. Het kan zijn dat die vriend dood is, maar dat is niet duidelijk. Normaal gesproken ga je niet op zoek naar iemand die dood is. Of je moet nog in een soort van ontkenningsfase verkeren.

Hee daar, plaats gemaakt voor een jongedame! Dit lijkt wel naar een begrafenis te verwijzen. Bij een begrafenis wordt er van voorbijgangers verwacht dat ze plaats maken voor de treurenden, en de treurenden voorrang geven.Dus waarschijnlijk is de ik-figuur een jonge vrouw van wie haar vriend is overleden.

En de koekoek op het dak, zingt zijn lied op zijn gemak
Als je treurig bent, komt het extra hard aan om te merken dat het leven om je heen gewoon doorgaat. Zingende vogels worden in gedichten vaak gebruikt om het verdriet van de ik-figuur te onderstrepen, en aan te geven hoe weinig begripvol de wereld om je heen is.

Oh, mijn lieve Augustijn“De ik-figuur treurt om Augustijn,” lees ik op het internet. Teleurgesteld blijf ik naar het scherm staren. Is dat alles?  Dat kan ik zelf ook nog wel verzinnen! Maar wie is die Augustijn dan? De pottenbakker uit Bergen op Zoom? De Nederlandse theoloog? Ik zal het waarschijnlijk nooit weten.

Deze dame zal het zijn
En ook voor deze zin is geen verklaring te vinden. Misschien bedoelt de schrijver eigenlijk: “Ja, hoor dat heb ik weer. Het zal deze dame eens een keer niét zijn, die pech heeft. Nou is natuurlijk net uitgerekend mijn vriend weer dood.”

Bron. 

Ja, een begrafenis, dat werd ook gezegd op de televisie, maar waar is het stukje van de homoseksueel dan? Verder speuren op internet dan maar. Na een tijdje vond ik het volgende:

Omdat het van oorsprong geen kinderliedjes zijn maar vaak gezongen journalistiek. Vroeger waren er geen kranten en zong men het nieuws. Als traditionals hebben ze dankzij kinderen kunnen overleven.
Van dat groen is gras heb ik een analyse gelezen. Het gaat over een man, homo, die zijn vriend is verloren. Die vriend ligt onder de groene zoden. Aan een (gedwongen) huwelijk met een jonge dame ontkomt hij niet.

Bron.

Nou, hier zal ik het mee moeten doen, want verder kom ik niet.

Een homoseksueel is zijn vriend verloren (begraven) en wordt nu gedwongen tot een huwelijk met een dame. Wat een betekenis! =D

Aftellen: seksuele voorlichting

Op de middelbare school, de basisschool en soms zelfs de peuterspeelzaal: overal wordt seksuele voorlichting gegeven. Over wat seks precies is, dat het fijn moet zijn en geen verplichting, welke ziektes er zijn en hoe deze  te voorkomen. Ook lichtere zaken komen aan bod, over wat de puberteit inhoudt en wat liefde is.

Zo af en toe, als je op een ruimdenkende school zit, kan het ook nog gaan over homoseksualiteit. Over het algemeen gaat het dan over wat homoseksualiteit inhoudt en dat het normaal is. Maar gebruik over condooms, een beflapje, glijmiddel, daten, ontmoetingsplaatsen of ziektes die vaker bij homo's voorkomen (denk aan Aids) wordt nauwelijks gesproken.

Wat vind ik daar nou van? Ergens vind ik de uitleg, de voorlichting, niet volledig. Aan de andere kant: als 10% van de klas slechts homo is, twee kinderen per klas dus, is het ook wel aan de overbodige kant om het uitgebreid te hebben over voorlichting voor homoseksuelen, als de meerderheid er niks aan heeft.

Het belangrijkste vind ik dat er gewoon aandacht aan seksualiteit wordt besteed. Over liefde, seks, loverboys, ziektes en voorbehoedsmiddelen, voor wie dan ook.

Aftellen: positieve discriminatie

Discrimineren: een voorkeursbehandeling, verschillend behandelen, het maken van onderscheid, in de meest neutrale zin. Vaker hoor je iets als "het ongelijk behandelen en achterstellen van mensen op basis van afkomst, sekse, huidskleur, etc." Dit klinkt dan weer erg negatief.

Er is ook positieve discriminatie, zelfs als het gaat om homoseksualiteit. Ik las laatst het volgende artikel:
 
Gezocht: een homo
• Bedrijf zoekt letterlijk naar homoseksueel in personeelsadvertentie • Homobelangenorganisaties zijn “niet gelukkig”

Gezocht: een homo. Die heeft alle eigenschappen die nodig zijn voor een baan als commerciëel officemanager bij adviesbureau ResetManagement, vindt zakelijk leider Nono Schrader en dus adverteert ze er openlijk mee. Het COC en de Commissie Gelijke Behandeling zijn er echter “niet gelukkig” mee.

Maar Schrader is vastbesloten: voor de invulling van de vacature officemanager geeft ze de voorkeur aan een homoseksueel, omdat ze er in het verleden goede ervaringen mee heeft gehad. “De meeste homo’s ken ik als zeer consciëntieus, gedreven, zelfwerkzaam, hulpvaardig en toch met voldoende testosteron om op een hoogst aangename manier assertief te zijn en aan te geven wat wanneer wel en niet haalbaar is. Die combinatie maakt iemand tot een medewerker waar je van op aan kunt.” Bovendien streeft het bedrijf naar diversiteit op de werkvloer. Schrader: “Wij vinden: hoe diverser de club, hoe vernieuwender de ideeën.”

Vera Bergkamp, voorzitter van homobelangenorganisatie COC, is blij dat bedrijven de toegevoegde waarde zien van diversiteit op de werkvloer. “Toch zijn we geen voorstander van het opnemen van seksuele voorkeur in een personeelsadvertentie, omdat gekwalificeerde hetero’s daardoor bij voorbaat worden uitgesloten.” Marcel Scholten, woordvoerder van de Commissie Gelijke Behandeling, sluit zich daarbij aan. “Het gaat om een uitzondering op gelijke behandeling, daar mag je niet lichtzinnig over doen. Het is dus niet toegestaan om voorkeursbeleid te voeren voor bijvoorbeeld mannen, homoseksuelen of moslims.”

ResetManagement weet natuurlijk wel dat iedereen dezelfde kans op een baan moet hebben. “Op zich is het begrijpelijk en terecht dat er bij een vacature geen voorkeur mag worden uitgesproken. Maar over het algemeen hebben we die toch en dan kun je de ander en jezelf een hoop tijd en gedoe besparen door het gewoon aan te geven. Bij gelijke geschiktheid geven wij de voorkeur aan een homo”, zegt Schrader vastbesloten.

Het COC geeft echter voorkeur aan andere manieren om een bedrijf aantrekkelijk te maken voor lesbische vrouwen, homomannen, bi’s en transgenders. “Je kunt bijvoorbeeld een netwerk van ‘roze’ medewerkers starten en er voor zorgen dat iedereen zich veilig voelt om zichzelf te zijn. Want nog altijd is één op de drie werknemers op het werk niet uit de kast”, benadrukt Bergkamp.

Dit is dan weer het uiterste. Ik vind het ook een beetje beledigend: alsof homo's allemaal dezelfde eigenschappen hebben, alsof ze als poppen van de fabrieksband komen rollen. Het geeft me het gevoel alsof er maar een soort homo is, tegenover een grote verscheidenheid aan hetero's. 
Ik zou het bovendien niet prettig vinden als ik wist dat ik was aangenomen, omdat ik een vriendin heb.  Een aparte voorkeursbehandeling.

Bron. : metro.nl

Aftellen: van mijn meiske

Hier volgt een blog die mijn allerliefste meiske heeft geschreven. Met haar toestemming plaats ik deze, omdat ik het gewoon een hartstikke lieve en mooie blog vind!

Love's such an old-fashioned word

Met haar is alles leuk. Of we het weekend nou hebben volgepland of heerlijk een pyjama-hang-dag inlassen, als ze bij me is voel ik me gelukkig. Of we nou naar de dierentuin gaan, een film kijken of gewoon samen niks-doen. Lekker tegen elkaar aan kruipen op de bank en er simpelweg van genieten dat ze bij me is.
Zelfs mijn onderbewustzijn houdt van haar. In mijn slaap geef ik haar soms een kusje. En als ze mij een kusje geeft terwijl ik in dromenland ben, schijn ik heel lief te lachen. Ik mis haar als ze 's nachts naar haar matrasje op de grond verhuist, omdat mijn éénpersoonsbed eigenlijk te klein is om samen een hele nacht in te liggen. Dan pak ik mijn cuddlebug en ga ik daarmee knuffelen. Zo jammer dat ik het zelf niet kan zien!
Als m'n meisje dat dan 's ochtends aan me vertelt, begint ze helemaal te stralen. En iedereen moet van haar ook weten dat ik dit soort schattige dingen in mijn slaap doe. Op een verjaardag vertelt ze het aan alle gasten, met een grijns van oor tot oor. Dan glimlach ik alleen maar. En ik geniet in stilte van haar blije, stralende aanwezigheid. En van haar liefde voor mij.
Liefde is iets raars. Maar ik koester ieder moment dat ik ervan mag ervaren.

Bron: Deletereset.blogspot.com

Troonrede voor Dummies

• Het gaat slecht maar daar merken we eigenlijk maar weinig van. 't Zou toch wel fout kunnen gaan, dus moeten we wel iets doen.
  
• Wij doen het wel goed maar dat buitenland is niet helemaal betrouwbaar, dus daar moeten we wel een beetje rekening mee houden.
  
• We moeten meer samenhangen.
  
• Er zijn landen in Europa die er een zootje van maken. Daarom moeten we het goede voorbeeld geven.
  
• Wij schaffen een hoop dingen af zodat jullie zelf 's een keer dingen kunnen gaan verzinnen.
  
• Jullie moeten 's wat meer samenhangen. Of had ik dat al gezegd?
  
• Iedereen heeft last van de bezuiningen. Dat is prima, behalve dan voor mensen die geen keus hebben, misschien.
  
• Als het kan verschuiven we de problemen naar lagere overheden. Misschien kunnen die dan de problemen verschuiven naar anderen.
  
• Eigenlijk zouden we 't liefst die hele overheid wel willen afschaffen. Dat zou een hoop opleveren, maar dat gaat te ver.
  
• Die banken maken er een zooitje van dus die moeten maar 's wat mee gaan betalen aan de overheid.
  
• Onderwijs en blijven leren is heel belangrijk. Dus doe 's wat beter je best.
  
• We willen meer politie en we gaan meer boeven vangen.
  
• Jullie worden steeds maar ouder. Dat wordt te duur, dus werk nog maar even wat langer door en eet gewoon 's wat minder.
  
• Mensen die zich niet aan de regels houden gaan we harder aanpakken.
  
• Verder gaat het allemaal best wel lekker. Wij zijn best wel optimistisch, ergens. Nu de rest nog.
  
• We wensen iedereen veel wijsheid toe. Je zult het nodig hebben.

Bron: Wiswijzer +

Aftellen: Don't Ask, Do'nt Tell

In december plaatste ik de blog "Don't Ask, Don't Tell", waarin ik onder andere meldde dat er op 22 december 2010 president Obama officieel tekende voor de afschaffing van het DADT-beleid. En vandaag, net geen negen maanden later, is dit beleid dan ook daadwerkelijk afgeschaft! 

NRC-Next meldt er het volgende over:

Afgelopen nacht, om 1 minuut na middernacht, werd het Don’t Ask Don’t Tell-beleid in het Amerikaanse leger officieel afgeschaft. Na achttien jaar ‘niets vragen en niets vertellen’ mogen homoseksuelen en lesbiennes die in het leger dienen, nu eindelijk openlijk voor hun geaardheid uitkomen.

In Vermont trouwde een marineofficier direct na de opheffing zijn partner waar hij al elf jaar mee samen was. En deze soldaat op missie greep het moment aan om zijn vader te bellen en hem eerlijk te vertellen dat hij homo is. De jongen is – begrijpelijk – erg zenuwachtig, maar gelukkig lijkt zijn vader het goed op te nemen.

Dezelfde soldaat maakte al meerdere filmpjes over homoseksualiteit en het Amerikaanse leger. Tot vannacht nog altijd anoniem.Ook het moment waarop hij uit de kast kwam tegenover een van zijn collega’s, heeft hij vastgelegd.

 

Aftellen: hoe date je?

Soms dan denk je ergens niet over na, omdat het voor jou niet logisch is om mee te maken. Zo had ik bijvoorbeeld nooit nagedacht hoe vervelend het was om in een rolstoel naar school te moeten (of om überhaupt de deur uit te gaan!), tot ik er zelf in zat.

Zo hebben velen niet nagedacht, lijkt me, hoe een homoseksueel zijn/haar vriend/vriendinnetje vindt. Als je kijkt naar de middelbare school, zijn er aardig wat stelletjes. Simpel, "gewoon" gevonden binnen de muren van hun leerplek. Op latere leeftijd kent men hun metgezel van het werk, een gezamenlijke hobby of iets in die richting.*

Als homoseksueel kan het eng zijn om zomaar op iemand af te stappen. Behalve de vragen waar een hetero mee kan zitten (ben ik zijn type, is zij mijn type, wat zijn haar hobby's..) zit er eentje extra bij: is hij ook een homoseksueel? 

En mocht je niet zomaar op een vreemde willen afstappen, wat dan? Misschien ken je wel een homoseksueel, maar zeker als je nog niet zo lang open over jezelf bent, is dat wereldje klein.

Gelukkig zijn er uitgaansgelegenheden en forums, speciaal voor de homoseksuelen, anders had ik mijn vriendinnetje nooit ontmoet (face to face althans, maar dat is een ander verhaal..)

* uitzonderingen daargelaten, dit is slechts een globalisering

Aftellen: wees een man!

Donderdag plaatste ik dit feit:

• Heterojongeren hechten aan authenticiteit en hebben respect voor mensen die open zijn over hun homoseksualiteit. 

Tegelijkertijd moeten homo’s zich mannelijk gedragen en lesbo’s vrouwelijk. Homo’s die zich vrouwelijk gedragen zijn volgens hen ‘nep’ en niet zichzelf.

Dus als je homo bent en een beetje aan de vrouwelijke kant, dan schijn je dus niet jezelf te zijn! Je moet dus een masker op om "jezelf" te zijn, paradoxaal genoeg. Wees een man!

Maar.. Wat is eigenlijk "mannelijk" gedrag? Loop je dan in een footballjack en praat je over vrouwen terwijl je bier drinkt? Of draag je een broek die van je reet zakt, zodat iedereen je dure-merk-boxer ziet, en heb je streepjes in je wenkbrauw en een diamanten oorbel en noem je vrouwen je "bitch"? Of heb je alleen vieze, afgedragen kleren en heb je een baard omdat je te lui bent om je te scheren? 

Hoeveel heteromannen doen hun "leider" na, wie die leider (vriend, vader, de "coole gast" van buiten) ook mag zijn, om maar geaccepteerd te worden, een beetje waardering te krijgen, het gevoel hebben erbij te horen. In plaats van een beetje begrip te tonen voor de homo's, dat het moeilijk is om je draai te vinden, worden ze bestempeld als "fake". 

Leer jezelf en anderen eens te waarderen om wie ze zijn!

Aftellen: een homoseksuele leerkracht

Donderdag plaatste ik dit feit:

5% van de Nederlanders heeft liever geen homoseksuele leerkracht voor zijn kind.

5%, oftewel 1 op de 20 leerlingen. Met andere woorden: als ik een fulltime baan als docente heb, zijn er bijna 20 ouders die vinden dat ik moet vertrekken. Tenminste: als ze weten dat ik een lesbienne ben. Homoseksualiteit is geen reden tot ontslag, maar het zou er wel voor kunnen zorgen dat ik mij in de klas niet veilig zou voelen. Dan maar doen alsof ik een vriend/man heb, maar dan ben ik niet mezelf!

Hoe dan ook is het een lastige opgave, maar ik weiger me anders voor te doen. Iemands seksuele voorkeur heeft geen invloed op de les en ook niet op de leerlingen. Hoogstens dat ze zien dat homoseksualiteit niks geks is. 

Aftellen: het huwelijk

Op 1 april 2001 gebeurde er iets revolutionairs: in Nederland stapten er voor het eerst ter wereld homo's met elkaar in het huwelijksbootje. Qua homotolerantie staat Nederland op nummer 1. Ondertussen hebben meerderen landen homoseksualiteit erkend en mag je in vele landen een geregistreerd partnerschap aangaan en in sommige landen mag je ook trouwen met iemand van hetzelfde geslacht.

Nog steeds wordt homoseksualiteit niet overal geaccepteerd en wordt er nog gepest. Kijk maar eens naar dit filmpje over waarom het homohuwelijk "verkeerd" is en let op de tegenstrijdigheid. De jongeman die dit vertelt, Tyler Oakley, is zelf ook homo. 

Boodschap: Iedereen mag trouwen met iedereen!

Aftellen: Happy coming-out day!

Op 11 oktober is het internationale coming-out day! Wist je dit? Grote kans van niet, want het is niet bekend! Om deze dag meer onder de aandacht te brengen plaats ik tot 11 oktober elke dag iets dat met homoseksualiteit te maken heeft. Dit kunnen feiten zijn, iets dat ik heb meegemaakt, of iets wat ik denk.

Gisteren had ik dit feit geplaatst:

• Jongeren met homo- of biseksuele gevoelens komen tegenwoordig eerder uit de kast,

hoewel er gemiddeld ruim drie jaar verstrijkt tussen het moment van bewustwording en

de coming-out.

Ik denk dan na over de cijfers. Hoe lang was het moment van mijn bewustwording en de coming-out? De afgelopen drie jaar dacht ik dat dit moment bij mij maar een jaar heeft geduurd: in de herfst van 2007 kwam ik erachter, in de herfst van 2008 vertelde ik het. Pas sinds gisteren besef ik dat ik eigenlijk nog in het moment zit. Toen "het" gevoel kwam in 2007, besloot ik redelijk snel om mezelf biseksueel te noemen, om aan het idee te wennen. Zo noemde ik me ook in 2008. Verder niet echt bij mijn seksualiteit stilgestaan, ik wil niet in een hokje gepropt worden. Er is ook nooit naar mijn seksualiteit gevraagd, als ze vroegen of ik een vriend had, zei ik dat ik een vriendin had (of dat ik single was, als ik geen vriendin had). Tot gisteren de concierge van de muziekschool, aan wie ik vorige week had verteld dat J. mijn vriendin is, aan mij vroeg of ik nou lesbisch of biseksueel was. Zonder erbij na te denken zei ik lesbisch. Toen, precies op dat moment, was het voor mij opeens duidelijk: ik wil echt niet met een vent een relatie hebben.

Hoewel mijn coming-out drie jaar geleden was, zit ik ook nog steeds in dat proces. Vandaag bijvoorbeeld, toen enkele medestudenten aan mij vroegen wie J. was, omdat haar naam op een ketting stond. "Mijn vriendin," antwoordde ik. Of het een gewone vriendin was of meer. "Nee," antwoordde ik en maakte vieze tonggebaren. Ik liet foto's van ons samen zien die in mijn agenda stonden. Niet iedereen in mijn omgeving weet het, hoewel ik er ook niet echt gesloten over ben.

Je coming-out is eigenlijk een proces waar je je hele leven mee bezig bent.

Dat je het maar even weet!

Homoseksualiteit is in Nederland steeds meer geaccepteerd. In 2006 was nog 15% van de

Nederlandse bevolking negatief over homoseksualiteit; in 2008 was dat teruggelopen tot

9%.

• Seks tussen twee mensen van hetzelfde geslacht is veel minder geaccepteerd, vooral als

het om mannen gaat: 27% vindt dat walgelijk (bij seks tussen twee vrouwen is dat 12%).

• Bijna 70% van de bevolking zegt homoseksuele vrienden of kennissen te hebben.

• Een op de vijf mensen is tegen adoptie door homoseksuele paren. Ruim een op de tien is

voor afschaffing van het ‘homohuwelijk’.

• 5% van de Nederlanders heeft liever geen homoseksuele leerkracht voor zijn kind.

• 13% moet er niet aan denken dat zoon of dochter gaat samenleven met een partner van

hetzelfde geslacht.

• Jongeren met homo- of biseksuele gevoelens komen tegenwoordig eerder uit de kast,

hoewel er gemiddeld ruim drie jaar verstrijkt tussen het moment van bewustwording en

de coming-out.

• De middelbare school is geen veilige plek voor jonge homo- en biseksuelen. Jongeren

leggen elkaar strikte gender- en seksuele normen op. Scheldwoorden en pesterijen zijn

schering en inslag.

• Heterojongeren hechten aan authenticiteit en hebben respect voor mensen die open

zijn over hun homoseksualiteit. Tegelijkertijd moeten homo’s zich mannelijk gedragen

en lesbo’s vrouwelijk. Homo’s die zich vrouwelijk gedragen zijn volgens hen ‘nep’ en niet

zichzelf.

• Biseksualiteit komt zeker onder meisjes veel voor (of is een serieuze optie).

• Onder heterojongeren is biseksualiteit zo goed als onbekend, vooral als het om jongens

gaat (je bent of een echte man of een homo).

• Biseksuelen wijken in veel aspecten af van homo’s en lesbo’s. Ze zitten vaker in de kast,

vooral de mannen. Bi-jongeren zeggen vaker hun seksuele voorkeur onbelangrijk te vinden,

maar tegelijkertijd zou een op de drie bi-jongens liever hetero zijn (bij homojongens

is dat een op de zes). Bi-jongeren melden meer homo-onvriendelijkheid in hun omgeving,

hebben vaker een zelfmoordpoging gedaan en zoeken minder hulp dan homojongeren.

• Van de jonge homoseksuelen heeft twee derde ooit negatieve reacties gehad vanwege de

seksuele voorkeur, vooral pesterijen, nare opmerkingen en geroddel.

• Ook volwassen homoseksuelen krijgen regelmatig te maken met antihomo-uitingen.

10% van de homo- en biseksuele mannen is uitgescholden of belachelijk gemaakt door

schoolgenoten of collega’s, en 30% door vreemden. Van de lesbische- en biseksuele vrouwen

is 40% uitgescholden, 30% belachelijk gemaakt en 80% op een vervelende manier

ondervraagd.

• Onaangename reacties treffen ook lesbische moeders en hun kinderen. Ruim twee derde

van de moeders krijgt suggestieve vragen en drie op de tien melden geroddel. Hun kinderen

zijn vaak het mikpunt van grapjes (61%) en negatieve opmerkingen over de seksuele

voorkeur van de moeders (45%). De ervaringen van homovaders en hun kinderen zijn niet

bekend.

• Veel jonge homoseksuelen hebben depressieve klachten: een op de zeven meisjes en

een op de acht jongens. Onbekend is hoe dat onder heterojongeren ligt. Wel blijkt dat

homojongeren die vaak negatieve reacties krijgen op hun seksuele voorkeur ook meer

depressies hebben.

• Datzelfde verband is er met zelfmoordgedachten, die onder homojongeren veel vaker

voorkomen dan onder heterojongeren. De helft van de onderzochte homojongeren denkt

wel eens aan zelfmoord; 9% van de jongens en 16% van de meisjes heeft ook echt een

zelfmoordpoging gedaan.

• Veel evangelische protestanten weigeren een homoseksuele voorkeur te aanvaarden als

een gegeven. ‘Mensen met homogevoelens’ hebben pas recht van spreken als die gevoelens

zijn verdwenen of verbleekt.

• Andere orthodoxe protestanten betwisten meestal niet dat ‘homofielen’ in hun kringen

voorkomen, maar over de vraag of ze ook seks met elkaar mogen hebben bestaan heftige

meningsverschillen.

• Onder Marokkaanse, Turkse, Chinese en (iets minder) Surinaamse Nederlanders wordt

openlijke homoseksualiteit snel gezien als blijk van gebrek aan loyaliteit en respect tegenover

de familie.

• Hoewel seks tussen personen van hetzelfde geslacht in de herkomstlanden van migranten

bepaald niet ongewoon is, moeten mensen zich niet als homoseksueel identificeren. Ook

de homo- en biseksuelen uit etnische minderheden kiezen zelf liever voor discretie dan

voor zichtbaarheid. Ze vinden de ‘witte’ homoscene vaak veel te expliciet en op erotiek en

seks gericht.

• Voor veel niet-westerse Nederlanders is homoseksualiteit iets van westerlingen en ongelovigen.

Vaak wordt de afwijzing van homoseksualiteit gelegitimeerd vanuit de religie,

maar daarachter gaan traditionele opvattingen schuil over huwelijk, familie en voortplanting

en over mannelijkheid en vrouwelijkheid.

• Onder migranten is homoseksualiteit bedreigender voor heteromannen dan voor

heterovrouwen. Moeders, zussen en nichten staan vaak positiever tegenover homo’s en

homo-emancipatie, zeker als het om hun eigen familie gaat.

Bron.

Leidt homoseksualiteit tot betere cijfers?

Vaak wel, want uit een grootschalig Amerikaans onderzoek blijkt dat homoseksuele studenten betere resultaten behalen dan heteroseksuele mannen. Lesbiennes doen het even goed als heteroseksuele studentes, terwijl biseksuele vrouwen juist slechter scoren.

Studie belangrijker
Meer dan veertigduizend studenten deden mee aan het onderzoek, waarvan de resultaten vorige week werden gepubliceerd in het Amerikaanse tijdschrift Economics of Education Review. Daaruit blijkt dat homoseksuele studenten meer belang hechten aan hun studie dan hetero’s. Ze halen hogere cijfers en doen vaker bestuurswerk of ander vrijwilligerswerk.

Biseksuele studentes
Ook biseksuele en lesbische vrouwen zijn erg actief in het studentenleven, maar betere resultaten halen ze niet. In vergelijking met heteroseksuele vrouwen besteden biseksuele studentes veel minder tijd aan hun studie. Ze zijn minder tevreden met hun opleiding en vinden deze ook minder belangrijk.

Bron.

Langer op school dan thuis

Je kent het wel: vroeg opstaan om vroeg op school te zijn om daar een lange dag door te brengen om vermoeid thuis te komen. Op de middelbare betekent een lange dag dan van kwart over acht tot half 5: ruim acht uur dus. Gelukkig had je ook kortere dagen, waar je rond half vier al thuis op de bank kon liggen of waar je pas rond een uur of elf op je fiets stapte.
Zo'n dag is op zich dan niet zo erg, als je wat te doen hebt. Meer les dan tussenuren, bijvoorbeeld. Zo weet ik nog de dinsdag van vijf Havo. 75 minuten NLT, 75 minuten Nederlands, 20 minuten pauze, 75 minuten Informatica, 155 minuten pauze, 50 minuten Godsdienst en 50 minuten Engels. Van 10 over acht tot vijf over half vijf. Elke dinsdag? Ja, elke dinsdag. Het hele jaar door? Ja, het hele jaar door. Je voelt het al: daar had ik geen zin in! De lessen konden gewisseld worden: er waren lokalen en de docenten vonden het prima. Een klein nadeel: er moest worden lesgegeven in de echte pauze. Geen probleem, dacht ik, omdat iedereen of ervoor, of erna een tussenuur had. Mooi, dan was ik tenminste om twee uur uit! Maar nee hoor, een leerlinge vond het geen goed idee, omdat ze dan te weinig tijd had om haar broodje op te eten. De lessen bleven staan en deze leerling was vervolgens nooit op de dinsdagmiddag aanwezig. Zeker toen er wat lessen waren afgesloten zat ik uren op school te niksen. Een tussenuurtje van 5,5 uur. In die tijd ging ik naar de fysiotherapeut, deed ik boodschappen, ging alvast de groenten snijden voor het avondeten, maakte het huiswerk, bekeek mijn mail en trakteerde de klas op ijs. Nog had ik tijd over. Toen ik de docente Engels duidelijk maakte dat ik niet zo haar op haar les wilde wachten (het kwam na zo'n lang tussenuur geregeld voor dat we binnen het kwartier weer weg mochten) en dat ik van alles in die 5,5 uur kon doen (naar Utrecht voor koffie en terug, naar Hoek van Holland fietsen om daar op het strand te liggen en weer terug te fietsen, met het vleigtuig naar het Midden-Oosten gaan...), besloot ze de les van de dinsdagmiddag te laten vervallen.
Om eerlijk te zijn: de dinsdagen op de hogeschool duren nog langer. Half elf begint de eerste les, en  tien uur later zit ik weer op de fiets naar huis. In die tussentijd heb ik slechts drie lessen gehad, die bij elkaar vijf uur duren. Je voelt het al: vijf uur zit ik dus op school zonder les te hebben. Over het algemeen ben ik wel met school bezig, want tja: wat moet ik anders? Wel tijd genoeg om een blog te schrijven, om het eens van de positieve kant te bekijken. =D

Waarom heb je hiervoor gekozen?

Op school werd aan de eerstejaars gevraagd waarvoor zij voor de lerarenopleiding met het vak wiskunde hadden gekozen. Vorig jaar werd die vraag ook gesteld, en er waren verschillende antwoorden. De een vond wiskunde helemaal te gek, de ander wilde met kinderen werken of wilde informatie overbrengen. Er waren er toen ook twee jongens die eigenlijk naar de universiteit wilden, en de propedeuse nodig hadden om daar te komen. Tja, dan maar de lerarenopleiding, dat zal wel niet zo moeilijk zijn. Eindstand: ze hebben de opleiding voortijdig verlaten, zonder propedeuse. Reden: het waren wel erg veel onderwijskunde en andere niet-wiskundige vakken.

Dit jaar waren de antwoorden eentoniger, maar wel specifieker. Nog steeds is wiskunde het favoriete vak, maar verschillende de redenen waarom ze voor deze opleiding kozen. Kennis overbrengen, met kinderen werken, iets doen voor de maatschappij.. 

Het zette me aan het denken. Docente wiskunde worden wist al toen ik op de basisschool zat. Ik zou docente worden, dat was mijn plan, zonder iets achter de hand te hebben. Dit idee bleef op de middelbare. Welke beroepskeuzetest of interessetest ik ook invulde, er kwam altijd hetzelfde uit: ik ben exact en ik moet het onderwijs in. Geen verrassing, want dat was (en is!) ook precies wat ik wilde. Het zit in de familie, ik vind wiskunde een heerlijk vak, ik vind het leuk om uit te leggen en om met kinderen bezig te zijn. Bovendien vind ik het heerlijk om te praten. Wat wil je nog meer!

Dat is waarom ik docente wiskunde word. Nu ga ik naast mijn lieve vriendinnetje zitten die mijn 5x5x5 kubus heeft gepikt en die nu oplost. Daarnet had ze al mijn octagon prisma opgelost. Wat is ze toch slim! =D

Gefeliciteerd!

Vandaag is een goeie vriend van me, bijnaam Rennie, jarig. Dit vraagt om een feestelijke blog! Hij is 19 geworden, zijn 20e levensjaar is ingegaan. Laten we een liedje voor hem zingen!

 

*Er is er één jarig, hoera, hoera,
Dat kun je wel zien: dat is hij.
Dat vinden wij allen zo prettig ja, ja,
En daarom zingen wij blij.

Hij leve lang hoera, hoera.
Hij leve lang hoera, hoera.
Hij leve lang hoera, hoera.
Hij leve lang hoera, hoera.*

Rennie, van harte proficiKat met je verjaardag, heb een fijne dag (maar natuurlijk niet TE fijn, want dat kan pas als ik een keertje langskom =D) en geniet ervan! Ook gefelicikikker voor je moeder en je zusje en weetikveel wie ik allemaal moet felicimieren. Heb het gezellig, eet taart of cake of patat of spaghetti, als het maar geen aardappelpuree van "je weet wel welke knuppel ik bedoel" is. Have fun!

Rekenbeter.nl

Op de lerarenopleiding werd vorig jaar aangeraden om je aan te melden voor www.rekenbeter.nl. Omdat, zoals de naam van de site het al zegt, je er beter in rekenen door wordt. Elke dag drie sommetjes over verschillende onderwerpen. De ene keer moet je een grafiek aflezen, dan moet je breuken optellen en een andere keer moet je getallen van klein naar groot zetten. Niet al te moeilijk, hoewel er soms een pittige tussen kan zitten.

Vandaag had je deze vraag:

5,2 + 6,1 + 7,3 + 3,4 + 8,1 + 8,6 = 38,7.

Kees haalde de volgende cijfers voor zijn proefwerken: 5,2    6,1    7,3    3,4    8,1   8,6.

Welk cijfer moet hij voor zijn volgende proefwerk halen zodat hij precies een 7 gemiddeld komt te staan?

Je kon kiezen voor:

A. 9,3

B 10

C Dat gaat niet lukken

Ik dacht: als hij een tien haalt, heeft hij 48,7 punten. (5,2 + 6,1 + 7,3 + 3,4 + 8,1 + 8,6 + 10). Deel je 48,7 door 7 (hij heeft 7 resultaten), dan krijg je 6,9571428 enz. De resultaten zijn afgerond op een decimaal, dus dit geldt ook voor het gemiddelde, dit wordt dan een 7 gemiddeld. Ik klikte antwoord B aan, maar helaas: deze was fout.

Volgens de uitleg:

Voor een 7 gemiddeld moet hij totaal 7 × 7 = 49 punten hebben.

Hij zou een 10,3 moeten halen voor het volgende proefwerk.

Dat gaat niet lukken.

Nou ja, als je het zo leest, klopt het wel, maar in de praktijk zou Kees mooi een 7 gemiddeld staan! "Precies" is in dit geval dus ook echt PRECIES, niet afgerond.

Dan nog een andere, van maanden geleden. Daar werd ik zo boos om, dat ik een mailtje had gestuurd naar de site.

"Opdracht 2:

19% btw over een bedrag berekenen komt overeen met?

Antwoord A: Vermenigvuldigen met 0,19

Antwoord B: Vermenigvuldigen met 1,9.

Antwoord C: Vermenigvuldigen met 1,19."

Het goede antwoord was, volgens de site, antwoord A. Hier ben ik het niet mee eens. Als je een percentage OVER een bedrag berekent, moet je het percentage van dat bedrag bij het origineel optellen. Hierdoor is antwoord C juist.

Antwoord A is juist als de vraag was: 19% VAN een bedrag berekenen komt overeen met...".

Ik wilde u graag op deze misvatting attenderen.

Er volgde een mailtje, en ik citeer:

Ik kan me niet vinden in uw stellige verschil over het gebruik van de woorden OVER en VAN.  Er wordt duidelijk alleen naar het btw-bedrag gevraagd. Maar de laatste formulering is is duidelijker en die ga ik overnemen.

Met dank voor de reactie, Sieb Kemme

Nou, toch lief dat ze reageren en mijn woordkeuze overnemen. Ben ik toch nog tevreden! =D

Tip: is Rekenen niet jouw ding? Kijk eens op www.beterspellen.nl om je spelling (maar ook je woordenschat!) te verbeteren. 

De grap in enkele woorden

Op Twitter heet het een Tweet, op Facebook een Notitie of status, op Hyves een WieWatWaar (WWW): een klein berichtje waarin je vertelt wat je aan het doen bent. Dit kan iets alledaags zijn: "weer thuis, heerlijk genoten van 3 dagen Maastricht. Morgen worden eindelijk de klassen bekend =) @ Pabo Thomas More" of "Vanavond Bone Collector kijken, Denzel Washington is echt een goede acteur =) @ home.". Anderen kiezen voor een grotere mededeling: "Geboortekaartje is besteld. Nu alleen nog de tekst bedenken wat er op moet. @ thuis". Sommigen vinden het leuk om hun hele week online te zetten: "maandag tot en met donderdag stage. maandag avond werken van 5 tot kwart over 8., woensdag werken van 5 tot half 8 en dan van 8 tot 9 sporten. donderdag avond boodschappen doen. vrijdag van 10 tot 5 werken daarna me schatje van station halen (L) en in avond vrienden avond. zaterdag ikea en korfbal en in avond chillen en film kijken met me schatje en sabrina en frank op halen van feest. zondag naar me opa. =D @ mijn week" 

Over al deze berichtjes valt iets te zeggen. Bij de alledaagse denk ik over het algemeen: "Leuk dat je dat hebt beleeft, heel plezierig voor je, maar mij kan het echt niks schelen!" Uitzonderingen daargelaten, natuurlijk. Bij de bijzondere berichtjes vind ik het dan weer leuk dat het geplaatst is. Je hebt je voet gebroken of je Propedeuse gehaald, dan is het wel fijn als velen je beterschap wensen of je feliciteren. Maar waarom je nou je hele week online zet (in nou niet bepaald correct Nederlands..), dat zou ik echt niet weten! Misschien als digitale agenda, of laten zien dat je het druk of gezellig hebt.. Geen idee, als diegene er maar vrolijk van wordt.

Zo af en toe plaats ik ook een WWW. Een grapje dat ik had meegemaakt, of een aparte uitspraak. "Ik voelde me net Marte Jacobs in het gelijknamige boek van Tim Krabbe. Emile Binnenbaum schrijft n gedichtje, wat alleen zijn speciale meisje, Marte Jacobs, zal snappen. Het was zo lief!(L) @ Herkansing Natuurkunde" dateert uit april 2010, maar ik weet nog precies waar het over ging. Ik had mijn herkansing van het schoolexamen Natuurkunde in gymzaal 2. Een docent, een vriend kan ik wel zeggen, zou er niet bij zijn. Het toeval wilde dat de schoolexamens waar hij bij was, ik een voldoende had en waar hij niet aanwezig was, ik onder de 6 had. Bij slechts twee was hij er niet, dus de schade bleef beperkt. Maar hoe dan ook: bij de herkansing was hij niet aanwezig, en dat wist ik. Halverwege het schoolexamen wil ik wat op het kladblaadje schrijven, als ik merk dat er al op geschreven is. "Succes" staat er, met zijn initialen. Ik begon te glunderen en begreep meteen dat het van hem was. Zo lief!

"Mevrouw S. ... In januari hadden wij t over kunst algemeen, over Boudewijn de Groot...' xD @ Open Podium" geeft een hele herinnering met zich mee. Dit berichtje komt uit eind april 2010, terwijl het verhaal begint in januari. Het is een lang verhaal dat een ander verhaal met zich meebrengt, en iedere keer als ik het nummer Avond hoor of als ik dit verhaal vertel, giert de adrenaline door mijn lijf en beleef ik het moment opnieuw. Ik zal er eens een blog over schrijven, omdat ik het persoonlijk een van de gekste (en bekendste!) verhalen van mij vind.
Verder staan er grapjes tussen. "Daar zit een gleuf, daar moeten je vingers in.", "Het nieuwe ziekenhuis is net een dagje open en ik heb er al in gelegen..", "Thomas, ik ben even in gesprek. En als grote mensen praten, moeten kleine mensen stil zijn. Maar meneer..." of "Meneer, door u heb ik een witte vlek op mn muur". Stuk voor stuk belevingen die ik tot in detail weer voor me zie. Achteraf zijn ze toch wat minder grappig, zeker als je het probeert uit te leggen aan mensen die er niet bij waren, maar de herinneringen zijn goud waard!

* de berichtjes uit de eerste alinea zijn niet van mij afkomstig, maar heb ik rechtstreeks van Hyves geplukt

Citaat (7)

Een cirkel is gewoon een figuur met oneindig veel hoeken.

Ze stond er gewoon..

Ze stond gewoon te praten toen ik naar buiten kwam. Ze viel me niet meteen op, ik keek eerst naar het weer. Zou ze nog weten wie ik ben? Ja, ik denk het wel, hoewel ik niet zeker weet of ze mijn naam nog weet. Maar wat doet zij eigenlijk hier? Misschien een bijscholing, of studeert ze voor een tweede vak. Ik kan me niet herinneren wanneer ik haar voor het laatst heb gezien, maanden geleden moet het zijn geweest. De ouderdom had toegeslagen, de rimpeltjes waren dikkere groeven geworden. Misschien moet ze gewoon stoppen met roken. Hoe zou het nu eigenlijk met haar gaan, en met haar kinderen? Ach, het ging me eigenlijk ook helemaal niks aan.

Ze stond gewoon te praten toen ik naar buiten kwam. Laarzen met een lage, robuuste hak, zwart. Een sigaretje in haar linkerhand, waar ze af en toe rustig een trekje van nam. Een wijde rok tot over de knie, zoals ik haar altijd al heb gezien. Ze is weer terug naar blond, daaraan herkende ik haar. Tot de schouders, scheiding in het midden, een beetje wild. Eigenlijk is ze niks veranderd.

Ze stond gewoon te praten toen ik naar buiten kwam. Een gevoel van respect kwam bij me naar boven, dat is in al die jaren nooit weggegaan. Ik keek, staarde naar haar, wetend dat ik mijn blik zou afwenden als ze mijn kant op zou kijken. Schaamte was het niet, ook geen verliefdheid of wat dan ook in die richting. Op de een of andere manier heeft ze bij mij zoveel ontzag verdiend, zonder dat ze het weet. 

Ze stond te praten toen ik naar buiten kwam, en pratend ging ze weg, zonder mij te zien.

Voor jou, mijn meiske

Het is nu vrijdag, hoewel ik de blog pas zondag plaats. Ik zit nu bij het allerliefste meiske ter wereld: mijn meiske. Zij leest nu op haar telefoon de blog over de introductie. Een paar opmerkingen; dat ik een hoofdletter mis en zo. Ik denk dat ze deze blog leest als ik in de trein zit of als ik net thuis ben. Ze hoort me tikken en vraagt wat ik doe. Ik hou het lekker geheim en nu noemt ze me een  "gemeen mens". Of het met mijn blog te maken heeft, wanneer ze erachter kan komen.. Nieuwsgierig? Nee hoor, pure interesse. Nu probeert ze op het scherm te kijken, misschien is het ook niet zo lief van mij om haar laptop in te pikken..

Nou ja, weet je nog dat ik vroeg waar ik over moest schrijven, en dat jij zei: "schrijf over mij!"? Nou, dat doe ik dus nu! Ik wil je even laten weten dat ik je hartstikke lief vind en dat ik hartstikke trots op je ben en dat ik van je hou (heel, heel veel) en dat ik je lief vind, ook al is dat nu niet wederzijds omdat je niet weet wat ik aan het doen ben.

Jij bent mijn lieve meiske! =D

De Introductie

De afgelopen week was ik op de Hogeschool voor de introductieweek van de Lerarenopleiding. Het waren een paar leuke, maar zeer vermoeiende dagen. Hoewel de introductie zelf op dinsdag begon, was ik maandag al op school voor de laatste voorbereidingen. Nog even de laatste dingen bespreken en spullen in de kratten doen. Iedere toekomstige klas had twee tweedejaars als begeleider. Een van die begeleiders was ik dus. Dinsdag was ik voor achten op school, en vertrok zo'n twaalf uur later. In al die uren heb ik de klas van collegezaal naar lokaal begeleid, ze de school laten zien en nog veel meer. Van de 4e naar de 7e terug naar de 4e naar de 8e en weer naar de 4e om koffie en siroop rond te brengen. En nee, niet met de lift: gewoon rennend de trap op, er is nog meer te doen! Om vijf uur was de groep weg, en kon ik het lokaal opruimen en even rustig ademhalen. Wat eten, de dag nabespreken en even een spelletje op de computer spelen met daarna het lang verwachte keuzevak "Gebarentaal bij Intake". Echt hartstikke gaaf, gezellig en leerzaam: vol enthousiasme en opgewektheid kwam ik dan ook thuis.

Woensdag was een kortere dag, van half 9 tot 2. Weer de groep van lokaal naar collegezaal brengen. De studenten hebben wel gemerkt hoe rommelig de Hogeschool kan zijn. Dinsdag zaten we in een ruim lokaal op de 6e etage, naast het andere lokaal waar de eerstejaars studenten Wiskunde. Dat kon schijnbaar de volgende dag niet, aangezien we toen in een gloednieuw, kleiner lokaal zaten. De groepen waren ook niet goed ingedeeld, waardoor ik met ruim 30 studenten zat, terwijl er in de andere klas slechts tien waren. Maar ja: na een namenspel, een lesje drama en veel informatie, was het wel weer genoeg en liet ik ze gaan. 

Donderdag, half 9: we hoorden het lokaal op de 6e etage weer te hebben, maar daar zat een docent een keuzevak te geven. Wat nu, wat nu? Het hoofd van de introductie was er nog niet, anderen probeerden haar te bellen, overleggen, overleggen... Uiteindelijk moest heel de afdeling wiskunde, ruim 40 man, in een lokaaltje zitten om een film te kijken. Ondertussen ook nog naar de fotograaf en een vervanger zoeken voor de Rotterdam Route, omdat ik er echt de kracht niet meer voor had om die te lopen. Elke stap was een stap te veel. De film bespreken, nog meer informatie en gezelligheid en toen de RR, met vervanger. Ondertussen ruimde ik het lokaal op en nam pauze.

Het buffet en het feest was echt hartstikke gezellig! Ik heb een weddenschapje gewonnen (dat ik de 5x5x5 kubus in tien minuten op kan lossen) en een lange tijd bij de garderobe gezeten/gestaan en me rot gelachen met M., ook van wiskunde. Allemaal grapjes die eigenlijk niet grappig zijn, maar waar we toen de humor van inzagen. Denk aan "staat hij aan?" "Ik ga er even bij zitten" "heel veel" en objecten als papier, water en koekjes. Nou ja, het was hartstikke leuk en daar gaat het om!

Al met al waren het een paar vermoeiende, maar wel zeer leuke dagen met gezellige mensen.